Amor Vincit Omnia VOLTOOID

30 - Why?

Samen zitten we aan de ontbijttafel. De jongens bespreken het concert van gisteren, wat ze allemaal geweldig vonden en wat ze allemaal hebben uitgestoken.

Voorzichtig werp ik een blik op Niall, die maar met een half oor luistert. Hij staart vooral gewoon naar zijn eten zonder het aan te raken. Verslagen kijk ik weer naar mijn bord.

'Dus, jongens. We zijn vrij! Wat gaan we doen?', vraagt Liam dan opeens vrolijk. Ik kijk op en zet een glimlach op, ik wil niet depressief lijken. 'Ik ga de stad een beetje verkennen, in mijn eentje', zeg ik. De jongens knikken - behalve Niall of course. 'Ik denk dat ik het rustig aan ga doen', zegt Harry dan.

'Ik wil de stad ook wel verkennen', zegt Niall voorzichtig en hij werpt een blik op mij. Ik kijk verward terug naar hem. Wil hij nu vragen of hij mee mag met mij? Wat een logica heeft die gast. Ik weet niet wat ik moet zeggen, dus ik negeer het gewoon.

De anderen hebben het door en kijken ons vragend aan. 'Is er iets dat we moeten weten?', vraagt Liam dan serieus. 'Eigenlijk wel', zeg ik. 'Ik en Niall zijn langer meer bij elkaar en volgens mij is het nu definitief.'

Hun monden vallen open en ze kijken allemaal naar Niall en dan naar mij. 'Voor alle duidelijkheid: hij heeft het uitgemaakt', zeg ik voor ik van tafel ga en wegloop.

'Jij, stomme sukkel! Waarom heb je het haar niet uitgelegd?', roept Harry verbaasd uit. Mijn aandacht is getrokken, nu wil ik wel weten waarover dat allemaal gaat. Ik blijf onopgemerkt staan. 'Ik weet het niet. Ik denk niet dat ze me zou geloven', mompelt Niall. Ik hoor iemand zuchten, maar ik weet niet wie het is.

'Niall. Ze is-- sorry, was, je vriendin! Ze ging je echt wel geloven', hoor ik Liam zeggen. 'Liam, ik heb al zoveel moeten uitleggen en telkens--'

'Is er altijd wel iets gelogen. Daar heb je zelf voor gezorgd, makker', zegt Louis. Ik hoor stoelen schuiven, dus ik ga naar mijn hotelkamer.

Als ik daar aankom, blaas ik alle lucht die ik al ingehouden, uit. Ik loop naar mijn koffer toe en haal er een leuk outfitje uit. Ik ga naar badkamer en kleed me om als ik geklop op de deur hoor. 'Kom maar binnen!'

Wanneer ik de badkamer weer uitkom, zit Niall op mijn bed. Ik bevries voor een seconde voor ik me herpak. 'Wat kom jij hier doen?', vraag ik hem niet onvriendelijk. Hij wrijft met zijn hand achter zijn hoofd en durft me niet meer aan te kijken.

'Ik, uh... Ik had een vraag. Aangezien we vandaag allebei de stad willen verkennen, kunnen we samen gaan?', zegt hij vlot. Hij kijkt me nog steeds niet aan. Mijn mond valt open en ik weet niet wat ik moet antwoorden.

Wil ik wel dat hij meekomt? Ik bedoel, samen rondlopen in de stad van liefde wanneer we eigenlijk niet meer samen zijn? Dat gaat toch niet?

'Ik snap wel als je niet wilt. Ik bedoel, we zijn niet meer samen en we zouden samen gaan rondlopen in de stad van liefde', zegt hij met een klein lachje. We denken hetzelfde. Ik kan het niet laten om ook zachtjes te lachen.

'Ik... Ik weet het gewoon niet, Niall. Het zou echt belachelijk zijn om allebei apart de stad te verkennen, maar aan de andere kant... Als we samen zouden gaan, dan zou ik mij echt heel ongemakkelijk voelen', zeg ik eerlijk. Hij knikt.

'Dat begrijp ik. Ik zou me ook wel ongemakkelijk voelen, maar... Na een tijd moet dat toch gaan?', vraagt hij dan. 'Als we gewoon praten zoals we nu praten.'

'Niall... We zijn juist uit elkaar. Doet jou dat dan niet pijn? Ik bedoel... Waar slaagt dit op? Samen de stad van de liefde verkennen, terwijl we geen koppel meer zijn. Wat gaan we doen? Doen alsof we samen zijn? Nee, danku. Dat zou me echt kwellen', zeg ik.

'Dat zeg ik toch ook niet? We gaan zeker niet doen alsof we een koppel zijn, want ik ben verliefd op je, Olivia. Echt zwaar verliefd en ik zou niks liever willen dan Parijs verkennen met jou!', zegt hij plots. Ik slik.

'We mogen niet vergeten dat jij me bedrogen hebt. Met je ex, nota bene', zeg ik. Hij knikt triest. 'Ik denk dat ik hier blijf. Ga jij maar', zegt hij dan. 'Dus we gaan niet samen?', vraag ik dan. 'Dat wilde jij toch niet?', vraagt hij dan verward. Waar gaat dit gesprek naartoe?

