Amor Vincit Omnia VOLTOOID

27 - Broken Heart

Ik loop het hotel terug binnen en ik ga op zoek naar één van de jongens. Ik zie Harry staan bij de balie, hij staat te praten met het meisje erachter.

Ik laat het voor wat het is en ga op zoek naar Louis of Niall. Ik loop de trappen op en zie Niall aan de andere kant staan. Ik adem diep in en stap op hem af.

'Je wou me spreken', zeg ik en ik blijf een vijftal meters van hem staan, met mijn armen gekruist. Ik probeer mijn blik staalhard te houden, wat me lukt. Ik hoop alleen dat ik het zo kan houden.

Niall draait zich met een ruk om als hij me hoort. Hij deinst wat achteruit, ik hoop dat dat komt door mijn blik.

'P-princess! Ik ben blij dat je bent teruggekomen, ik zou niet weten wat ik zonder j-'

'Kom ter zake, Niall', onderbreek ik hem. Ik heb echt geen zin om zo te doen tegen hem, maar ik moet. Ik wil een deftige uitleg voor wat hij gedaan heeft. Hij heeft me al vertelt dat hij gedwongen werd, maar ik wil het nog eens horen. Zodat ik weet dat hij de eerste keer niet gelogen heeft. Oh God, en daarstraks moest ik nog denken dat ik hem vertrouw.

'Euh, ja, tuurlijk. Euh... Wat wil je weten?', vraagt hij. Hij speelt nerveus met zijn vingers en hij kijkt me vragend aan. Tot nu toe is het gelukt om mijn stalen blik op te houden, maar vanbinnen kan ik het niet meer aanzien.

'Ten eerste: wat deed je bij Selena?', vraag ik hem.

'Zij kwam naar mij toe, net nadat ik de kamer heb verlaten toen jij ging Skypen met je moeder', antwoord hij meteen.

'Stond ze te wachten misschien', vuur ik terug. Ik zei het niet al vragend, maar eerder verwijtend.

'Ze passeerde toevallig', antwoordt hij.

'Toevallig', zeg ik hem na met een spottende toon. Alsof Selena toevallig ergens passeert waar Niall ook is. Toevallig zit ze ook hier in dit hotel wanneer er een ander is een paar straten verder.

'Princess, ik hou van je', zegt hij plots. Ik doe mijn best om mijn blik hard te houden, maar het lukt me niet meer.

'Je ging ter zake blijven, Niall. Begin niet met dat kleffe gedoe, zeker nu niet', zeg ik. Ik voel dat mijn stem kraakt.

'Sorry, Princess. Ik wil dat je dat gewoon weet', zegt hij.

'Weet je wat ik ook wil weten? De rest van het verhaal', zeg ik en even lukt het me om weer mijn harde blik op te zetten.

'Oké... Nadat ze me tegenkwam hier op de gang, trok ze me mee naar haar hotelkamer. Het is gek dat je me niet hebt horen roepen, ik heb echt geschreeuw dat ze me los moest laten! Maar kom, het is haar dan toch uiteindelijk gelukt. Ik heb echt nog verschillende keren echt heel hard geprobeerd om er weg te geraken, maar het lukte me niet. En zo, ja... Heb ik de nacht met haar gespendeerd. Maar ik wil dat je weet dat ik hier echt spijt van heb, Princess! Ik heb echt alles gedaan om weg te geraken, ik wou dat ik sterker was dan dit', sluit hij zijn verhaal af.

Ik slik de brok in mijn keel weg. Mijn harde blik heb ik achterwege gelaten, ik wil zelfs niet eens de moeite doen om het op te zetten. Ik kan zien dat Niall echt spijt heeft van zijn daad.

'Je bent sterk, Niall...', probeer ik hem te troosten.

'Nee, dat ben ik niet! Als ik echt sterk was dan had ik vannacht bij jou geslapen! Als ik echt sterk was dan had je je arm niet kunnen losrukken! Als ik echt sterk was dan... Dan had ik jou nu geen pijn gedaan, maar beschermd', zegt hij. De tranen lopen van zijn wangen.

