*Het is noodzakelijk om eerst het eerste boek te lezen*
Nadat Kaitlynn eindelijk haar ouders heeft bevrijd en het koninkrijk weer van hen is, zou je denken dat alles weer rozenkleur en manen schijn zou zijn. Dat is bij lange na niet zo. Alles vera...
Ik rende naar boven en gooide de kast deur open. Meteen ging ik opzoek naar een makkelijke outfit. Of beter gezegd de makkelijkste outfit die ik had aangezien ik alleen maar jurken heb en dat is niet echt heel handig als je te voet naar je familie wilt gaan lopen. Vooral niet als je geen idee hebt hoe je precies moet lopen, en of je het überhaupt wel kan lopen. Het is een beetje moeilijk in te schatten als je geen idee hebt waar je bent.
Uiteindelijk vond ik een jurk. Hij was alsnog niet makkelijk maar het had erger gekund.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Daarnaast pakte ik een pruik en deed de blauwe lenzen in. Als laatste pakte ik nog wat schoenen en deed deze aan. Het makkelijkste gedeelte had ik nu gehad. Het moeilijkste zat er nog aan te komen. Uit het paleis zien te komen zonder gesnapt te worden.
Ik liep op mijn dode gemakje naar beneden met een boek in mijn hand. Zoals was gezegd waren er echt bijna geen bewakers. Af en toe zag ik er een staan, maar dat was vooral bij de kamers waar belangrijke in stonden. Bijvoorbeeld de bibliotheek ( ja geloof me daar stonden belangrijke en hele oude boeken), de schatkamer, en nee hier staat geen echte schat. Hier staan beelden en schilderijen die heel veel waar zijn. Het is eigenlijk een soort van mini museum.
Toen ik in de tuin was aangekomen ging ik eerst even rustig bij het fonteintje zitten. Dit is eigenlijk wel echt mijn lievelings plekje hier en dat weten de bewakers ook. Ik bleef even rustig zitten en hield mezelf gedeisd totdat de patrouille net langs was geweest. Toen de bewakers uit het zicht waren stond ik op en liep nonchalant naar de bosjes. Voorzichtig keek ik om me heen en zag dat er niemand was. Ik grijnsde en liep de bosjes in. Toen ik op een goede afstand was begon ik te rennen.
Ik rende in de richting van waar ik dacht dat de stallen waren. Er stond al een paard helemaal opgezadeld. De ruiter die er op ging liep net de stal in om waarschijnlijk nog even iets te pakken. Ik rende snel naar het paard toe en stapte langzaam op, iets wat nog een hele klus was met zo'n jurk aan.
Na een aantal pogingen zat ik er eindelijk op. Ik deed mijn voeten in de beugels. Ik hoorde alweer voetstappen vanuit de stal komen. Meteen spoorde ik het paard aan en zo draafde we meteen weg.
~
Een uur later liet ik het paard weer een overgang maken naar stap. Ik wist nu zeker dat we op een veilige afstand waren en ik hoefde me geen zorgen meer te maken over een stel bewakers. Ik hoopte nu alleen maar dat ik in de buurt van een dorpje was zodat ik er een kaart kon vinden. En misschien ook nog wat te eten voor het paard.
Na 1,5 uur waren we eindelijk bij een dorpje aangekomen. Ik stapte af en liep met het paard aan de hand het dropje in. Het was niet echt een druk dorp, wat aan de ene kant heel fijn was, maar aan de andere kant was het ook nogal riskant aangezien iedereen elkaar waarschijnlijk kent.
Ik zag een winkel en glimlachte. Het paard zette ik vast aan een paal en liep toen de winkel in. De winkel was niet heel groot en er was ook niet heel veel te koop. Ik liep naar het schap waar de waterflessen stonden en pakte een grote fles. Nadat ik een fles water had ging ik op zoek naar een kaart. Ze zouden hier toch wel een kaart moeten verkopen... Het is zo ongeveer het enigste winkeltje in het dorp. Gelukkig hadden ze een boekje met wat kaarten erin. Een kaart van de omgeving van het dorp, ook nog van het land. Toen ik de kaart had ging ik verder en ging op zoek naar wat te eten voor het paard. Ik pakte een paar broodjes en 2 appels.
