Found Our Way Back(TFP2)

HOOFDSTUK 20

{ POV JAYDEN}

Ik was al weer een paar dagen terug op school. Het was vreemd... Er waren allemaal nieuwe mensen die ik totaal niet herkende terwijl zij me blijkbaar wel kende. Ik vond het zelf nogal verwarrend. Waarschijnlijk hebben ze gewoon een keer over mij gehoord en een foto van me gezien aangezien ik toch wel een van de beste spelers van ons voetbalteam ben maar dat betekend niet dat ze me meteen al kennen, ook al denken ze dat misschien wel. De enige chicks die ik tot nu toe herkende waren Candice met haar meelopers en dan Claire en Abigail. Bij de groep van Candice ziet nu nog een meisje bij. Ze is nogal raar, maar wel knap. Haar naam is Stephanie.

Toen ik de eerste dag weer op school kwam was ze al meteen naar me toen gekomen.

* FLASHBACK*

Ik liep het gebouw va onze school in en wilde meteen naar mijn appartement lopen. Kay liep achter me en was Claire en Abigail aan het helpen. Ik had daarentegen echt geen tijd om die twee meiden te helpen. Ik heb wel andere dingen aan mijn hoofd. Ik moest me nog douche, en dan ook nog wat eten.  Als zij hun koffers in hun kamers hebben sta ik waarschijnlijk al lang al onder de lekkere warme douche.

Opeens voelde ik twee armen om mijn middel heen. Ik stopte met lopen en keek geïrriteerd naar de persoon. Het was een meisje dat ik nog nooit eerder had gezien. Ik keek haar fronsend aan. Ze bekeek mijn gezichtsuitdrukking nauwkeurig en begon opeens te grijnzen. Ik fronste.

"Hey JayBear! Waar ben je al die tijd geweest? Ik heb je gemist! En waar is Kaitlynn?"
 JayBear? Serieus? Eww... En waar ik al die tijd ben geweest? Waar heeft ze het over? Ik ben gewoon op vakantie geweest, toch? En Kaitlynn? Wie is Kaitlynn? Ik ken geen Kaitlynn...
Ik keek het meisje aan. "Wie?" De grijns werd nog groter op haar gezicht. Ik wist niet precies hoe ik hier op moest reageren. Het was namelijk nogal eng hoe ze me zo stond aan te kijken, en dat terwijl ik geen idee had waarom ze uhm... blij... was. "Ik wist wel dat ze niet voor jou betekende, Ik wist wel dat je mij een stuk leuker vond."  Het meisje deed een stapje naar voren en stond nu helemaal tegen me aan. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk maar probeerde dit niet te laten zien. "Ik wist het gewoon..." opeens voelde ik twee lippen op de mijne. Mijn ogen werden groot. Wauw, dat had ik niet verwacht. Ik bedoel, het is niet verkeerd dat een chick je zomaar opeens zoent, en dan hebben we het nu ook nog eens over een knappe chick, maar om de een of andere reden kon ik er niet zo van genieten. Ik had een soort van knagend gevoel in mijn buik. En geloof me, dat is niet fijn. Het is echt zo'n gevoel wat je niet kunt negeren. Ik liet mijn lippen met haar lippen meebewegen om haar net genoeg tijd te geven om van de kus te genieten. Toen ik het idee had dat ze haar tijd wel gehad had trok ik me terug en liep zonder ook nog maar iets te zeggen weg. Net voordat ik bij de ingang van alle jongens appartementen draaide ik me om en gaf haar een knipoog.

Toen ik in mijn appartement was ging ik meteen douche en daarna ook nog wat eten. Toen ik klaar was met eten ging ik naar Kay toe. Ik klopte bij hem aan op de deur van zijn appartement . Ik klopte op zijn deur en wachtte geduldig. Ik hoorde wat gestommel en toen en klap. Ik fronste. Wat was hij daarbinnen aan het doen? Zijn woonkamer verbouwen? Ik hoorde dat Kay iets mompelde en daarna volgde er een giechel. Wacht. Wat? Een giechel? Sinds wanneer giechelt Kay? Ik klopte opnieuw en deze keer iets harder.