'Ni-'

'Ik ben zwak, Olivia. Ik ben zwak', fluistert hij. Het doet raar om mijn naam te horen uit zijn mond. Ik heb geen idee dat ik ook aan het huilen ben, tot er plots een druppel op mijn arm. Ik laat zachtjes mijn armen hangen en ik kijk hem aan.

'Ik kan je niet beschermen, ik ben niet goed voor je', huilt hij.

Net na hij zijn zin heeft afgemaakt, vlieg ik hem rond de nek. Ik kan het niet meer houden. Hij kan mij niet zien leiden, maar ik kan het evenmin.

Zijn armen wikkelt hij strak rond mijn lichaam. Hij begraaft zijn gezicht in mijn nek en ik wens dat we voor altijd zo kunnen blijven staan.

'Ik wil je niet kwijt, Princess', fluistert hij in mijn nek. Ik voel iets nat dus ik ga ervan uit dat Niall huilt. Maar ik huil ook.

'Je gaat me niet kwijtraken, babe. Ik hou van je', fluister ik terug. Niall houdt me steviger vast.

'Ik hou ook van jou', fluistert hij terug.

'Beloof je me gewoon dat je niet meer bij haar gaat slapen?', vraag ik hem met gewone stem als we loslaten.

'Nooit meer, Princess', antwoord hij meteen.

Ik glimlach breed en pak zijn hand. Ik verstrengel onze vingers en we kijken er allebei naar. Ik kijk op, recht in de ogen van Niall.

We staan nog even te staren naar elkaar tot wanneer we ons allebei niet meer kunnen inhouden en onze lippen met elkaar verbinden.

'Terug opgelost, zie ik?', hoor ik een bekende stem zeggen. Ik grinnik en laat Niall los.

'Hey, Louis', zeg ik en ik geef Louis een knuffel.

'Hey, zusje. Hey, maat', begroet hij ons beide.

'Yow', antwoord Niall nonchalant. Ik grinnik en ga weer naast hem staan. Hij pakt mijn hand en verstrengeld onze vingers samen.

'Weet ze alles nu, Niall?', vraagt Harry plots. Zijn stem staat alles behalve vriendelijk.

Ik voel Niall naast me verstijven en ik vrees voor het ergste.

'J- ja', antwoord Niall Harry. Hij probeert zijn stem toonvast te laten klinken, maar het lukt hem niet.

Ik laat zijn hand los en kijk hem vragend aan. Ik kruis mijn armen en probeer hem boos aan te kijken.

'Moet je me nog iets vertellen, Niall?', vraag ik hem en ik zie dat er weer tranen opkomen bij hem. Dus hij houdt nog iets achter.

'Princess-'

'Niall, vertel me alles! Maar dan ook alles!', roep ik. Er stapelen zich steeds meer tranen op in zijn ogen, maar ik zie dat hij ertegen vecht.

Louis en Harry merken dat ze eigenlijk niet hier moeten zijn en sluipen stilletjes weg.

'Ik... We... Het spijt me, Princess!', roept hij bijna en de tranen stromen van zijn wangen.

'Niall. Vertel', zeg ik kortaf. Waarom is hij niet gewoon eerlijk tegen me? Waarom houd hij zoveel voor me achter?

'We hebben gekust', fluistert hij. Hij zei het zachtjes, maar ik kon het verdomd goed horen. Godverdomme.

Met open mond en wijdopen ogen kijk ik hem aan. Ze hebben wat? En het feit dat hij in het meervoud sprak is nog het ergste. 'Ze' hebben gekust. Hij deed dus vrijwillig mee?

'Oke, that's it. Ik ben er klaar mee', zeg ik en ik loop weg. De tranen komen op en ik laat ze gewoon gaan.

Wie denkt hij wel niet dat hij is? Dat hij-... Pfff, waarom ben ik toch altijd degene die dit voorheeft?

We hebben gekust.

We hebben gekust.

We.