Adım Eylül. Herkes gibi sıradan bir hayatım varken bir sınavla adrenalinin bana göre dibine vurduğumu düşünüyorum. Çünkü gerçekten çok sakin bir hayata sahiptim kolej hayatımdan önce. Ve bunu sizlerle paylaşmak istiyorum. Anlatmak anlatırken bazen g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Müdürle konuşarak formalarıma kavuşunca biraz daha iyi hissettim kendimi. Herkes benden uzak durmak için gayret sarfederken turuncu saçlı kız benim hayatımı kolaylaştırıyordu. Ona bir teşekkür borcum vardı.
"Ben Eylül"dedim dışarıdaki çardakta otururken. Gülümseyerek elini uzattı. "Benim adım da Beren."ardından etrafı izlemeye devam etti. Fazlasıyla ilginç biriydi.bir bakıyorum gülüyor ve aniden somurtuyor. Bazen çok yakın dururken çok geçmeden yanımdan gitmek ister gibi davranıyordu. Bana da böylesi denk gelirdi herhalde.
"Ben devlet okulundan geldim. Buraya alışmam zaman alacak."
"Evet biliyorum devlet okulundan geldiğini. Hatta bütün okul biliyor."
Şaşırdım. Gözlerimi iri iri açarak, "Nasıl yani?"
"Bu okula sene ortasında pek kimse gelmez. Yen'i kayıt olanların neredeyse hepsi, bu okulun çok nadir yaptığı burslu öğrenciler için hazırlanan sınavları ile gelen devlet okulu öğrencileridir. " diyerek cebinden bir şeker kutusu çıkardı ve içinden bir tanesini ağzına attı. "Sen de ister misin? " "Hayır,teşekkürler." dedim gülümseyerek.
"Ne anlatıyordum? Ha evet yani senin geleceğini bu sabah herkes duydu. Ve bir devlet okulu öğrencisini bu okulun hazmetmesi hiç de kolay değil. Yani bir burslu öğrenci her zaman ikincidir. "
"Anladım" dedim. Bu konunun beni üzdüğünü belli etmemek için annemi düşündüm. Onun yanı başımda olduğunu hayal ettim. Bu her zaman işe yarıyordu.
"Hatta biliyor musun seninle arkadaşlık yaptığım için ben de artık onlar için aynı masada oturacak kişiler arasından çıkarıldım." dedi.
Bu son söylediği diğer cümlelerimden daha fazla canımı yaktı. Bu kadar iğrenç miyim ki benden vebalı gibi kaçıyorlar. Burda olanlar aklıma mantığıma yatmıyordu. "Peki sen... " sesimin titremesine hakim olmaya çalışarak "Peki sen neden yanımdasın."
Omuz silkti. "Bilmem. İçimden geldiği gibi davranırım her zaman. Umursamam benim için düşünülenleri."
Bu cevap beni rahatlattı. Bana acıması canımı daha çok yakardı.
O sırada yanımıza doğru yaklaşan üç erkek grubu fark ettim. Ardından Beren o yöne doğru başını çevirdi.
Son derece özgüvenli ve havalı bir tarzda yaklaşıyorlardı yanımıza.
"Okulun en popüler çocukları. Şu ortadakini görüyor musun? İşte o hem popüler hem de inek. Böylesi pek kolay bulunmaz. Şu ana kadar her sene okul birincisi seçildi."
