Amor Vincit Omnia VOLTOOID

8 - Wait... what?

'Olivia', fluistert een zachte stem. 'Hmm', mompel ik en draai me om. Twee sterke armen wikkelen zich rondom mij en draaien me terug om in mijn vorige positie. 'Olivia, wordt wakker', zegt die zachte, mooie en heldere stem weer. 'Hmm', mompel ik weer. 'Ik ben wakker', zeg ik. Mijn stem kraakt en klinkt schors. 'Kom, sta recht. Ik help je wel', zegt de stem. Ik open mijn ogen en ik zie Niall zitten. Hij glimlacht naar me. Ik wil terug glimlachen, maar momenteel heb ik niet genoeg kracht. Ik maak dat wel goed door heel de dag naar hem te glimlachen. 'Je bent mooi. Zelfs in de ochtend', zegt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. Uiteindelijk ben ik al wat wakkerder en ik glimlach naar hem. Hij glimlacht terug en gaat mijn zijn hand langs mijn wang. Hij kijkt me aan met zijn helderblauwe ogen. Ze zijn zo mooi. Plots lijkt hij weer bij te komen en is ons momentje weg. 'Je moet voortmaken. We vertrekken over twee uur naar Dublin. Ons concert vindt daar plaats' Hij staat recht en loopt naar de deur. 'Meteen na dat concert moeten we ons vliegtuig halen naar Engeland. Je kan best je koffer ook al maken' Met een kleine, korte glimlach verlaat hij mijn kamer. Wat was dat? Ik schud mijn hoofd en ik maak me klaar.

'Daar ben je', zegt Louis en hij geeft me een knuffel. Ik knuffel terug. 'Heb je al gegeten?', vraagt Liam. Ik schud mijn hoofd en Liam gaat meteen een bord met ontbijt klaarmaken. Toch een lieve jongen, die Liam. Een schuldgevoel stroomt plots door mijn aders. Liam is stapel op Floor, maar zij loopt stapel van Niall. Net zoals ik. 'Aan wat denk je?', onderbreekt Louis mijn gedachten. 'Zeg ik je straks wel, Lou', zeg ik terwijl ik uit zijn armen loop, richting de tafel waar de jongens ontbijten. Ik zet me neer op de stoel naast Niall. Die was het kortste bij. En ook misschien zodat ik naast hem kon zitten. Liam legt het bord vol lekkers voor me neer. 'Mmm!', zeg ik terwijl ik ernaar kijk. Liam en Niall grinniken en ik begin te eten. 'Dat kan smaken, hé?', vraagt Niall met een glimlach. Ik knik vol overtuiging zonder naar hem op te kijken. Ik hoor hem lachen naast me, gevolgd door de stem van Louis die zegt dat Floor me belt. Wat moet ze van me? Louis overhandigt me mijn gsm en met tegenzin neem ik op. 'Hallo?', zeg ik. 'Olivia! Sorry dat ik dit moet zeggen, maar... Ik kan Niall echt niet uit mijn hoofd zetten. Je moet erachter komen of hij mij ook leuk vindt!', smeekt ze. 'Hij kent je niet, dus het is onmogelijk. Dag, Floor', zeg ik zonder emotie in mijn stem. Ik leg bruut af en sta recht van tafel om naar mijn kamer te lopen. Ik word gevolgd door Louis, maar ik negeer hem even.

'Olivia, tell me what's wrong', zegt Louis. Ik blijf hem negeren en ik doe verder met wat ik bezig ben: mijn koffer maken. 'Olivia, please... Ik ben bezorgd. Je weet toch dat je alles kan vertellen tegen mij?' 'Ja', zeg ik droog. Louis houdt me bruusk tegen. 'Olivia, vertel het me', beveelt hij me. Ik zucht en ga zitten op het bed. 'Je kent Floor wel', zeg ik met een zucht. 'Ja, is dat het meisje waar je zo blij-' 'Ja, Louis. Zij', breek ik hem af. 'Ze is stapel op Niall', zeg ik met een krakende stem. Ik voel tranen opkomen, maar ik probeer ze in te houden. 'Niall kent haar niet. Hij zal niet hetzelfde voelen voor haar, geloof me', zegt hij troostend. 'En hoe weet jij dat zo zeker?' Hij kijkt me aan met een veelzeggende blik. Ik zucht nog eens en sta dan op om verder mijn koffer te pakken.

