My Teacher

Deel 26

Na een tijdje te hebben gelopen, stopt hij ineens waarna ik bijna val. Hij maakt de touwen los en dan de blinddoek. Snel draai ik me om, maar ik zie helemaal niemand meer. Heb ik me dit allemaal verbeeld ofzo?

Maar wanneer ik de wind op mijn naakte lichaam voel en de pijn die ik voel is het wel duidelijk. Ik ben echt verkracht. Wanneer ik redelijk aan het donker gewend ben en de lichtstralen van de maan zie ik dat mijn spullen nog geen meter van me vandaan liggen.

Ik pak snel mijn jurk op om te kijken ofdat hij nog draagbaar is, maar al gauw blijkt dat dit bijna onmogelijk is. Hij is helemaal aan flarden gesneden. Hoe moet ik ooit thuis komen terwijl ik naakt ben?

Ik besluit uiteindelijk om de stof maar om de lichaamsdelen vast te knopen die het meest beschamend zijn. Mijn fiets heb ik inmiddel ook gevonden en net wanneer ik wil opstappen hoor ik de stemmen van Sharona, Quin en Mark.

Als ze vlakbij zijn roep ik Sharona's naam.

'Chelsea? Ben jij dat?'

Ze stoppen vlak voor me en als ze ziet hoe ik eruit zie, vraagt ze er maar niet naar. Ze trekt me in een knuffel. nog steeds verbijsterd van wat er is gebeurd, sta ik tegen haar aan.

Mark en Quin staan er een beetje ongemakkelijk naast. Quin vraagt me of het gaat en ik knik maar wat.

Stomkop! Natuurlijk gaat het niet, ik ben net verkracht!

'Kom Chels, het is beter om naar huis te gaan.' Zegt Sharona waarna ze me zachtjes meetrekt naar mijn fiets. Ik stap op en bij elke beweging die ik maak, voel ik de pijnscheuten nog door mijn lichaam gaan.

Wat had die man ook alweer gezegd? 'Rustig maar, ik doe je geen pijn als je braaf bent.' Sure.

Op een slakkengang fietsen we naar huis en ze moeten me bijna de trapopdragen zodat ik kan douchen. Ik doe de deur van de badkamer op slot en haal de stukken stof die ik om me heen gewikkeld had eraf. Als ik naar mijn lichaam kijk, vallen me de blauwe plekken aan de binnenzijde van mijn bovenbenen direct op.

Wat een klootzak. Waarom moest hij perse mij hebben? Niet dat ik iemand anders dit gun, maar je snapt hoe ik het bedoel. Nouja... mischien dat ik het wel meneer Struik zou gunnen, maar dat is een uitzondering.

Ik douche bijna een half uur om het vieze gebruikte gevoel enigszins kwijt te raken, maar dit lukt niet heel erg. Ik weet niet precies hoe ik me voel, het is alsof ik het als toeschouwer heb meegemaakt.

Als ik klaar ben met douchen, doe ik mijn pandapyjama aan en kruip ik meteen mijn bed in. De rest gaat hierna nog douchen, maar tegen de tijd dat ze klaar zijn, ben ik al in slaap gevallen.