34 - I'm a monster

195 2 0
                                    

NIALL POV

Samen zitten we voor Louis' laptop. We hebben nog een uur en dertig minuten voor we naar het interview moeten. Louis logt in  op Skype en kijkt of zijn moeder online is.

'Ja, ze is online. O man, ik ben echt bang', zegt Louis. Liam gooit een arm rond zijn schouder. Ik en Harry zitten achter Liam en Louis. 'Oké, jongens. Hier gaan we.'

Lang moeten we niet wachten, ze neemt meteen op. 'Hey, Louis! Lang geleden dat jij me nog eens hebt opgebeld! Op Olivia moet ik niet meer wachten, zij belt me ook niet meer op', zegt zijn moeder meteen. Louis spant zich op.

'Uh, daarvoor bellen we juist. Olivia zal de komende dagen niet meer bellen via Skype', begint Louis. Zijn moeder trekt haar wenkbrauw op. 'Hoezo dan niet? Wil ze me niet meer horen? En waarom zitten jullie allemaal in beeld en Olivia niet?'

'Mam, ze ligt in coma', zegt Louis dan. Heel even is het stil aan beide kanten van de laptop. 'Wat?', roept ze uit. 'Ze is in coma?! Hoe is dat kunnen gebeuren?! Ik dacht dat jij voor haar zou zorgen! Jou kan ik ook al niet meer vertrouwen! Schandalig, dit!', schreeuwt ze. Louis krimpt ineen, dit kan ik niet laten gebeuren.

'Mevrouw, het is niet zijn fout!', probeer ik tussen haar geschreeuw heen te schreeuwen. 'Het is mijn fout! Ik heb het uitgemaakt en haar daarna weer gekust! Ze was verward en kreeg daardoor een beroerte!', roep ik. Het is gelukt, ze is stil. Ik voel de jongens mij aankijken en haar moeder kijkt me ook verbaasd/vragend aan. Ik reageer niet meer en loop weg.

Een halfuur later komen de anderen naar me toe. Zwijgend gaan ze rond me zitten en kijken ze me aan. 'Ja, het is waar', mompel ik. Louis slaat zijn ogen neer. 'Hoe durf je zo te spelen met mijn zusje haar gevoelens?', vraagt hij boos. 'Ik weet het, Louis. Ik ben serieus in de fout gegaan, dat besef ik nu ook', antwoord ik.

Iedereen zwijgt. 'Hoe reageerde haar moeder?', vraag ik om de stilte te verbreken. 'Het is ook mijn moeder, Horan. Net zoals Olivia mijn zusje is, waar jij mee gespeeld hebt', zegt hij kwaad. Kwaad loopt hij weg en het is weer stil. Waarom moet ik toch alles verpesten?

Ik begrijp Louis wel 100% maar hij moet het er niet altijd dieper inwrijven dat ik... Ik zucht. Het is zo hard om te beseffen dat ik wel degelijk met haar gespeeld heb. Ugh, het klinkt zo hard.

Alle momenten met Olivia spoken door mijn hoofd. Wanneer ze gelukkig was, maar ook wanneer ze gekwetst was. Door mij. Die keer dat we door de markt liepen in Duitsland en dat een fan ons allebei op de foto wou. Die foto heeft ze trouwens ook naar mij doorgestuurd.

Ik heb het gevoel dat ik wil wenen, maar de tranen komen maar niet. Het blijft maar aan me knagen dat ik met Olivia haar gevoelens heb gespeeld. Ik ben een slecht persoon gewoon.

Hoe kunnen mensen van me houden? Hoe kunnen mensen nu denken dat ik een cutie ben? Met dat hot Irish accent. Hoe kunnen mensen nu denken dat ik een goed persoon ben? Hoe kunnen mensen in hun fanfictions schrijven dat ik de beste boyfriend in het hele heelal ben? Dat is totaal niet zo.

Ik ben het slechtste vriendje van het hele heelal. Ik ben het type jongen dat gewoon geen vriendin verdient. Zeker niet zo een als Olivia. Zij is het liefste meisje dat ik ken. Ze is-- Nee, ik ga haar niet vergelijken met mijn ex.

Maar wat mij het meeste ergert, is dat het haar verdomme gelukt is om onze relatie te verpesten. Ik ben zo zwak geweest de laatste tijd. Ik moest vechten voor de liefde van mijn leven. Klinkt cliché, but I don't care. Zij is het enige wat telt in mijn leven, mijn princess.

'Grappig dat je zo bezorgd bent om haar. Je had wel de ballen om haar telkens opnieuw te breken. Dit is je verdiende loon, Niall James Horan', zegt Louis plots in mijn gezicht. Ik had niet eens door dat hij er terug bij is komen zitten.

Ik antwoord niet en sla gewoon mijn ogen neer. Hij heeft gelijk, dit is mijn verdiende loon. Maar iedereen moet eronder leiden. Waarom ben ik toch zo fucked up?

