Strange History Of Arrow

Rozdział #16

,,Hope and love"

-Halo....Oliver?!Proszę odezwij się!- krzyczała zapłakana Thea do telefonu.Kiedy włączyła się sekretarka rzuciła telefonem o podłogę, odwróciła się do matki aby ją pocieszyć mimo iż jej też było ciężko.
-Mamo , nie panikujmy , pomyślimy logicznie. To ,że jego znajomi tam są to może być tylko przypadek,po prostu się komuś narazili a nie odbiera bo po prostu jest sobą, jak narazie to tylko ta cecha mu została po tym całym zamieszaniu z jachtem.- powiedziała pół żartem,aby uspokoić Moirę.Podeszła do okna i po prostu ją przytuliła. Przypomniała sobie ten dzień sprzed 5 lat gdy robiła dokładnie to samo. ,,Proszę....nie rób mi tego ponownie...wiem ,że przeżyłeś tylko dlatego bo chciałeś nas zobaczyć. I znów powiedzieć do mnie Speedy.
-Nie wiem dlaczego nas to spotyka.Straciłam męża i syna którego nie dawno odzyskałam .Jeśli tym razem go stracę to sie już nie pozbieram. -mocno wtuliła się w ramię córki.Powodem jej placzur było to iż podejrzewała że w tej fabryce może być ten ,który przynosił niegdyś radość, ocierał łzy i podnosił na duchu.Nagle ciepły głos przerwał chwilę milczenia.
-Pamiętasz może co ci powiedziałam po informacji że nie żyją? -zapytała z nadzieją,biorąc w rękę ich wspólne zdjęcie które trzymała Moira
- A to ,że łatwiej jest upaść niż wstać.
-I miałaś rację, to tak bardzo boli...- pogładziła Thee po policzku i dodała
-Nawet nie wiesz jak się cieszę ,że mam taką piękną...mądrą... i wspaniałą córkę.- uśmiechnęła się mimo woli.
- Wiem jak cierpisz ja też ale nie zapominaj że masz również wspaniałego syna... dojrzałego....kochającego i mimo że czasem go nie ma to proszę cię o jedno.Wybacz mu. Jedno musisz wiedzieć to co przeszedł go zmieniło, wyrwało mu kawałek duszy. A czasem to my ranimy go bardziej niż on nas.
- Wiem o tym...- zaczęła
-To mu zaufaj.