Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 20ο

"Είστε ο Steve;" ρώτησε ο Jake τον νεαρό που μας υποδέχτηκε.

"Ο ίδιος"απάντησε χαμογελαστός. "Ο Jake;" ρώτησε κοιτώντας τον.

"Ναι" απάντησε.

"Χάρηκα. Η ανιψιά μου είναι μεγάλη θαυμάστρια"

Ο Jake γέλασε αμήχανα κι ένεψε καταφατικά.

"Κι εσύ πρέπει να είσαι η Εύα" είπε κοιτώντας με.

Ένεψα καταφατικά απλώνοντας το χέρι.

"Χάρηκα" αποκρίθηκα κάνοντας μια τυπική χειραψία.

"Λοιπόν, έχεις φέρει τον φάκελο σου;" με ρώτησε.

"Ναι, τον έχω εγώ" απάντησε ο Jake.

Έβγαλε τον φάκελο και τον έδωσε στον νεαρό άνδρα. Ο Steve πήρε τον φάκελο και τον μελέτησε για λίγο. Γύρισε σελίδες κι ύστερα από λίγο φαινόταν κάπως μπερδεμένος.

"Πέρασε μόνο ένας μήνας από το ατύχημα;" ρώτησε.

Ένεψα καταφατικά.

"Και μια βδομάδα" μονολόγισε ο Jake.

Ο Steve κοίταξε μερικές σημειώσεις του γιατρού που βρίσκονταν στον φάκελο. Σηκώθηκε από το γραφείο του και αφού πήρε την άδεια μας, βγήκε από το γραφείο για να κάνει ένα τηλεφώνημα.

"Λες να μην μπορώ να κάνω την θεραπεία;" ρώτησα τον Jake αγχωμένη.

"Μην ανησυχείς" με καθησύχασε. "Όλα θα πάνε καλά, είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα" συνέχισε και χάιδεψε το χέρι μου.

Γέλασα πνιχτά και κοίταξα το πάτωμα αμήχανη και αγχωμένη.

Είχα ξυπνήσει με όλη την καλή διάθεση. Η χτεσινή μέρα ήταν η αγαπημένη μου από όσες πέρασα στην Αμερική.

Κανείς δεν αναγνώρισε τον Jake και καταφέραμε να περάσουμε μια υπέροχη μέρα μαζί έξω από το σπίτι.

Τώρα όμως κάθε αίσθημα ευφορίας που είχα, εξαφανίστηκε από την αντίδραση του Steve.

Γιατί φαινόταν λες και δεν μπορούσα να αρχίσω το πρόγραμμα;

Υπήρχε κάποιο πρόβλημα;

Κάποια μόνιμη βλάβη;

"Μίλησα με τον Δρ Graves" είπε ο Steve όταν μπήκε μέσα.

"Και;" ρώτησα ανυπόμονη.

"Για να είμαι ειλικρινής θα συνέστηνα να περιμένουμε δύο βδομάδες ακόμη τουλάχιστον" εξήγησε.