'Nee.. Nee, dat wil ik niet', zeg ik. Ik draai me om en pak al mijn spullen bij elkaar. 'Uhm, ik ben klaar om te gaan. Wil je deze kamer verlaten?', vraag ik. Hij knikt en verlaat zoals gevraagd de kamer.

Ik stap het hotel uit en rij met een taxi naar Parijs. Niet dat we er ver van zitten, maar we liggen wat afgelegen. En het is te ver om te voet te doen. Wanneer we er zijn, betaal ik de chauffeur en stap ik uit. Het is redelijk warm hier.

Ik ga door de winkelstraat en stop hier en daar een beetje bij de leuke winkeltjes. Veel koop ik niet, aangezien het allemaal nog in mijn koffer moet en ik nog maar een beetje plaats heb. Toch kan ik het mij niet laten om dat mooi kleedje daar te kopen.

Even later stop ik bij een eetcafé en eet ik iets. Alles lijkt prima, zo in mijn eentje door Parijs lopen, tot ik allemaal de verliefde koppeltjes zie aan de Eiffeltoren. Ik zucht.

Alles wat er de laatste tijd tussen mij en Niall is gebeurd, is te veel. Hij heeft me bedrogen, met zijn ex. Hij heeft tegen me gelogen, voor zijn ex. Je zou bijna denken dat hij nog een stiekeme relatie heeft met haar.

Maar wat bedoelde Liam met Misschien is Niall niet zo schuldig als dat je denkt ? En waarom kan Niall me dat gewoon niet vertellen? Ik zou hem echt wel geloven, ondanks de keren dat hij iets achterhield.

'Hey, hey! Wie we hier nog eens tegenkomen!', roept er plots een bekende stem naast me. Ik kijk op en zie Thomas staan. 'Hey, Thomas', begroet ik hem met een glimlach. 'Wat doe jij hier zonder je geliefde in Parijs?', vraagt hij verbaasd. Ik haal mijn schouders op, ik heb geen zin om dat allemaal nog uit te leggen.

'Thomas! Kom je?', roept een vrouwenstem van achter ons. 'Ja, ik kom! Ach, misschien is Parijs verkennen een stuk leuker dan met ouders', zegt hij. Ik lach, dat is zeker waar. Toch gek dat ik hem hier tegenkom, in Parijs.

Een uur en half later kom ik weer toe in het hotel. Ik loop meteen door naar mijn kamer, waar Niall met zijn knieën opgetrokken voor de deur zit. 'Uhm, Niall?', zeg ik verbaasd. Wat doet hij hier? Hij schrikt op en als hij me ziet, staat hij meteen recht.

'Ik uh, ik... Sorry', mompelt hij en hij loopt weg. Ik zucht en draai me om. Nu heb ik er genoeg van. 'Niall! Als je me iets te zeggen hebt, zeg het dan nu of nooit', zeg ik vastberaden.

Hij staat stil en ik kan zien dat hij een gesprek met zichzelf aan het voeren is. 'Ik... Kan het niet. Sorry', mompelt hij voor hij weggaat. Dus hij kiest voor optie nooit ? Oké, dat zal ik onthouden.

Met een ruk open ik de deur en gooi ik mijn zak op mijn bed. Ik kan het niet geloven! Waarom doet hij zoiets? Ik heb toch recht op een uitleg?! Ugh!!

Ik voel van mezelf dat ik me dringend moet kalmeren en me met iets bezig houden. Ik neem als optie mijn laptop en ga op Skype, waar bijzonder weinig mensen online zijn. Great.

Dan pak ik mijn gsm en ga ik op social media, waar na een tijd ook niks meer te doen valt. Ik zucht en zet het weer weg. Kwaad ben ik niet meer, maar nu ben ik alleen met mijn gedachten en dat wil ik niet. Ik wil met iemand praten, maar waar zijn de jongens?

Ik sta op en ga het hele hotel af. Ik kan niemand vinden, zelfs Niall zie ik nergens meer. Misschien zitten ze te chillen in hun kamers. Ik klop eerst op Louis' deur. Ik wacht en wacht en wacht... Niemand. Ik ga naar Harry's deur maar daar is ook niemand. Ik klop Liams deur en die vliegt met een ruk open.

'Hey, Liam', zeg ik. Hij begrijpt me meteen en laat me binnen. Zijn kamer is net hetzelfde als de mijne, alleen wat slorderiger. 'Wil je praten?', vraagt hij. Ik knik. 'Ik wil Niall uit mijn hoofd krijgen, het maakt me gek. Hij laat merken dat er iets op zijn lever ligt, maar hij vertelt het me niet!', roep ik uit in frustratie. 'Ik heb hem de kans gegeven om het uit te leggen, maar hij neemt ze niet.'

'Ik werd gedwongen.'

------------------------

Oké, momenteel lijkt dit boek nergens op. Maar ik heb een einde gepland in mijn hoofd en daar ga ik naartoe werken. Ik kan jullie niet beloven of het goed gaat zijn (want iedereen heeft een ander idee van goed), maar het wordt beter dan dit gedeelte. Nog eventjes geduld! Xoxo