Ik zucht en ga naar mijn kamer dat ik deel met Liam. Wanneer ik de kamer binnenkom, zie ik mezelf direct in de spiegel. Enkele seconden staart dat vreselijk monster me aan, tot ik het niet meer aankan. Ik trek mijn blik los en dan valt mijn blik op het kussen dat Olivia ooit voor me heeft gekocht.

Ik loop naar mijn koffer waar het inligt en haal het eruit. I ❤ Niall Horan. Ze kon het niet laten om het te kopen. Ik glimlach lichtjes maar dan komen de tranen. Ik gooi het kussen terug in mijn koffer voor ik met mijn handen in mijn haar tegen mijn bed aanzit.

Geen idee hoeveel tijd er is verstreken geweest, maar ik hoor iemand de kamer binnenkomen. Waarschijnlijk Liam, aangezien hij hier ook slaapt. Ik hoor hem vanalles doen, maar ik probeer hem zo veel mogelijk te negeren. Waarschijnlijk heeft hij me nog niet eens opgemerkt.

'Fuck, Niall! Ik had je niet gezien', schrikt Liam als hij voor de spiegel gaat staan en ik in zijn ooghoek viel. Ik haal mijn schouders op en ga op mijn bed liggen. Ik hoor hem zuchten in medelijden, maar alweer negeer ik het.

Liam doet verder met wat hij bezig was en gaat dan terug naar buiten. 'Niall? Moet jij je niet klaarmaken?', vraagt Liam nog voor hij de kamer helemaal verlaat. 'Klaarmaken voor wat?', vraag ik bot terug. 'Het interview. We vertrekken over tien minuten', zegt hij voor hij de kamer helemaal verlaat.

Shit, het interview. Helemaal vergeten. Ik sta op en maak me meteen klaar. Ik kijk nog eens in de spiegel om te kijken of ik er goed uitzie, proberend het monster dat me aanstaart te negeren.

Na vijf minuten ben ik al klaar en sta ik met de andere jongens beneden. Louis negeert me à volontè en de anderen kijken me alleen maar aan met medelijden. Ik krijg het ervan. Als ze me zo de hele avond gaan aankijken, ga ik het eens zeggen. Het liefste van al wil ik gewoon met rust gelaten worden en in mijn kamer gaan. Maar ik heb het gevoel dat ik deze jongens niet kan laten vallen.

We vertrekken en na een tien minuutjes staan we er al. Alle fans gillen wanneer ze ons zien. Sommige gillen Olivia's naam. Het wordt tijd dat we bekend maken dat ze in coma ligt en dat ze haar een tijd niet meer gaan zien.

We zitten in een grote zetel voor de interviewer. Ik probeer mijn beste glimlach op te zetten.

'Dag, One Direction! Wat een eer om jullie bij ons te hebben! Hoe gaat het met jullie?', begint de interviewer. 'Wij doen het goed', antwoordt Harry. De interviewer gaat verder en ik luister maar met een half oor.

En dan heb je dé vraag.

'En Niall. Hoe zit het nu tussen jou en Olivia?', vraagt ze met een glimlach. Ik voel de jongens hun blikken op mij branden en ik schraap mijn keel.

Guess it's my job to tell everyone.

'Uhm, eigenlijk moeten we iets vertellen. Iets zeer schokkend. Olivia ligt in coma', zeg ik. Het hele publiek is in een opslag stil en de interviewer kijkt me aan voor meer uitleg. 'We weten zelf weinig, dus meer uitleg kan ik je niet geven.'

'Maar je weet toch hoe het komt? Wat er gebeurt is? Wat is er gebeurt?', gaat ze verder. 'Tuurlijk weet ik wat er is gebeurt! Maar ik ga het niet aan de wereld's neus hangen!', reageer ik. Harry, die naast me zit, probeert me te kalmeren. Ik adem nog een diep in en excuseer me dan.

'Het is oké, we begrijpen het. Het moet moeilijk voor je zijn', zegt ze. 'Het is niet alleen moeilijk voor mij, maar ook voor de rest van deze band. En dan heb ik het vooral over Louis', zeg ik in de hoop dat alle aandacht nu niet meer op mij ligt.

Gelukt, ze richt haar aandacht nu op Louis en stelt hem vragen. Ik hoop nu gewoon dat Louis niet gaat vertellen dat het mijn fout is. Waarom niet? Ik weet van mezelf al dat ik een monster ben, ik hoef het niet te horen van anderen.

Maar aan de andere kant verdien ik alle steun van de fans niet. Louis heeft ze nodig, waarom richten ze alle aandacht op mij? Zijn ze allemaal al vergeten dat Louis haar broer is en ik gewoon maar haar... ex?

Oké, ze weten niet dat onze relatie niet meer aan de gang is, maar toch. Ze moeten al hun aandacht op Louis richten, hij verdient het. Ik niet, ik heb dit allemaal veroorzaakt.

God, wat mis ik haar.

Amor Vincit Omnia VOLTOOIDWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu