Amor Vincit Omnia VOLTOOID

1 - Fake Friends

'Heey, Olivia! Alles goed?', vraagt Britney overenthousiast. Ik krijg de kriebels van haar. Ik heb veel fake friends, maar zij is echt de ergste. Haar favoriet is Louis en ze weet dondersgoed dat hij mijn broer is. Ze probeert via mij contact te maken met Louis, tot mijn ergernis. Dat doen vele meisjes en als ze dan in contact zijn gekomen met hun idool laten ze mij als een blok vallen. 'Hallo', antwoord ik droog terug. Ze bekijkt me raar aan, ze denkt nog steeds dat ik niet doorheb dat ze bevriend is met mij voor Louis, al heb ik het haar al supervaak gezegd. Ze is geen opgevertje, dat heb ik al opgemerkt. Zij wordt moeilijk om af te schudden. De meeste bollen het af nadat ik ze zeg dat ik hun doorheb, maar Britney... 'Welk vak heb je nu?', vraagt ze fake-vriendelijk. 'Tekenen' 'Jammer, ik heb Engels', zegt ze terwijl ze een pruillip trekt. O, ik zou die er zo graag willen afslaan! Ik negeer haar en loop door naar mijn tekenles.

Pfff, vandaag was een rotdag! Britney bleef maar bij mij staan, doorheen de hele dag. Ben ik blij dat ik nu eindelijk thuis zit in mijn bed. Ik maak mijn huiswerk als ik geklop op de deur hoor. 'Liefje? Kom je mee Skypen met Louis?', vraagt mijn moeder. Vrijwel meteen spring ik van mijn bed en loop ik naar beneden. Het is al zolang geleden dat ik hem heb gezien! We Skypen wel vaak, maar dat is niet hetzelfde als in het echt. Maar ik kan hem wel zien! Nog een pluspunt aan dat Skypen is dat zijn vrienden ook meeSkypen. Ik vind Niall echt knap. Misschien wel heel knap... Niemand weet het, alleen Louis. We praten dan ook soms over Niall, maar alleen als ik alleen zit. Zonder mijn moeder.

'Heeey!' Zijn vrolijke stem vult de hele kamer. 'Heeey!', schreeuw ik vrolijk terug. Mijn moeder komt naast me zitten. 'Hey, lieverd', zegt mijn moeder. Ze noemt Louis altijd lieverd en mij noemt ze liefje. 'Hey, mams. Alles goed daar?', vraagt Louis. Ik knik eerst hevig maar trek dan een triestig gezicht. 'Wat is er, Liv?', vraagt Louis bezorgd. 'Twee dingen: mijn fake friends en ik mis je enorm', zeg ik met een pruillip. Louis grinnikt even, maar straalt dan weer bezorgdheid uit. 'Trek het je niet aan van je fake friends. Ze raken er toch niet. En je kan ze toch goed afsnauwen?' Bij het woord "afsnauwen" merk ik dat de andere jongens niet bij Louis zijn. Ik knik en vraag dan waar de jongens zijn gebleven. 'Het is feest, maar ik wou jullie eerst zien voor ik mee ging feesten', zegt hij op een lieve toon. 'Dat is lief', zegt mijn moeder. Oei, ze zit nog steeds naast mij. Bijna was ik begonnen over Niall. 'LOUIS, KOM MEE FEESTEN' Dat was Niall. Ik kan het niet laten en grinnik even. Zijn accent is zo hot! Elke keer als hij tegen me praat, voel ik de vlinders tekeergaan in mijn buik. De deur van de kamer waar Louis inligt, gaat met een zwaai open. En daar staat hij dan. Zijn mooie blonde haren omhoog, zijn prachtige glimlach en zijn perfecte lichaam: Niall Horan.

Ik lig op mijn bed te dagdromen over hoe het zou zijn als Niall mijn vriendje zou zijn. Het tovert een glimlach op mijn gezicht. Hij is er even bij komen zitten en hij heeft een beetje meegepraat. Hij had wel al een glaasje te veel op, denk ik. Maar dat vond ik niet erg, want hij zag er echt sexy uit. Ik moest moeite doen om niet weg te zwijmelen over hem waar hij zelf bij was. We hebben dan nog een klein tien minuutjes gebabbelt, met mijn moeder nog steeds naast me, tot Niall begon te zagen wanneer ze terug naar beneden gingen. Louis heeft nog gedag gezegd en legde dan af.

Een zucht verlaat mijn lippen en ik draai me op mijn zij. Ik zie mijn pyjama mooi over mijn bureaustoel heen hangen en plots merk ik dat ik nog steeds mijn skinnyjeans en een topje aanheb. Ik sta recht vanuit mijn bed en ik kleed me om. Ik werp een blik op mijn wekker: 21u26. Tijd om te gaan slapen. Ik loop de trappen af om gedag te zeggen tegen mijn moeder en ik wil dan weer naar boven spurten om in mijn lekker warme bed te gaan liggen als mijn moeder me tegenhoudt.

'Liefje, mag ik je eens iets vragen?' Ze klinkt echt bezorgd. Ik knik en ga op de stoel voor haar neerzitten. 'Je... Hebt iets gezegd tegen Louis dat me een beetje zorgen baart', zegt ze heel bezorgd. Ik ga het hele gesprek af met Louis, maar ik kan niets vinden wat mijn moeder zorgen kan brengen. 'Je had het over fake friends?', zegt ze dan als ze ziet dat ik niets vind. Nu dringt het tot me door. Ik had mijn moeder niets vertelt over mijn valse vrienden. Ik haal diep adem, klaar om het hele verhaal te vertellen. 'Dus toen ik me moest voorstellen in de klas zei ik enkel mijn voornaam. Dat vonden ze niet genoeg dus moest ik ook mijn achternaam vertellen' Ik stop even met vertellen om te zien of mijn moeder nog volgt. Als ik zie dat ze aandachtig luistert, geef ik mijn verhaal een vervolg. 'Ze hadden meteen door dat Louis mijn broer is, omdat ik veel op hem lijk. Sommige hadden zelf al een vermoeden dat hij mijn broer zou zijn. Ik kon het niet meer verzwijgen dus heb ik maar toegeven en nu proberen ze om beste vrienden met me te zijn om zo in contact te komen met One Direction', maak ik mijn verhaal af. Ik kijk mijn moeder aan, wachtende op haar antwoord. Ze knikt heel traag en vraagt dan wat er gebeurt als ze in contact zijn gekomen met de jongens.

'Dan laten ze me vallen als een blok', zeg ik zo neutraal mogelijk. 'Vind jij dat niet erg?', vraagt ze dan weer super bezorgd. 'Ach, je leert er wel mee leven', zeg ik schouderophalend. Ze knikt weer, maar in haar ogen kan je zien dat ze nog steeds overloopt van bezordheid. 'Heb je dan wel echte vrienden?' 'Nee, ik vertrouw niemand, maar ik ben nooit alleen', zeg ik waarna ik moet geeuwen. Het is ondertussen al 22u04. 'We praten morgen verder? Ik zie dat je nu te moe bent om te praten', zegt ze dan. Ik knik, sta op en loop dan naar de trap. 'Slaap lekker, mams', geeuw ik voor ik de trappen oploop, richting mijn kamer naar mijn lekkere, warme en zachte bed. Voor ik helemaal in een diepe slaap val, stuur ik nog een berichtje naar Louis en zet ik mijn wekker op om 06u00.