'Zo! Staat iedereen klaar?', vraagt Harry. Iedereen knikt en dan gaat hij de sleutel afgeven aan de balie. 'Dan kunnen we gaan', zegt hij en samen lopen we naar de geblindeerde auto. Liam, Niall en Louis gaan naast elkaar zitten. Ik en Harry zitten voor hun, dus dat wil zeggen dat wij achteruit gaan rijden. Paul check nog een laatste keer of alles erin zit en dan start hij de auto. Op weg naar Dublin. 'Dit is mijn favoriete stad', begint Niall. 'Vroeger liep ik er altijd rond in mijn eentje. Ik ken Dublin als mijn broekzak! En wat ik ook weet liggen, zijn alle lekkere restaurants. Ik breng jullie er wel eens heen na het concert', zegt hij vrolijk en hoopvol. Hij lijkt in de zevende hemel, tot Liam hem weer met zijn beide voetjes op de grond zet. 'Niall, meteen na het concert moeten we het vliegtuig halen', zegt hij lachend. Niall daarentegen... Hij kijkt met een nukkig gezicht het raam uit. Ik kan ee glimlach niet tegenhouden. Plots voel ik een schop in mijn zij en ik kijk op naar Harry. Hij kijkt me aan met een "jij-ziet-hem-wel-zitten-hé?"-blik. Ik voel dat ik bloos en draai me weg. Niall heeft het ook gezien en even leek het of hij bloost, maar dat gevoel gaat al rap weg en ik richt mijn blik naar buiten.

'Aah! Dublin!' Niall geniet echt om hier te zijn. Ik glimlach en zie Harry weer naar me kijken met die ene blik. Ik rol met mijn ogen en volg Louis verder naar het hotel. Ik maak een spurtje en binnen de second loop ik naast hem. 'Harry heeft het door', zegt hij lachend. Ik glimlach. Ik weet echt niet wat ik heb vandaag. Ik blijf maar glimlachen. 'Ja, dat dacht ik ook al', zeg ik met een lachje. 'Ik zeg het je: jullie zouden nog perfect bij elkaar passen' 'Wie? Ik en Harry?!', gil ik bijna. 'Nee, joh!', zegt mijn broertje. Ik laat een opgeluchte zucht vrij. 'Jij en Nialler. Jullie passen echt bij elkaar! Heb je nog niet door hoe hij naar je kijkt? En toen je hem belde op Skype die ene avond. Hij was echt niet boos, hij was eerder boos op het feit dat hij boos moest acteren' Wat? Is dat echt? 'En ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar volgens mij loopt Niall een beetje gek van je', zegt hij met een grijns. 'Je ziet een beetje rood', zegt hij nog lachend voor hij het hotel binnenwandelt. Ik blijf stomverbaast achter. Ik weet even niet wat te doen of zeggen. Wat zei hij nu?

