Deel 17

72 7 4
                                    

*Hatsjoe*

Verschrikt kijk ik om naar Sharona, die vervolgens nog een keer niest. Niet dat het nog wat uitmaakt, ze hebben ons toch al gehoord. Mark en zijn vriend springen op en lopen richting de plek waar wij zitten. Ik probeer nog te vluchten maar we zijn al opgemerkt. 'Chelsea! Sharona! Wat doen jullie hier nou weer?' roept Mark uit. Jammer dit.

'We kwamen hier toevallig langs en wilden je laten schrikken, wat blijkbaar nog goed is gelukt ook.'

'Fuck you'

'Nah, liever niet. Maar vertel, wie vind je leuk?'

'Vertel ik niet tegen jou.'

Ik kijk hem zwaar beledigd aan. 'En ik ben nog wel je beste vriendin! Kom op, vertel het pleasee.' Zeg ik hem smekend terwijl ik mijn armen om hem heen sla alsof we onafscheidelijk zijn. Mark kijkt me aan terwijl ik probeer zijn blik te ontwijken. Hij weet dat dit mijn zwakke punt is dus draai ik me snel van hem weg. 'Wie ben jij eigenlijk?' vraag ik aan de tot nog toe onbekende jongen, in een poging om Mark op te laten houden.

'Ik ben Quin. En jij?' zegt hij terwijl we elkaar de hand schudden.

'Chelsea'

Ook Sharona en Quin maken kennis met elkaar.

We blijven nog een tijdje staan kletsen, nouja Sharona en Quin dan. Ik ben nog steeds aan het zeuren bij Mark, hij moet het me gewoon vertellen!

'Gaan jullie naar het schoolfeest?'

Ze zeggen allemaal dat ze waarschijnlijk wel gaan.

'Zullen we na het schoolfeest bij iemand thuis slapen met zn vieren?' vraagt Sharona.

Iedereen stemt eigenlijk meteen in en we wisselen met Quin nummers uit zodat we een groepsapp kunnen aanmaken. Dan is het tijd om naar huis te gaan, Mark en Quin lopen nof een stukje mee en slaan dan af richting de wijk waar zij wonen.

~ dag van het schoolfeest ~

Hopeloos sta ik voor mijn spiegel. Ik heb een poging gedaan om eyeliner op te doen, maar het is een ramp. Geen idee wat er met mijn coördinatie is gebeurt maar de eyeliner zit bijna tot mn wenkbrauwen.

'Oke, dit gaat hem echt niet worden'

Via de spiegel kijk ik Sharona aan, maar die lacht alleen maar. Oké, het is misschien ook een beetje te erg...

Op het moment dat ik naar de make-up doekjes grijp, gaat de bel weer. Sharona rent naar de deur ondanks mijn smeken maar voor ik het weet staan Quin en Mark al in mijn kamer. Hoe bedoel je, beschamend?

My TeacherWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu