Found Our Way Back(TFP2)

HOOFDSTUK46

Er stond een koude wind en mijn tanden klapperde op elkaar. Ik trok mijn vest iets strakker tegen me aan, hopend dat ik het iets warmer zou krijgen. Het zand onder mijn voeten voelde koel aan, niet te koud en ook niet te warm. Waarschijnlijk was het nog en beetje warm van de hele tijd dat er zon op had gestaan en was het nu aan het afkoelen doordat de zon onder was gegaan.

De laatste paar maanden waren zo druk geweest. Ik heb mijn diploma gehaald en ben dus klaar met de middelbare school. Daarnaast moest ik een besluit nemen dat mijn leven toch wel zou veranderen. Ik kon kiezen om verder te gaan studeren of om op Amoras te gaan wonen bij mijn familie. Het was zo moeilijk om een besluit te nemen. Uiteindelijk heb ik iets besloten wat eigenlijk totaal niet op de planning stond. En dat besluit is dat ik een jaar helemaal niets ga doen. Ik ga een van mijn grootste dromen in vervulling brengen. Een tussen jaar. Een jaar waarin ik de hele wereld rond wil gaan. En ondertussen ook hier en daar nog wat vrijwilligerswerk doen zodat ik ook andere mensen kan helpen.

Opeens werden er 2 armen om me heen geslagen. Ik keek geschrokken opzijen zag dat het Jayden was. Ik voelde mezelf ontspannen en leunde tegen hem aan.

"Je liet me schrikken..." mompelde ik. Jayden grinnikte en gaf een kus tegen mijn achterhoofd.

"Wat doe je hier zo laat nog? Je staat helemaal te trillen." Ik haalde mijn schouder op als antwoord.

"Ik wilde gewoon even alleen zijn om... na te denken."

"mmm"

We bleven een tijdje zo staan totdat ik echt heel erg begon te trillen. Jayden liet me los en ging voor me staan. Hij keek me met een grote grijns aan. Opeens tilde hij me op en gooide me over zijn schouder. Gillend hing ik daar en begon heen en weer te bewegen.

"Jayden! Laat me los! Straks laat je me vallen!" Jayden begon te rennen terwijl ik over zijn schouder bengelde. Ik bleef gillen, bang dat ik zou vallen.

"Niet zo bewegen! Zo laat ik je zeker vallen!" hij stopte en zette me neer. Ik pakte mijn kans en rende weg.

"Hey!" hoorde ik hem roepen en wist meteen dat hij achter me aan kwam gerend. Ik begon daarom sneller te rennen in de hoop dat hij me niet te pakken zou krijgen.

"Ik heb je!" hoorde ik vlak achter me. Ik gaf een gil en werd getackeld. We vielen samen op de grond en het eerste wat ik deed was weg kruipen. Ik probeerde zoveel ruimte tussen mezelf en Jayden te creëren maar veel zin had het niet. Binnen no-time werd ik weer geplet door Jayden die op me sprong.

"Ga van me af jij dikzak!"

"Het is een en al spier babe." mompelde hij vlakbij mijn oor. Hij ging een beetje van me af zodat ik kon omrollen. Ik lag nu op mijn rug met Jayden bovenop me. Hij keek me grijnzend aan en zijn ogen twinkelde. Hij leunde voorover en drukte zijn lippen op de mijne.

Na een tijdje lagen we samen op het zand. Beide keken we naar de lucht waar honderden sterren aan het twinkelen waren. Ik keek vol bewonderen naar de lucht en zuchtte diep. Kon het altijd maar gewoon zo blijven.

Na een tijdje stond Jayden op en strekte zijn hand naar me uit. Ik pakte hem en stond op. Samen liepen we hand in hand over het strand. We liepen inn de richting van de zee en gingen met onze voeten in het water lopen. Het water was gelukkig niet heel koud. Het voelde precies goed aan. Langzaam sloot ik mijn ogen en voelde een koel briesje langs me gaan. Ik had het nu gelukkig niet meer koud.

Na een tijdje liepen we samen weer in de richting van het paleis.

"Weet je a waar je als eerste heen wilt?" hij bedoelde natuurlijk op reis. Ik haalde mijn schouders op.

"Ik weet het nog niet precies... Misschien naar Australië of Mexico dat lijkt me ook wel mooi." Jayden knikte.

"Ja... Dat lijkt mij ook wel mooi." Ik keek hem glimlachend aan.

"Ik ben zo blij dat je mee gaat. Ik weet niet of ik het alleen had gedaan." Jayden glimlachte terug.

"Ik had niets anders gewild. Ik ben nu wel een beetje klaar met leren en wil niet echt iets anders doen. En dan doe ik het liefst iets met jou bij mijn zijde." Ik glimlachte en drukte een kusje tegen zijn lippen.

"Ik houd van je Jayden... Ik weet echt niet wat ik zonder jou moest doen." Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd.

"En ik ga ook nergens heen. Dus maak je daar maar geen zorgen over."

~

Jayden liep met me mee naar mijn kamer. Hij stopte me in en gaf me nog een kus voordat ik in slaap viel.

Toen Jayden weg was lag ik nog een tijdje te denken over hoe close we eigenlijk weer waren. Het was zo snel gegaan en het leek nu alsof er niets was gebeurd. Dat is niet iedere keer zo geweest hoor. Ik heb het zelf een tijdje wat moeilijker gehad, vooral toen we weer naar school moesten. Stephanie probeerde meteen Jayden weer voor zichzelf te winnen en andere leken dat ook wel te willen zien. Ze wilde ons allemaal uitproberen en stonden heel de tijd toe te kijken. Ik raakte daar zelf heel erg gestrest door en ben ook een paar keer uitgevallen. Jayden werd helemaal afgekat waardoor het leek dat de andere allemaal gelijk hadden. Uiteindelijk is het ons gelukkig gelukt om ze het tegendeel te bewijzen, maar toch is het wel een zware tijd geweest. Maar ik denk dat iedereen dat wel zou vinden. Want zeg nu eens eerlijk, wat zou jij doen als mensen continu toe staan te kijken of je een klein foutje maakt, en als je een foutje maakt zullen ze het van de daken schreeuwen. Alleen maar oor zichzelf. Alleen maar voor hun eigen lol. Het boeit ze helemaal niets als ze andere mensen pijn doen.

En daarom voelde het misschien ook wel zo goed toen we ze precies het tegenovergestelde hebben bewezen.

Jayden en ik zijn sterk samen, en we zullen er alles, maar dan ook echt ALLES, aan doen om samen te blijven en iedereen die er anders over denkt het tegenovergestelde te bewijzen.

*******************

Hello,

Ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden!

Ik heb een vraagje haha

Samsung of IPhone?

Ik ga er verder niets over vertellen maar wil gewoon even weten welk merk jullie beter/fijner vinden.

xxxx Love yaaa