'Hey, dromer! Kom je nog?', roept Niall me toe. Ik knik en loop zijn richting uit. 'Waaraan dacht je?', vraagt hij. Zou ik het zeggen? Nah. 'Aan hoe mooi Dublin wel niet is', loog ik. Wel, het is niet echt gelogen. Dublin is echt wel mooi! 'Jij vindt dit al mooi? Wacht tot je de rest ziet!', zegt hij lachend. Hij gooit een arm over mijn schouders en even leek het alsof ik me in de zevende hemel bevond. 'Wat denk je ervan? In de pauze gaan we naar hier en toon ik de mooiste plekken hier in het prachtige Dublin!' Ik moet lachen om zijn woordkeuze. 'Klinkt goed', lach ik. Mijn hart slaagt op hol. Wat doet die kerel toch allemaal met mij? 'En ik stel je ook voor aan Mullingar. Mijn geboortestad. Mullingar is niet zo mooi als Dublin, maar het betekent veel voor me', zegt hij. 'Dat begrijp ik', zeg ik. Zijn arm ligt nog steeds over mijn schouders als we ons aansluiten bij de rest. Ik probeer de blikken die me worden toegeworpen te negeren, want anders begin ik te blozen en dat wil ik niet. Niet bij Niall. Niet verkeerd bedoelt, maar toch. 'We moeten ons verdelen in groepen', begint Liam. 'Er zijn drie kamers. Dat wil zeggen dat één iemand van ons alleen een kamer krijgt. Vrijwilligers?' Ik steek mijn hand op. 'Ik wil wel die kamer als er geen bezwaar is?', vraag ik onzeker. Niall haalt zijn arm van mijn schouders en zet een stap opzij. 'Geen bezwaar', hoor ik hem zeggen. Was hij nu teleurgesteld? 'Oke, dan heeft Olivia die kamer', besluit Liam. 'Wie gaat met wie?', vraagt hij dan. 'Ik ga wel met Harry', zegt Louis. Harry gaat ermee akkoord. 'Oke, dan delen wij een kamer, Niall. Het is maar voor één nachtje. We gaan niet meteen na het concert ons vliegtuig halen. Paul heeft uitgerekend dat er te weinig tijd om dat vliegtuig te halen. Nog vragen?' Niemand knikt dus er zijn geen vragen. 'Goed, dan gaan we nu naar onze kamers', zegt Liam terwijl hij iedereen de sleutels overhandigt.

'Geniet je?', vraagt een blond meisje. Wie is dat? 'Ja, jij ook?', antwoord ik. Ze knikt heel overtuigd. One Direction treed op op dit moment. Ze zingen echt prachtig! 'Sorry, ik ben Lou. Hun styliste', zegt ze en ze steekt haar hand uit. Ik schud ze en stel mezelf voor. 'Jij bent het zusje van Louis?', vraagt ze dan. Ik knik en ze lacht. 'Louis heeft veel vertelt over jou!', zegt ze lachend en ze loopt weg naar ik-weet-niet-waar. Ik draai me terug naar de jongens en ik hou Niall in het oog. Je moet erachter komen of hij me ook leuk vindt! Die gedachte dook plots op. Waarom toch? Waarom moet zij juist weer op hem zijn? Liam loopt stapel van haar en zij... Is Liam wel nog op Floor? Hij heeft me nog niet aangesproken daarover. Ik zucht en concentreer me weer op de jongens.

'Jullie waren geweldig! Zoals altijd!', gilt Lou. Niall lacht en Liam bedankt haar. Niall loopt mijn richting uit. Hij stopt voor mij en glimlacht verlegen. Zo schattig! 'Wat vond je ervan? Het eerste concert dat je ziet van je broer', lacht hij verlegen. 'Jullie waren goed! Echt. Maar doen jullie altijd zo gek?' Even bleven we serieus, maar dan barsten we in lachen uit. 'Ja, dat hoort een beetje bij ons', zegt hij lachend. 'Ik vond het echt schitterend!', zeg ik dan.

'We vertrekken morgen pas, dus je hebt nu tijd voor jezelf', zegt Liam als we het busje uitstappen aan ons hotel. Ik wil naar binnen lopen om eens te gaan Skypen met mams. Een plotse arm die zich op mijn shouders bevindt, houdt me tegen. 'Waar dacht jij naartoe te gaan?', vraagt de stem waar ik dag en nacht naar kan luisteren. Ik draai me om en kijk in de prachtige ogen van een prachtjongen. 'Naar mijn kamer. Skypen met mams', antwoord ik. 'Aha. Had ik je niet gezegd dat ik Dublin zou laten zien?', vraagt hij met een grijns. Nog voor ik kan antwoorden, trekt hij me al weg van de jongens. 'Wanneer moet ik dan Skypen met mams?', vraag ik dan. 'Je hebt tijd genoeg om te Skypen, maar niet om Dublin te verkennen', luidt zijn antwoord. Ik lach en laat me meetrekken door Niall.