Amor Vincit Omnia VOLTOOID

36 - Back to real life

Eén maand later

OLIVIA POV

Ik word wakker van de zoveelste droom. Dit is nu al bijna elke nacht dat ik die heb, sinds mijn coma. En ze gaan altijd over dezelfde persoon en ik snap het niet. Waarom komt hij er altijd in voor?

'Liv, ben je wakk-- O, je bent wakker. Goedemorgen, Liv. Ontbijt staat klaar', zegt Louis. Ik knik en glimlach naar hem. 'Ik kom eraan', zeg ik. Hij glimlacht naar me en verlaat mijn kamer.

Nee, Louis weet hier niks van. Ik kan het hem ook niet vertellen. Ik bedoel, hoe raar moet het niet zijn als ik zeg dat ik bijna elke nacht droom over zijn bandlid? Ik schud mijn hoofd en sta op. Het zijn zorgen voor later.

De tafel is rijkelijk gedekt met vanalles en nog wat. Mijn moeder zit al aan tafel samen met Louis. Beiden glimlachen naar me als ik aan tafel ga zitten. 'Goedemorgen', zeg ik.

Ze antwoorden goedemorgen terug en we beginnen aan het ontbijt. 'Wat zijn de plannen voor vandaag?', vraagt mam plots. 'Ik ga wat rondhangen met vrienden. Ik heb ze gemist', antwoordt Louis. 'Dat is normaal, je bent ook een lange tijd weggeweest. De wereld rondgereisd met je beste vrienden, allemaal concerts gegeven. Spendeer maar de hele dag met die vrienden van je', zgt mam met een glimlach.

Dan richt ze haar aandacht op mij. 'Uhmmm... Ik denk dat ik wat huiswerk ga inhalen', zeg ik twijfelend. Ik weet helemaal niet wat ik van plan ben om te doen. Ik heb nog twee maanden vrijaf gekregen van school, dus naar daar kan ik ook niet gaan.

'Schoolwerk?', vraagt mam verbaasd. 'Met dit weer? Ga naar buiten, maak vrienden!' Ik lach. 'Mam, ik zou heel graag willen, maar ik moet mijn schoolwerk afmaken. Ik kan niet naar school gaan zonder dat ik alles heb ingehaald', zeg ik standvast. 'Oké, dan moet je dat maar doen.'

Een uur later zit ik in de tuin met mijn schoolboeken voor mijn neus. Ik neem notities zodat ik alles kan bijhouden. Ik blader wat door mijn bladen als mijn moeder naast me kom zitten. 'Hier, drink wat', zegt ze als ze me een glas water voorschotelt. Ik neem het glas dankbaar aan.

'Lukt het om alles in te halen?', vraagt ze dan. 'Ja, hoor. Simpel als wat', antwoord ik. Mam bladert ook wat in mijn schrift tot ze stopt en het blad enthousiast voor zich houdt. 'Hoe schattig is dit?!', roept ze ongelovig uit. Ik kijk benieuwd naar het blad dat ze voor zich houdt. 'Hoe schattig is het wel niet als je vriendje zegt dat je zijn one and only bent?!'

Met een schok kom ik stil te staan. Alles rondom mij valt stil en verschillende dingen dringen mijn hoofd binnen.

Dan hoor ik Niall iets zeggen. Iets waardoor mijn hart begint te smelten. Iets waardoor er een zeer brede glimlach ontstaat om mijn lippen. Iets waardoor ik nóg meer van hem hou. Het verbaast me dat dat kan. Iets waardoor ik weet dat hij het niet verdient om gekwetst te worden. Iets waardoor ik weet dat hij een blijvertje is en iets waardoor ik weet dat ik hem moet koesteren.

'She is my One and Only.'

Ik schud mijn hoofd en lach zachtjes en verward, maar dat laat ik niet zien aan mam. 'Waar lees je dat? Waarom zou dat in mijn schoolboek staan?', lach ik nonchalant. Mam haalt haar schouders op en loopt weer naar binnen.

Mijn gedachten dwalen af naar mijn... herinnering? Wat was dat trouwens? Waarom dringde dat mijn gedachten binnen? En wéér had het met Niall te maken. Wat is er toch met die gast? In het ziekenhuis waren de mensen ook al zo raar bezig tegen en over hem.

Ik probeer het zover mogelijk van me af te schudden en gewoon verder gaan met mijn schoolwerk. Al blijven de vragen door mijn hoofd spoken, hoe hard ik ook probeer om ze zo ver mogelijk te houden.