"Ja! Ik kom al!" hoorde ik hem roepen. Ik tikte met mijn voet op de grond en wilde opnieuw kloppen toen de deur open ging. Tot mijn verbazing was het niet alleen Kay die in zijn appartement was. Abigail was er ook bij. Ik fronste maar zei helemaal niets. Sinds wanneer komen er meisjes bij Kay in het appartement? Bij mij komen ze best vaak, maar bij Kay komen ze nooit. Hij date namelijk geen meiden, tenzij hij ze echt leuk vind. Maar dat betekend dus....

~

Toen ik Kay helemaal ondervraagd had over Abigail begon ik hem te ondervragen over de chick die me had gezoend.

"Ze heet Stephanie. Ze is hier nieuw en zit in de groep van Candice." Ik knikte langzaam.
Kay nam een slok van zijn drinken.
 "En wie is die Kaitlynn waar ze het de hele tijd over had?" Kay keek me met grote ogen aan.
 "Uhm... Kaitlynn is uhm... Iemand die hier ook een tijdje op school heeft gezeten." Ik knikte. "Oke, maar waarom zou die Stephanie dan denken dat ik wat met die Kaitlynn heb gehad? Ik ken die hele Kaitlynn niet. Dus waarom zou ik dan iets met haar hebben?"  Kay haalde zijn schouders op. "Geen idee dude..." 

* EINDE FLASHBACK*

Naast de groep van Candice herkende ik natuurlijk ook nog andere mensen maar er waren ook wel een paar andere bij. Ik vroeg me af of er ook nog andere mensen in het voetbalteam waren gekomen... Ik hoop het niet, en ik hoop al helemaal niet dat iemand ook een aanvoerder wilt worden, de dude zou het dan nog wel eens heel zwaar krijgen.... Heel zwaar.

Om er zeker van te zijn dat er geen nieuwe mensen voor mijn plek in het voetbalteam waren liep ik naar het voetbalveld. Bij het voetbalveld hangt meestal wel een lijst met alle spelers en de posities. De lijst veranderd bij ons wel vaker per jaar. Omdat dit een privé school is komen er vaker nieuwe mensen hier op school. En daardoor is het altijd wel mogelijk om in het team te komen, je moet dan alleen eerst wel een aantal weken trainen om te bewijzen dat je echt in het team past. Als je dan door bent dan doe je soms mee met een wedstrijd maar de eerste paar zit je gewoon op de bank als wissel.

Ik keek op het lijstje en zag dat er gelukkig geen nieuwe gasten in het team waren. Er was eigenlijk helemaal niets veranderd. Nouja, op een ding na. Er was en naam doorgekrast. Ik fronste en bekeek de naam iets beter.

Luke McClair

Waarom is de naam zo bekend.... Ik herkend de naam wel, volgens mij heb ik de naam wel eens in een gesprek horen vallen. Aan de naam kan ik alleen geen gezicht koppelen. En dit irriteerde me zo erg! Ik liep het voetbalveld op en pakte een voetbal. Ik besloot dat het voor mij maar weer eens tijd werd om de gemiste trainingsuren in te halen. Ik begon over het veld heen te rennen, en na een aantal minuten voelde ik al meteen wat de gemiste trainingsuren nu eenmaal hadden gedaan. Mijn conditie was bagger.... Vreselijk gewoon. Iets waar ik nodig weer werk in moet gaan steken om het weer op het goede niveau te krijgen.... En dat komt allemaal door die stomme vakantie, en dat stomme ziekenhuis... Jullie worden bedankt....

*************************************************

Heyyy!! Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!

De Q & A komt er waarschijnlijk morgen op te staan!

Alvast een gelukkig nieuwjaar iedereen!! ♥

-xxx- love yaaa