Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 23ο

"Γεια" της είπα πλησιάζοντας την.

Ήταν ακόμη σοκαρισμένη. Κι εγώ δεν πήγαινα πίσω, ένιωθα απίστευτα αμήχανα.

"Ναι, κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω" συνέχισα να μονολογώ. "Ναι, και σε μένα έλειψες"

Συνέχισε να με κοιτάει απορημένη κι έκπληκτη.

"Τι έγινε ρε Εύα μου;" ρώτησε τελικά και με αγκάλιασε κλαίγοντας.

"Ξέρω, ξέρω" ψέλλισα άκεφα.

Καθίσαμε στην καφετέρεια δίπλα. Η πτήση μας θα έφευγε σε μια ώρα. Είχα ώρα να της πω τι εγινε. Τα πάντα. Με άκουγε συγκλονισμένη.

"Και είπαμε να περάσουμε λίγο χρόνο χώρια"

"Νόμιζα πως τόσο καιρό περνούσατε τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σας" είπε γεμάτη ενοχές.

Χαμογέλασα νοσταλγικά.

"Μα πέρασα τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου" απάντησα. "Απλά δεν πήγαινε άλλο"

Από τα μεγάφωνα άκουσα μια φωνή να ανακοινώνει την αναχώρηση της πτήσης μας. Αφού είπε σε ποια θύρα έπρεπε να πάμε, κοίταξα την Πάολα.

"Πάμε;" την ρώτησα.

Κοιτούσε πίσω μου.

"Ο Jake" 

Γύρισα το κεφάλι και τον κοίταξα. Ερχόταν ανέκφραστος προς το μέρος μας.

"Γεια σου Πάολα" είπε.

"Γεια" απάντησε εκείνη.

"Ήρθα να σιγουρευτώ πως θα φύγεις ασφαλής" συνέχισε κοιτώντας με.

"Όπως βλέπεις, είμαι εντάξει" απάντησα.

Ένεψε καταφατικά.

"Τηλεφώνησε μου όταν φτάσεις" ήταν το μόνο που είπε κι έφυγε.

Κι όμως, με το που φτάσαμε στην Ελλάδα αυτό που ένιωθα έντονα ήταν το πως θα με αντιμετώπιζαν οι δικοί μου.

Η μητέρα μου, ο πατέρας μου... Ο Χρίστος.

Θεέ μου, ντρέπομαι τόσο πολύ να αντικρύσω τον Χρίστο. 

Η Πάολα είπε πως τόσο καιρό περίμενε να εμφανιστώ και να του δώσω κάποιες εξηγήσεις.

Επίσης είπε πως δεν ανέφερε σε κανέναν πως θα επέστρεφα. Υποθέτω πως θα ήταν μια έκπληξη για όλους τότε.

"Θα με σκοτώσουν;" την ρώτησα καθώς σταθμεύαμε έξω.

Η μητέρα και ο Χρίστος κάθονταν στην βεράντα. Μόλις με είδαν μέσα στο αμάξι γούρλωσαν τα μάτια. Ο Χρίστος σηκώθηκε και όρθιος.