AZAZEL
Yarı açık gözleriyle okula gitmeye çalışıyordu istemsizce. Bir yandan da 2 haftadır yaşadıklarını gözünün önüne getirip mantıklı bir sonuça varmaya çalışıyordu. Yaklaşık 2 haftadır saçma sapan seylerle karşılaşıyordu. Bu olanlar sadece açıklayamadığı saçma olaylarmıydı yoksa gerçekten ters giden bişeyler mi oluyordu acaba? Endişeleniyordu bu olaylardan. Ama bir o kadar da korkmuyordu. Kendisini şaşkına çeviren de buydu zaten. Bu olaylardan korkmayışı.
Sınıftan içeri girdi. Derse geç kaldığını farketmemişti bile. Öğretmeninden özür diledikten sonra yerine oturdu. Çok çalışkan bi kız değildi ama çoğu derste çok başarılıydı. Çoğu konuda onlarla aynı düşüncede olmadığı ve hatta çoğu konuda diğer insanlardan çok daha farklı düşüncelere sahip olduğu için hocalarıyla çoğu zaman kendisini ufak tartışmalarda bulurdu. Aslında bundan zevk almıyor değil. Çünkü sonunda haklı olan hep o çıkıyordu.
2 Hafta önce...
Okuldaki yakın arkadaşlarından birisi onu evine çağırmıştı. Bir an önce ailesinden izin almaya çalışıyordu. Oo tabi ki hayır dediler. Şaşırmamıştı bu cevaba ama gitmeyi çok istiyordu. Uzunca bir süre ısrar etti, çok fazla dil döktü ama ailesinin verdiği cevap değişmemişti. Bir süre tartıştı onlarla. Öfkeliydi. Saate gece 12'ye yaklaştıkça yavaş yavaş herkes yatağına gidiyordu. O hariç... O hep geç saatlere kadar oturur televizyona bakardı saatlerce. Alt kısmı minicik bir şort olan geceliğiyle koltuğun üzerinde dağınık bir şekilde uzanıyordu. Evet hala öfkesi geçmemişti. Gözleri yarım yamalak açtıktı taki balkondan gelen sesi duyana kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AZAZEL
Teen Fiction13'ünde derinlerden gelen bir çığlık duyarsanız eğer, bu onun dönüşünü tamamlaması, gücünü kanıtlaması ve savaş çığlığından başka bir şey değildir. "Azazel." "Azazel ?" "Evet ama Azel demen yeterli.Bana herkes öyle der." Yaptıkları kanınızı ısıtac...