Beyaz Zambak (Attack On Titan FanFic)

Kırmızı Atkı //Mikasa nın ağzından\\

-7 sene önce-

''Anne! Bak ben yaptım. ''

Elimdeki nakış ı anneme gösterdim. Annem gülümseyerek,

''Ooo çok güzel olmuş mikasa bu konuda yeteneğin var''

O sırada babam geldi.

''Bakın! Iki somon tuttum!''

Elimdeki balıkları anneme uzattı.

''Seninde bu konuda yeteneğin var baba''

Annem güldü babam anlamamıştı ama pek de takmadı.

''Bak baba ben yaptım! ''

''Heh? Bunu gerçekten senmi yaptın? ''

''Tabikidee!''

''Vay canına! Çok güzel olmuş benim canım kızım ne kadar da hamaratmış''

Dedi ve yanagimdan öptü bende güldüm.

PAT! *kapı kırılarak açılır*

''KIPIRDAMAYIN YOKSA ÖLÜRSUNUZ!!''

Içeri bir adam girdi elinde bıçak vardı ben anneme sokuldum ve yüzümü annemin eteğine çevirdim çok korkuyordum annemde beni sımsıkı tutuyordu.

Uyandığımda hatırladığım tek şeyler bunlardı gözlerim ve ellerimi baglamislardi hiç birşey göremiyordum sonra iki adam konuşmaya başladı,

''Elimizde sadece çocuk var oda safkan rose li değil''

''Annesini ve babasını öldürmek senin suçun! Senin yüzünden azar isitecegiz!''

Annemi ve babamı öldürülmüşlerdi. ..gözlerimden yaşlar süzülüyordu ama beni farketmemislerdi. O sırada kapı çalındı adamlardan biri kalkıp kapıyı açmış olmalı ki sesi gelmişti. Bir çocuk,

''Efendim kayboldum evimi bulamıyorum bana yardımcı olurmusunuz?''

''Eheheh demek kayboldun tabi ki yardımcı olurum''

Sonra yere düşme sesi geldi,

''ÇOCUĞUN BIÇAĞI VAR! AHHHH!!''

Çocuk iplerimi çözene kadar diğer adam gelmişti. Çocuk tam bbıçağını saplayacakken adam onun elinden bıçağı aldı tişört unden tuttu ve havaya kaldırdı

''Demek beni alt edebileceğini sandın ha!''

Adam bunları gevelerken çocuk masanın üstündeki başka bir bıçağı göstererek işaret verdi. Bana onu öldürmemi söylüyordu...ama ben yapamam...ben katil değilim...ben birini öldüremem! O sırada aklıma dank etti aslında her gün bizden küçük canlıları öldürüyoruz...
Işık hızıyla bıçağı aldım ve adama sapladim.artık o ölmüştü.
PAT! *polisler ve bir adam içeri girer*

Cesetleri götürürler polisler evi araştırırken adam çocuk ve ben dışarı çıktık.adam,

''Mikasa beni hatirliyormusun bazen sizin evinize geliyordum?''

''Uhm''

''Bundan sonra bizimle yaşamak istermisin?''

''B-ben sadece çok üşüyorum...''

Çocuk boynundaki kırmızı atkiyi benim boynuma sardı.

''Al bunu giy...artık üşümezsin...ben eren jeager ailemize hoşgeldin''

***
-7 sene sonra-
***

Eren benim ailem. O bensiz bir hiç ve ne olursa olsun onu koruyacağım...