Amor Vincit Omnia VOLTOOID

37 - The whole story

OLIVIA POV

Ik en Niall lopen verder en we blijven praten. Hij praat over zichzelf, zodat ik hem weer kan leren kennen. Sommige informatie komt me bekend voor.

'Morgen ga ik naar huis', zegt hij na een tijdje. Ik knik. 'Je familie moet je wel missen', zeg ik waarop hij knikt. 'Ik hen ook. Dat is wel normaal, we zijn een hele tijd weggeweest', zegt hij. 'Ik kan niet geloven dat ik met jullie mee getourd ben', zeg ik half lachend. Ook Niall lacht zachtjes.

We keren terug en maken een stop bij een ijskraam. Ik neem een gewoon ijsje met vanille ijs en Niall pakt vanille en chocolade.

'Hmm! Ik hou van eten', zegt hij voor hij aan zijn ijsje begint te likken. Ik lach. 'Dat is niet echt eten', zeg ik. Hij grinnikt en likt verder. Ik kijk zachtjes naar hem op en wat me opvalt, is dat zijn profiel best mooi is.

Meteen krijg ik een déjà vu.

Hij knikt en komt dichter. Ik klop op mijn bed en hij gaat zitten. Hij straalt nog steeds bezorgdheid uit. 'Je kent dat ene meisje wel, Floor?', begin ik. Hij knikt. 'Wel... Gisteren ben ik erachter gekomen dat..' Ik slik even. 'Dat ze verliefd is op jou', zeg ik vlug. Ik slaag mijn ogen neer en ik hoor Niall zuchten. 'Floor? Ze is op mij?', vraagt hij ongelovig. Ik knik. 'Maar ik niet op haar', zegt hij dan. Plots voel ik twee vingers onder mijn kin die mijn hoofd omhoog duwen. Ik kijk hem aan. 'Ik ben verliefd op een ander meisje', zegt hij, diep in mijn ogen kijkend. Ik voel mijn wangen rood worden en ik wil weg kijken, maar de vingers waren te sterk. 'Wil je weten op wie?', vraagt Niall. Ik knik en hij haalt adem. Nog steeds is zijn blik gevestigd op mij. 'Ik ben al lang op een speciaal meisje', begint hij. 'Maar, ik weet niet of zij ook op mij is' Hij haalt zijn vingers van onder mijn kin en kijkt weg van mij. Ik blijf hem aankijken. Wat me opvalt, is dat zijn profiel ongelooflijk mooi is.

Ik had niet door dat ik aan het staren was, tot Niall met zijn vingers voor mijn ogen knipt. 'Alles goed, Olivia? Je staart', zegt Niall. Wat ik opmerk, is dat zijn kaken lichtjes rood kleuren. 'Eh, ja hoor! Ik had een kleine déjà vu', lach ik een beetje ongemakkelijk.

Hij lacht ook ongemakkelijk en vraagt dan zachtjes waarover het ging. 'Eh, haha, ik was iets aan het denken en toen ja... Déjà vu', zeg ik. 'Ging het over mij?', vraagt hij dan serieus. 'Weer een herinnering?' Zachtjes knik ik. 'Ik... Je... Ik vertelde je over een meisje dat verliefd op je was, maar jij antwoordde dat jij niet op haar was', vertel ik. Hij knikt. 'Dat herinner ik me ook. Ik was toen bang om het je te vertellen', zegt hij zachtjes lachend. Ik glimlach.

'Ik was aan het denken dat jij best een mooi profiel hebt', zeg ik zonder nadenken. Met een ruk kijkt hij naar me en kijkt hij verbaasd, maar hij herpakt zich. 'En dat dacht jij toen?', vraagt hij dan een tikkeltje nerveus. Ik knik.

We praten nog een beetje over koetjes en kalfjes en we praten ook een beetje over mijn 'herinneringen'. Het is raar om ze herinneringen te noemen. Het lijken eerder dromen, al zijn ze zo realistisch en voel ik de pijn of geluk de volgende ochtend nog.

'Dus, ja. Het was alleszinds tof om nog eens met je te praten. Ik dacht echt dat het volledig voorbij was', zegt Niall wanneer we bijna in mijn straat zijn. Ik lach. 'We houden wel nog contact. Ik zie ons echt wel nog goede vrienden worden', glimlach ik. Hij glimlacht ook, maar met een pijnlijk blik in mijn ogen.

Ik heb hem waarschijnlijk gefriendzoned.

Auwtch.

'Ik denk dat we hier afscheid moeten nemen. Je moeder heeft me niet meer graag', zegt Niall als we de straat hebben bereikt. Ik knik. 'We skypen wel nog eens', zeg ik dan nog voor we elkaar gedag zeggen en elk onze eigen kant opgaan.

'Hey, lieverd. Ging het goed?', vraagt mam als ik een stap in de woonkamer zet. Ik knik. 'Het ging heel goed', antwoord ik. Ze knikt en kijkt me dan doordringend aan. Ik frons, maar het enige wat ze doet is zachtjes zuchten.