Found Our Way Back(TFP2)

HOOFDSTUK2

{•pov Kelsey •} -de dag dat Luke en Kaitlynn bij het kasteel zijn, Kaitlynn heeft de koning net verslagen. -

Ik lag in bed toen de huistelefoon afging. De ouders van Kaitlynn en Luke waren niet thuis en Kaitlynn en Luke zelf ook niet. Ik stond op en liep naar de telefoon. Met een slaperige stem nam ik op. "Hallo, dit is de huistelefoon van de familie McClair, u spreekt met Kelsey." "Kels, ik ben het Luke. Zijn mijn ouders in de buurt?"Ik schudde mijn hoofd. Na een paar seconden antwoordde Luke nog steeds niet, en kwam ik er pas achter dat hij het natuurlijk niet door had dat ik mijn hoofd schudde.... dom.. "Uhm nee, ze zijn er niet." Ik hoorde Luke geïrriteerd zuchten. "Oke, ze nemen ook hun mobiel ook niet op. Als ze thuis zijn zeg dan tegen ze dat ze me meteen moeten bellen. Echt meteen! Ik moet nu gaan, maar ik zal je binnenkort uitleggen wat er allemaal aan de hand is." Ik wilde nog wat zeggen maar nog voordat er een woord uit mijn mond kwam had jij al opgehangen. Ik had geen idee wat er precies aan de hand was maar ik maakte me ongerust. Heel erg ongerust...

~{•pov Luke•}~
Ik zat in de wachtkamer van het ziekenhuis, wachtend op informatie over Jayden en Kaitlynn. Kaitlynn was flauwgevallen en toen van de trap gevallen. Jayden was flauwgevallen doordat hij veel te veel bloed had verloren.
Zuchtend liet ik mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik heb Christopher en Carson al uren niet neer gezien. Mijn echte ouders heb ik ook nog niet gezien. Nadat Kaitlynn was flauwgevallen brak de hell los. De koning werd opgesloten en de meeste soldaten legde opgelucht hun wapens neer omdat ze gedwongen werden voor de koning te vechten. Andere soldaten, die wel uit vrije wil mee vechten kwamen de troonzaal binnen gestormd en probeerde de kroon weer te pakken te krijgen. Gelukkig waren wij uiteindelijk in de meerderheid omdat alle andere soldaten aan onze kant waren komen staan, en hadden we ze zo weer verslagen.

"Luke!" Ik keek op en zag Christopher aankomen rennen met Carson op zijn hielen.
 "W-wat is er gebeurd?" vroeg Carson bezorgd. Ik keek naar mijn handen. "Ze zijn gestoken... Beide hebben ze veel bloed verloren. Dat is het enige wat ik weet aangezien ik dat met eigen ogen heb gezien." Carson sloeg haar hand voor haar mond en draaide zich om. Ze liep een eindje bij ons vandaan en ging op een bankje zitten. Christopher keek me vragend aan en ik gaf hem een knikje richting Carson. Aan mij zou ze toch niks hebben. Ik ken haar niet. En ik kon haar nu eigenlijk ook niet goed aankijken omdat ze veel te veel op Kaitlynn lijkt. Ik liep weer naar het bankje waar ik eerst zat en pakte mijn mobiel. Ik zag dat ik een gemiste oproep van mijn ouders had, of eigenlijk adoptie ouders... Ik stond meteen op en belde ze terug.

"Luke, jongeman waar ben je! We hebben je gebeld maar je nam niet op!" Ik rolde mijn ogen, ik bel ze 10 keer en ze nemen niet op maar als zij mij bellen en ik neem niet op.... "Mam, ik ben op het eiland Amoras. Jij en pap moeten hier nu meteen naartoe komen. Er is iets met Kaitlynn gebeurd." Het was doodstil aan de andere kant van de lijn.
Ik hoorde na een tijdje gesnik aan de andere kant van de lijn. Mijn moeder was aan het huilen... "Jullie hebben toch niks met dat gevecht te maken gehad hè op het kasteel?" Ik zuchtte. "Mam, het was Kaitlynn's idee... Ze is samen met Christopher hier heen gekomen. De dag van te voren zag ik haar koffer en vond ik ook de vliegtickets. Ik heb dus zo snel mogelijk ook een vlucht geboekt samen met Jayden, maar haar vlucht was al volgeboekt dus moesten wij er een later nemen. Ik ben pas achter haar plan gekomen toen ik zelf pas in het kasteel was. En ik ben er ook toen pas achter gekomen dat ik blijkbaar geadopteerd ben en dat mijn echte ouders koning en koningin zijn van een of ander land of beter gezegd eiland, en op dat moment opgesloten zaten... Dus tjaa... uiteindlijk heeft Kaitlynn die koning verslagen en hebben Christopher en Carson hebben toen onze ouders bevrijd." Mijn moeder hapte naar adem. "Ze zijn bevrijdt?" "Ja, als het goed is komen ze zo naar het ziekenhuis... Carson is hier nu al met Christopher... We zijn aan het wachten totdat we iets te horen krijgen over Kaitlynn of Jayden.." Ik hoorde mijn moeder aan de andere kant van de lijn opgelucht zuchten. "Oke, wij stappen nu meteen op het vliegtuig oké. Ik zie je over een paar uur. Ik hou van je Luke." "Ik ook van jou mam." Ik hing op en keek weer voor me uit.