Toen ik alles had keek ik om me heen en zag dat er niemand was die echt aan het opletten was. Snel liep ik de winkel uit zonder ook maar ergens voor te betalen. Ik rende naar het paard zag tot mijn opluchting dat er zadeltassen aan het dekje zaten. Ik had daar eigenlijk niet eens naar gekeken dus dat zit gelukkig wel mee. Ik deed de spullen in de zadeltassen en stapte op. Het paard stuurde ik weer richting de bosjes en toen ik eindelijk op een veilige afstand van het dorp was pakte ik de kaart en keek op de kaart. Gelukkig wist ik nu wel waar ik was aangezien ik de naam van het dorp nog net had kunnen zien voordat we de bosjes in reden.
Het bleek dat ik de goede richting in was gereden. Ik was wel een beetje naar links aan het afwijken maar dat kon ik makkelijk weer oplossen. Ik kon gewoon makkelijk door blijven rijden en zo meer naar rechts wijken.
Na een half uur liet ik het paard halt houden en stapte ik af. Ik pakte de fles water en liep naar het paard. Ik goot wat water in mijn hand en liep het paard er wat van drinken.
"Zo, dat is toch wel iets fijner, niet waar? Ik hoop dat we onderweg nog een meer tegen komen of een plas... Dan kan je nog wat meer drinken..." Ik aaide de merrie over haar hals.
"Ik moet toch echt een naam voor je verzinnen hoor. Dit kan echt niet. Wat dacht je van.... Queen?" Het paard snoof waardoor ik zelf begon te grinniken.
"Niet? Oké, Mirabel?" De merrie's oren schoten overeind en ze keek me nieuwsgierig aan. Ik gaf haar een klopje op haar hals.
"Dan wordt het Mirabel..." Ik gaf haar de appel. Toen ze de appel op had pakte in de teugels vast en begon te lopen. Ik wilde niet heel de tijd op Mirabel's rug te zitten. Dat is ook te zwaar voor haar.
Ik bleef een hele tijd door lopen, toen de zon onder ging voelde ik mijn voeten niet meer. Ik was helemaal gesloopt en ik was pas op de helft. Gelukkig moet ik ook een heel stuk met een boot, dus dan hoef ik niet te lopen. Daar kan ik gewoon even uitrusten.
Die nacht was een hell. Het was koud in het bos en de geluiden maakte me bang. Een voordeel was wel dat ik een meer had gevonden dus Mariabel kon hier super veel drinken. Ik kon mezelf ook wassen, en dat is ook precies wat ik deed. De jurk had ik aan een tak gehangen samen met de pruik terwijl ik in mijn string het water in liep. Ik begon mijn lichaam snel schoon te maken en liep toen weer uit het meer. Mijn tanden waren aan het klapperen maar ik kon het wel aan. Ik had erger meegemaakt.
Ik wachtte even met mijn jurk weer aandoen. Als ik hem al meteen aan had gedaan dan was mijn jurk ook nat geworden, en zo'n jurk is een stuk moeilijker droog te krijgen. En mijn jurk is nu het enige ding wat me warm kan houden.
Na een aantal minuten vond ik dat mijn lichaam droog genoeg was. Ik deed mijn jurk aan en begon was dingen te zoeken die konden dienen als een soort van windscherm. Ik vond een paar grote takken en bladeren, en legde ze bij elkaar neer. Het was niet veel, maar alles is beter dan niet....
Mariabel kwam gelukkig ook bij me liggen en ving nog wat wind op.
~
De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Ik at een broodje en nam een paar slokken van de fles water. Mariabel liet ik nog wat water drinken uit het meer voordat ik mezelf weer in het zadel trok. Mijn hele lichaam deed pijn en ik voelde spieren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Ik was nu dus ook wel echt heel erg blij dat ik een paard mee had.
Anderhalf uur later kwam ik eindelijk bij de boot aan. Het was gelukkig helemaal gratis en Mariabel mocht gelukkig ook mee. Toen ik eenmaal op de boot was genoot ik van de rust die mijn voeten nu hadden. Jammer genoeg was de bootreis niet al te lang. 3 kwartier later waren we er al... Het paleis kon je vanuit de haven al zien liggen. Toen ik het zag verscheen er meteen een glimlach op mijn gezicht.
Ik was bijna thuis....
*********************************
Hey guys! Sorry dat ik zo laat pas iets upload... ik heb een hele drukke week gehad en had dus echt geen tijd.
Ik ben trouwens geslaagd!! hhaha verder had ik dus echt geen inspiratie en ik was nogal gestrest dus die 2 dingen gingen totaal niet samen hahah
