Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 21ο

"Τι εννοείς;" ρώτησα πανικόβλητη. "Σε έχει δει; Έχει δει κι εμένα; Ξέρει πως φύγαμε μαζί;"

"Χαλάρωσε" ψέλλισε. "Όχι, δεν το ξέρει"

"Τότε;" ρώτησα κοιτώντας τον προσηλωμένη.

"Με είδε χτες όταν ήρθα να πάρω κάποια χαρτιά για τον αντζέντη μου" εξήγησε.

"Με ρώτησε ευθέως αν το σκάσαμε μαζί γιατί πρόσεξε λέει πως ούτε εγώ εμφανίστηκα στον γάμο αν και ο Χρίστος με περίμενε"

"Τι της είπες;"

"Δεν της είπα για μας, της είπα μόνο πως εγώ έφυγα επείγον γιατί κάποιος μου λήστεψε το διαμέρισμα και γι' αυτό μένω κι εδώ γιατί δεν ήταν σε καλή κατάσταση το σπίτι μου"

"Γι' αυτό επιμένεις να πάμε στο παλιό σου σπίτι;"

Μου χαμογέλασε στραβά.Έσκυψε προς τα μπρος και με φίλησε στην μύτη.

"Θέλω να δεις πως είναι η ζωή μου" απάντησε.

"Εγώ ήρθα και μπήκα στην δική σου ζωή.

Σε παρατήρησα, είδα που δουλεύεις και τι κάνεις" συνέχισε. "Εσύ δεν είδες τίποτα"

"Εσύ δεν κρυβόσουν κύριε Jake" απάντησα κρυφογελώντας.

Ανασήκωσε τους ώμους.

"Εγώ είμαι ειδική περίπτωση"

"Θα σου έλεγα τι ήσουν αλλά η ανατροφή μου δεν μου το επιτρέπει"

Εγώ είμαι μια κυρία! Οι κυρίες δεν βρίζουν.

Χαμογέλασε παρατηρώντας με.

"Σε θαυμάζω, το ξέρεις;" έσπασε την σιωπή που είχε δημιουργηθεί.

Απέφυγα το βλέμμα του και κοίταξα το πιάτο μου. Δάγκωσα τα χείλη μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Σηκώθηκε από την καρέκλα του και ήρθε δίπλα μου.

"Χαίρομαι που είσαι δυνατή" ψιθύρισε. "Και οι δύο το χρειαζόμαστε"

"Δεν είναι πάντοτε εύκολο να είμαι δυνατή" μονολόγισα.

Λίγο κόντεψα να βουρκώσω μα το κατάπια και χαμογέλασα. Γύρισα και τον κοίταξα.

"Εξάλλου έχω εσένα να μου δίνεις δύναμη"

"Κι εγώ έχω εσένα" απάντησε και χαμογέλασε φιλώντας με.

Μετακομίσαμε σαν τους κλέφτες μες την νύχτα. Έπρεπε να φύγει πρώτα ο Jake και λίγη ώρα μετά ακολούθησα κι εγώ με την βοήθεια του Brian φυσικά.