My Teacher

Deel 34

Zwaar geïrriteerd doe ik de wekker uit. Dinsdagochtend, waarom duurt de week altijd zo lang?

Ik slinger mijn benen over de rand van mijn bed en loop naar beneden. Karel begroet mij vrolijk onder aan de trap waarna ik hem knuffel en zijn brokjes geef. Gulzig stort hij zich hierop.

Hoe is het mogelijk dat hij zo hyperactief kan zijn op de dinsdagmorgen.

Ondertussen borstel ik mijn haren die weer eens bijna niet te temmen zijn en ontbijt ik snel. Dan ga ik naar boven, poest ik mijn tanden en laat Karel even uit.

Als ik op mijn mobiel kijk zie ik dat het al tijd is om te vertrekken. Ik zeg Kareltje gedag en fiets dan met mijn uberzware eastpack naar school.

Eigenlijk is het best knap van me dat die tas nog zo zwaar is aangezien bijna al mijn schoolboeken in mijn kluisje liggen.

Op de straathoek kom ik erachter dat ik mijn voedsel ben vergeten en fiets snel terug. Als ik dan eindelijk weer op de fiets zit, dit keer met lunch, moet ik nog doorfietsen om op tijd te komen ook. Ach ja, het eerste heb ik toch Scheikunde en hij laat iedereen gewoon binnen als ze iets te laat zijn.

Uiteindelijk kom ik 5 minuten te laat het lokaal binnen en loop ik meteen door richting de achterste tafel waar Mark ookal zit.

'Pardon, zou jij niet eerst eens een briefje gaan halen?'

Ik doe net of ik het niet hoor en laat me neervallen op de kruk die Mark al voor me vrij heeft gehouden. Uitdagend blijf ik meneer Struik aanstaren, die er overigens best schattig uitziet vandaag.

'Chelsea, ga een briefje halen!' Mijn ogen glijden richting zijn gezicht, dat er nu al behoorlijk oververhit uitziet. Ik neem mijn worden over zijn schattige uiterlijk maar weer terug. Ik blijf hem aanstaren. Hij staart me terug aan. Ah leuk, een staarwedstrijdje.

Uiteindelijk kijkt hij toch weg en tevreden draai ik me om naar Mark.

De les gaat snel voorbij en de bel gaat al. Wanneer ik de deur uitloop voel ik dat iemand naar me kijkt. Als ik omkijk zie ik nog net meneer Struik zijn hoofd van me wegdraaien.

~ na de lessen ~

Met een dreun gooi ik mijn kluisdeurtje dicht. Wat is dit toch vermoeiend. Het is doodstil in de school, waarschijnlijk omdat mijn klas als enige het laatste uur les heeft op de dinsdag.

Ik loop richting de uitgang van school. Als ik de hoek omga, houdt een arm me tegen en wordt er een hand voor mijn mond geslagen.

Verschrikt sla ik om me heen en probeer ik de hand voor mijn mond weg te krijgen terwijl ik achteruit wordt getrokken.