Amor Vincit Omnia VOLTOOID

24 - Excuse me?

'Babe?', roep ik door het hotelkamer. Geen antwoord. Ik roep nog eens, maar nog steeds geen antwoord. Waar kan hij toch zijn? 'Babe!', roep ik nog een laatste keer. Alweer geen antwoord. Ik draai me om en loop naar de jongens toe.

'Weet iemand van jullie waar Niall naartoe is?', vraag ik aan niemand in het bijzonder. 'Hij is naar buiten gegaan. Geen idee waarom', antwoord Harry me. Ik dank hem en ga naar buiten. Ik kijk eerst een in het rond, maar nergens is Niall te vinden. Dan ga ik een willekeurige kant op.

'Olivia!', hoor ik iemand achter me roepen. Ik draai me en ik zie Harry die op me af komt gelopen. 'Wat is er, Harry? Heb je hem gevonden?', vraag ik hem. Hij knikt en pakt mijn arm vast. 'Niet schrikken, alsjeblieft', zegt Harry nog voor we de hoek omslaan.

En daar staat Niall. Ik wil naar hem toelopen en hem knuffelen langs achter, maar iets houd me tegen. Hij staat er niet alleen. Nee, zijn ex staat gezellig bij hem.

'Ik moet weg', zeg ik en ik loop weg van Harry. 'Olivia!', hoor ik Harry nog roepen, maar ik heb geen aandacht meer voor hem. Het enige wat er nu in mijn hoofd omgaat is Niall en Selena samen. Ik storm het hotel terug binnen en al meteen komt Louis bezorgd naar me toegelopen. 'Liv? Wat scheelt er?', vraagt Louis bezorgd. Ik wil hem zeggen wat ik gezien heb, maar ik kan het niet. Ik voel de tranen branden en ik laat ze gaan.

'Princess...', hoor ik zacht achter me. Ik draai me om en maak me los van Louis. 'Noem me geen princess meer!', schreeuw ik en ik loop naar het hotelkamer. 'Princess, luister! Ik kan het uitleggen', probeert Niall. 'Ik hoef je uitleg niet! Het is duidelijk wat je aan het doen bent! Je bent gewoon weer met je ex bezig, godverdomme! En ik die dacht dat ik de enige was van wie je hield!', schreeuw ik uit en ik loop huilend naar de badkamer die ik vervolgens op slot doe.

'Pr-' 'Wat heb ik gezegd over die bijnaam?', onderbreek ik hem. 'Olivia, ik bedoelde het niet zo! Ik ben echt niet weer met haar bezig! Geloof me, Princess!', roept Niall terug. 'Noem me geen Princess meer', zeg ik huilend. 'Olivia klinkt niet op mijn tong! Je bent mijn Princess voor altijd! Alleen jij, geloof me. Jij bent de enige van wie ik hou', zegt Niall zacht.

Iets in me zegt dat ik de deur moet opendoen en naar buiten moet gaan om hem te vergeven. Maar een ander deel in me zegt dat ik hem moet ontlopen en negeren. Ik besluit om de deur gesloten te houden. 'Princess, please... Open de deur en laat me binnen. Of kom naar buiten', fluistert Niall. Het doet mijn hart smelten. Even wil ik de deur openen en hem binnenlaten, maar dan komt weer in me op waarom ik dit heb gedaan.

'Waarom zou ik? Ga toch naar Selena', zeg ik koppig. Althans, zo probeer ik over te komen. Hij antwoord niet meer. Zie je, hij is naar Selena gegaan. Ik open boos de deur en wil eruit stormen om Niall uit te schelden en zeggen dat hij niet van me houd, maar ik word bruusk tegengehouden nog net voor ik de deur open van de kamer. 'Jij gaat nergens heen voor ik het je heb uitgelegd', hoor ik Niall streng zeggen.

'Niall!', roep ik en ik vlieg hem om de hals. Ik voel hem verstijven en hij duwt me lichtjes weg. Als ik doorheb wat ik juist heb gedaan, ga ik nog vier stappen achteruit. 'Sorry, dat was niet de bedoeling. Ik dacht dat je naar je ex was gegaan', geef ik beschamend toe. Ik kijk op en ik zie dat Niall lichtjes glimlacht. 'Ik hou alleen van jou, Princess. Ik stond daarstraks bij haar, omdat... Zij heeft hier ook een kamer. En ik heb haar opgemerkt toen ze dit hotel binnenwandelde. Ik trok haar mee naar buiten en ik vertelde haar dat ze niet in jouw buurt mocht komen of ik deed haar iets. En toen heb jij me blijkbaar gezien...' Niall kijkt naar de grond en ik zie dat als een teken om zelfs iets te zeggen.

Ik zet twee stappen naar hem toe en hij kijkt naar me op. 'Babe... het spijt me. Ik had niet zo mogen doen. Ik dacht echt dat je weer bij je ex was wanneer ik er niet was of wanneer je me niet zag. Ik was zo stom om dat te denken van je. Ik hou ook van jou, Niall', zeg ik en ik zet weer twee stappen dichter. Nu sta ik recht voor hem. Hij glimlacht lichtjes en ik kus hem.

