BENİM DİSTOPYAM

bAŞKlangıç

İlk bölümler belki sizi sarmayabilir fakat, hikaye akışı beni etkilediği kadar sizi de etkilemesini umuyorum.  yorumlarınız benim için çok önemli.
O bölümde ki tepkinizi çok merak ediyorum, o yüzden olumlu olumsuz bütün yorumlara açığım.

Zamanla büyüyeceğimize inanıyorum. Kendinizi çok kaptırmayın, bu benim karanlığım. Sizin ışığınızı söndürmesin.

O zaman distopyama hoşgeldiniz...

.
.

İlk satır nasıl yazılır, adım nasıl atılır,gülümsenir,dokunulur, sevilir, unutulur , bunların hiçbirini bilmeyen bir hiçim. Hiç diyorum çünkü bu zamana kadar kırıla kırıla paramparça olup dağıldım ve geriye sadece hiçliğim kaldı. Keşkeyle başlayan cümlelerle boğulan bir  balığım, bilirsiniz keşke kelimesi pişman oldularımızı simgeleyici bi kelimedir ben o cümleyi hep kurdum.

Keşke....

Tecrübelerin yaşı başı olmaz tıpkı sevmenin, acı çekmenin ,ölmenin yaşı zamanı olmadığı gibi. Hayat süprizlerle ve bomboklarla dolu. Eğer şanslıysanız size kol kanat gericek bir arkadaşınız vardır ve hayatla savaşmak biraz daha kolay olabilir. Aman ha dikkat edin arkadaşınız bigün gelip hançeri kalbinize saplamasın.

Salaklık....

Ama şu varki herşeyi elbet bigün unutursun unutulduğun gibi.

Tamam herşey unutulur da nasıl? bu zaman nasıl geçicek? bu yüklerle acılarla ne kadar süre savaşmam gerekiyor? Peki ya başka birşeylerle oyalanmak ? Kendini içkiye sigaraya vermek ? bu doğru yol mu sence ? zaten için bombok olmuş bide sigarayla onunla bununla zehirlemek seni ne kadar iyi hissettirebilir ki ? hissettirmez. Kendini kandırma.

Umut sende geliyorsun da niye bir anda ortada bırakıp gidiyorsun?

Bencil hayatın bencil insanları..  Farkındayız değil mi sürekli kendi çıkarlarımız için birşeyler yapıyoruz ,en son anneniz için ne yaptınız? ''derslerime çalıştım , ona yardım ettim, yemek hazırladım, çiçek aldım vs...'' gerçekten mi ? dersine çalıştın çünkü kendi geleceğini garantiye almak istiyosun, ona ne konuda yardım ettin? hiç onun senin dertlerini dinlediği gibi dinledin mi ? başını alıp göğüsüne yatırıp '' herşey dahaya iyi olucak anne ben yanındayım'' dedin mi ?  hiç sanmıyorum...

Böyle konuşuyorum da bende hiçbirini yapmadım sadece anneme sığındım, sürekli yük oldum sürekli dertlerimi paylaştım sadece dinledi, konuşmasına bile izin vermedim.

Bencil küçük kız kendi derdi hafiflesin diye tüm derdini annesinin üstüne yük bindiriyor..

düşünün ,lütfen biraz olsun düşünün ya daha kötüsü olsaydı ? ya hiçbirzaman o hatamızı farketmeseydik ?

alın size hayata tutunmanız için bi neden...

Eğer çamura battıysanız sap gibi ölmeyi beklemeyin pes etmek yok! pes etmek egoist,bencil,aptal insanlar içindir siz bu kadar yaşanmışlıklardan sonra pes edemezsiniz, çünkü siz güçlüsünüz. çırpının elbet etrafta bir dal vardır, hayat belkide göründüğü kadar berbat değildir ha?

Bulutumsu hisler..

Bu hisler iyi hissettirir. Evet "his" gerçekten birşeyler hissedebilirsiniz mutluluk olabilir yada mutsuzluk.. Mutsuzluk? Ahh dogru ya o hep yaşadığımız bi his.
Hapsolduk insanoğlu yavaş yavaş yok oluyoruz ve bu korkutucu. Düşününce yaşayacak o kadar şey varken neden kendimizi bir hiçliğe hapsediyoruz? Hep bir kaçış bir korkaklık peşindeyiz.
Çünkü biz insanız ve kolaya kaçmayı severiz değil mi? Mutlu olmaya çabalamak yerine kaldığımız yerden bir robot gibi yaşamayı tercih ediyoruz.

Ne yapmalıyım?

Bu sorunun cevabını defalarca , günlerce , aylarca hatta senelerce düşündüm. Peki ya cevap ? Yok. Cevabı olan bir soruda basite kaçmak olurdu, ama bizim amacımız çabalamak. Gerekirse o soruyu ortadan kaldırmak.

İşte en zoru aşk...

Ezberden hareket etmek zaten bizim işimiz büyümek ,okumak ,kariyer yapmak.. Peki ya aşk? Bu ezberden olan bişey mi.. İşte burda akan sular durur.