Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 35ο-Επίλογος

Κοίταξα για λίγο έξω απ' το παράθυρο.

Ο ήλιος έλαμπε.

Σήμερα παντρεύομαι.

Deja vu.

Γέλασα πνιχτά στην σκέψη, πόσο λάθος έκανα που ήθελα να παντρευτώ τον Χρίστο. Αν νόμιζα πως ένιωθα χαρά εκείνο το πρωί, τότε τι ένιωθα τώρα;

"Θα χασομεράς για πολλή ώρα;" ρώτησε η Πάολα βροντώντας την πόρτα πίσω της.

Την κοίταξα ενθουσιασμένη και πανικοβλημένη.

"Παντρεύομαι!" σχεδόν της ούρλιαξα στα μούτρα.

"Το ξέρω!" φώναξε κι εκείνη κατενθουσιασμένη.

Σιγά σιγά το δωμάτιο γέμιζε κόσμο. Με τον όρο κόσμο εννοώ την Πάολα, την μητέρα και την Δανάη.

Η μητέρα το χόνεψε πως παντρεύομαι με τον Jake κι αν και το παίζει δύσκολη, το ξέρω πως καταβάθος τον συμπαθεί.

Τελείωσα το αφρόλουτρο μου και μπήκα μέσα στο υπνοδωμάτιο ξανά.

Αυτό που αντίκρυσα, από την μια με έκανε να θέλω να γελάσω ή να αρχίσω να κλαίω.

Η μαμά έκλαιγε(ξανά) και η Δανάη την παρηγορούσε συγκινημένη, έτοιμη να κλάψει κι αυτή ενώ κορυφή ήταν η Πάολα που καθόταν στην άκρη του κρεβατιού κοιτώντας τις άλλες 2 κι έκλαιγε κρατώντας το μαξιλάρι μου.

"Κι εσύ;" αναφώνησα κοιτώντας την άναυδη.

"Απλά χαίρομαι τόσο πολύ που περπατάς και επιτέλους θα παντρευτείς τον άνδρα που αγαπάς όλη σου την ζωή" απάντησε.

Χαμογέλασα και τις κοίταξα όλες.

"Δεν είναι μέρα να κλαίμε σήμερα" σχολίασα. "Τι λέτε να με κάνετε εμφανίσημη;"

Η μητέρα σκούπισε τα μάτια και σηκώθηκε από την αγκαλιά της Δανάης. Ήρθε μπροστά μου και με κοίταξε.

"Κόρη μου, ξέρεις πόσο σε αγαπώ. Έτσι;" ρώτησε.

Ένεψα καταφατικά και της χαμογέλασα απορημένη.

"Ωραία. Παρ'όλη την αγάπη που σου έχω, αν ούτε αυτή την φορά εμφανιστείς στην εκκλησία, θα σε αποκληρώσω" συνέχισε και ο χώρος γέμισε από τα γέλια της Δανάης και της Πάολας. 

"Πολύ αστείο" απάντησα.

Αφού επανήλθαμε όλες στους ρυθμούς του γάμου, αρχίσαμε να αναλαμβάνουμε τους ρόλους μας.

Αν το έλεγα σε κάποια θα με έβγαζε ηλίθια αλλά ένιωθα λες και ήταν η πρώτη φορά που έκανα αυτή την διαδικασία.