Adım Eylül. Herkes gibi sıradan bir hayatım varken bir sınavla adrenalinin bana göre dibine vurduğumu düşünüyorum. Çünkü gerçekten çok sakin bir hayata sahiptim kolej hayatımdan önce. Ve bunu sizlerle paylaşmak istiyorum. Anlatmak anlatırken bazen g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eylül başını kaldırıp Mert'e baktı. Mert bir sandalye çekip Eylülün yanına oturdu.
"Lütfen konuşalım Eylül. Sana herşeyi anlatacağım"
"Bak Mert. Dinle beni. Seninle bu konuda konuşmak istemiyorum.Anlatacağın hiçbir bahane bu konuda seni temize çıkaramaz."
Eylül yerinden kalkıp koşar adımlarla uzaklaştı masadan.
"Üzme kendini Mert. İnan bana bir süre sonra kızgınlığı geçecek." dedi Nazlı.
Mert Nazlı'nın teselli cümlelerini dinlemek istemiyordu. "Kes sesini!" dedi ve sinirli bir şekilde kalktı.
Eylül şu anda Mert'i düşünecek durumda değildi. Yeni bir okul ve yepyeni bir çevre onu fazlasıyla heyecanlandırıyordu. Düşünmek istediği tek şey yeni hayatıydı.
Otobüs durağına geldikten bir kaç dakika sonra Nazlı da peşinden geldi.
"Neler oluyor Eylül? Ona bu kadar kızmanın sebebi ne? Ne yaptı?"
"Boşver Nazlı. İnan bana konuşmaya değecek bir şey değil."
Nazlı bu konuda daha fazla ısrar etmedi. "Hadi bize gidelim" dedi ve Eylülün koluna girdi. "Yeni hayatını konuşalım biraz."
"Yok ben gelmeyeyim Nazlı. Daha anneme söylemedim. Müjdeyi ona da vermeliyim. " dedi gülümseyerek.
"Peki sen bilirsin. Ben bu otobüse biniyorum o zaman."
"Tamam canım görüşürüz."
Vedalaştıktan sonra evlerine doğru yola koyulular.
Eylül kapıdan girdiğinde nefis bir koku geldi burnuna.
"Anne! Mutfakta mısın?" diye seslendi.
"Gel yavrum. "
"Patatesli börek mi yaptın annem? Sen harikasın. " dedi ve börekten bir dilim ısırdı.
"Sana bir haberim var. "
"Aa nedir o haber? Yüzün gülüyor kızım. Sanırım iyi bir haber."
Eylül sandalyeye oturup bir dilim börek daha aldı eline. "Bir kaç ay önce bir sınava girmiştim. Hatırlıyor musun?"
"Sen bir değil birden fazla sınava girdin kızım. Hangisi?"
"Ya şu burslu eğitim için bir kolejin hazırladığı sınav..."
"Evet kızım hatırladım."
"Kazandım anne o sınavı"
Annesinin o an gözlerinden boncuk boncuk yaşlar dökülmeye başladı. "Kızım" dedi kollarını açarak. "Biliyordum yavrum. Sen herzaman benim gururum oldun." Sımsıkı sarıldı kızına.
