Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 14ο

"Πρέπει να φύγεις!" επέμεινα.

"Έλα" είπε ξανά. "Τελευταία φορά"

Έκλεισα τα μάτια απογοητευμένη από τον εαυτό μου.

Έκλεισα το παράθυρο αθόρυβα και σιγουρεύτηκα πως ο Χρίστος κοιμόταν ακόμη. Βγήκα από το δωμάτιο και σιγά σιγά κατέβηκα τις σκάλες.

Είμαι σίγουρη πως θα το μετανιώσω μα βγήκα έξω και περπάτησα μέχρι την μηχανή και εκείνον.

Στάθηκα μπροστά του κοιτώντας τον, χωρίς να πω κάτι.

Τα μάτια του έλαμπαν κάτω από το φως της πανσέληνου.

"Τελευταία φορά" του είπα σπάζοντας την σιωπή.

Ένεψε καταφατικά και άρπαξε το κράνος που υπήρχε στην μηχανή. Μου το φόρεσε και κοίταξε τα μάτια μου πριν κατεβάσει το κάλυμμα.

Πέρασα τα χέρια μου γύρω του και τον κράτησα σφικτά. Οδηγούσε γρήγορα, αυξάνοντας την ένταση που ήδη ένιωθα.

Πέρα από τον εκκωφαντικό ήχο της μηχανής, μπορούσα να τον ακούσω να τραγουδά κάποιους στίχους.

Ελάττωσε ταχύτητα και όταν κοίταξα που βρισκόμασταν, αντίκρυσα το πατρικό του. Στην πόρτα στεκόταν ο σωματοφύλακας του.

"Μπορείς να πηγαίνεις" του είπε ο Jake. "Καληνύχτα"

Ένεψε καταφατικά και αποχώρισε διακριτικά. Ο Jake με πήρε από το χέρι και με πήρε μέσα μαζί του. Έκλεισε την πόρτα και έμεινε για λίγο γυρισμένος προς εκείνη.

Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα, όταν τελικά χτύπησε την γροθιά του επάνω στην πόρτα.

"Φτάνει" είπε περισσότερο στον εαυτό του παρά εμένα.

Έκανε δύο μεγάλα βήματα και έφτασε μπροστά μου.

Άρπαξε το πρόσωπο μου και με φίλησε γεμάτος απόγνωση.

Ένιωσα τους χτύπους της καρδιάς μου να αυξάνονται. Τότε, έσπασε το φιλί και με κοίταξε στα μάτια.

"Έλα μαζί μου" είπε.

"Jake μην..." άρχισα μα με αγνόησε.

"Μπορούμε να φύγουμε μαζί και να κάνουμε μια νέα αρχή κάπου μακριά"

"Δεν μπορώ.." ψέλλισα. "Αν είχες έρθει πιο νωρίς όλα θα ήταν πιο εύκολα"

"Σκέψου για λίγο το πόσο ευτυχισμένοι θα είμαστε" επέμεινε.

"Και πόσα άτομα θα πληγώσουμε για να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι;" ρώτησα.

"Ανήκεις μαζί μου Εύα" ψιθύρισε. "Έλα μαζί μου, έλα να φύγουμε"