Ik loop een halfuurtje de kamer uit en ga op weg naar Louis' kamer. 'Hey, jij!', roept een stem me. Het is een meisjesstem die ik niet herken. Ik draai me om en een meisje met bruin haar komt op me afgelopen. 'Wie ben jij?', vraag ik haar voorzichtig. 'Wie ben jij?', vraagt ze me terug met een nadruk op "jij".

'Ik ben Olivia Tomlinson. En jij?', vraag ik haar nog eens. 'Aha, het liefje van Niall dus', zegt ze sissend. Volgens mij hoef ik nog eens te vragen wie ze is, want ik weet het al. Trots knik ik. 'Waar is hij nu?', vraagt ze nu. Ik weet niet meer wat voor emotie ik nu uit haar uitdrukking moet halen. 'In ons hotelkamer, maar ik zou niet gaan want hij slaapt', zeg ik. 'Jij gaat me niet zeggen wat ik moet doen. Jaloers kind', spuwt ze naar me en dan draait ze zich om en opent ze elke deur tot ze Niall gevonden heeft. Ze stapt naar binnen en sluit de deur. Als ze dat gedaan heeft, ga ik voor de deur staan.

'Hey, baby', zegt ze overdreven vriendelijk. 'Wake up.' Ik hoor Niall grommen en ik moet lichtjes lachen. Ik hoop dat ze me niet horen. 'Selena?!', roept Niall uit. 'Waar is Olivia?', vraagt hij er meteen achter. 'Oh zij. Geen idee', antwoord Selena. 'Hoe weet je dat ik hier lig?', vraagt hij bot en verward. Ik moet de moeite niet doen om te weten dat hij nu een mega frons op zijn hoofd heeft staan. 'Ik zocht alle kamers af', zegt ze simpel. 'Waarom ben je hier?', vraagt Niall.

'Je moeder heeft me iets gezegd', begint ze. 'Wat dan?', vraagt Niall bot. Ik hoor ze lachen. 'Je mist me?', vraagt Selena. Meteen krijg ik een brok in mijn keel. Ik slik het weg en luister aandachtig weg. 'Wat? Dat is een misverstand. Ik mis je helemaal niet', antwoord Niall. Er verschijnt alweer een glimlach op mijn gezicht. 'Oh ja? Je moeder zei me dat ik dingen beter deed dan je vriendinnetje nu', zegt ze daarop. 'Ze betert en ik hou van haar', zegt hij.

'Maak dat de kat wijs, Niall. Ik zie het in je ogen dat je me mist. Geef maar toe en ik ben weer de jouwe', zegt ze. Ik beeld in dat ze nu een glimlach heeft rond haar lippen. Waarschijnlijk is het werkelijk zo. 'Ik maak je niets wijs. Ik hou van Olivia en ik blijf van haar houden. Raak haar één keer aan en je gaat eraan', snauwt Niall. Alweer tovert hij een glimlach op mijn lippen. 'Ik heb haar daarstraks gesproken', geeft ze toe. 'Wat?!', schreeuwt Niall. Ik hoor hem naar de deur lopen en meteen ga ik achteruit en verzin ik enkele excuses.

'Wacht, Niall. Ze is weg nu', zegt Selena. Ik hoor Niall zuchten kortbij de deur. 'Wat zei ze?', vraagt Niall. 'Ze zei me dat je hier lag, maar dat je sliep', zegt ze. 'Waarom ben je dan gekomen?', hoor ik Niall vragen. 'Ik wou je zien, baby', zegt ze weer overdreven slijmerig. Ik walg van haar.

'Wel... Je hebt me gezien. Je mag gaan nu', zegt Niall. Ik zie hoe hij de klink probeert te openen, maar plots stopt hij. Ik hoor een bonk op de deur en daarna niets meer. Ik vrees voor het ergste en ik loop weg naar beneden, maar net wanneer ik me wil omdraaien, hoor ik Selena iets zeggen.

Iets wat mijn hart weer in duizend stukken scheurt. Ik voel het zo. Ik bevries en blijf staan terwijl diezelfde zin door mijn hoofd blijft spoken. Waarom? Ik voel tranen achter mijn ogen branden, maar al snel neemt boosheid het over en loop ik kwaad naar beneden, waarna ik meteen naar buiten loop.

Buiten schreeuw ik het uit. Enkele mensen kijken me raar aan, maar dat kan me echt niet schelen. Ik loop alweer een willekeurige kant op en schop ik hier en daar eens tegen een steentje. Tranen lopen van mijn wangen. Hoe kan Niall me dit aandoen? Na al die woorden die hij tegen Selena zei, doet hij dit? Misschien was het niet met opzet? Misschien is het gewoon Selena haar fout. Ik moet niet meteen de schuld op Niall, want misschien is hij nu onschuldig.

Die gedachten doet me omdraaien en terug naar het hotel lopen.