Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 3ο

"Γεια σας" είπα στην γυναίκα που είχε μόλις αγοράσει κάποιες εγκυκλοπαίδειες.

Έριξα μια ματιά στην πολυθρόνα απέναντι μου. Ο Jake βρισκόταν εκεί και διάβαζε το βιβλίο του.

Ήταν η τρίτη μέρα που ήταν στην ίδια θέση. Θα ορκιζόμουν πως κάποιον μου θυμίζει, μα δεν μπορώ να θυμηθώ ποιον.

Και στο κάτω κάτω, τι του παίρνει τόσο πολύ; Το βιβλίο του είναι μικρό, ένας κανονικός άνθρωπος θα το είχε τελειωμένο ήδη.

Τι να πει κανείς.

Για πρώτη φορά σήμερα, σηκώθηκε από την πολυθρόνα του και πήγε στα ράφια με τα βιβλία κλασσικής λογοτεχνίας. Το αγαπημένο μου, ελπίζω να μην τα ανακατέψει.

Μου πήρε ώρες να τα τακτοποιήσω σε αλφαβητική σειρά.

"Θέλετε βοήθεια;" ρώτησα φτάνοντας κοντά του.

Με κοίταξε φευγαλέα και μετά ξανά τα βιβλία. Σταύρωσε τα χέρια σκεπτικός.

"Είμαι ανάμεσα σε αυτό" είπε δείχνοντας το Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

"Και αυτό" συνέχισε δείχνοντας τον Άμλετ.

Πολύς Σαίξπηρ έπεσε.

"Αν ήμουν στην θέση σας, θα διάλεγα τον Άμλετ που είναι μικρότερο"

"Υπονοείς πως δεν ξέρω να διαβάζω;" ρώτησε σηκώνοντας το ένα του φρύδι.

"Όχι, όχι" είπα. "Απλά, η συναυλία είναι απόψε και υποθέτω πως δεν σας έμεινε πολύς χρόνος εδώ"

"Λέω να μείνω λίγο περισσότερο" απάντησε λακωνικά.

"Μάλιστα" σχολίασα.

"Λοιπόν;" ρώτησε ξανά. "Ποιο βιβλίο θα μου προτείνατε να πάρω τότε;"

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Εννοείται εκείνο.

"Αυτό;" ρώτησε σηκώνοντας το χαμογελαστός.

Πήγα να απαντήσω αλλά έβαλε τον Άμλετ πίσω. Κοίταξε λίγο το εξώφυλλο.

"Μεγάλα ρομάντζα" μονολόγισε.
"Έχεις ζήσει ποτέ ένα;" ρώτησε κοιτώντας με.

Σκεφτόμουν την ερώτηση του κοιτώντας αφηρημένα το πάτωμα. Το χέρι μου πήγε αυτόματα στο κρεμαστό μου μα κούνησα το κεφάλι και τον κοίταξα ξανά.

"Πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά μου" είπα και κάνοντας μια μεταβολή έφυγα.

Κάθισα στον πάγκο μου κι άρχισα να χαζεύω στον υπολογιστή. Μπήκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και είδα πως είχα ένα νέο μήνυμα.