Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 24ο

Ξύπνησα και παρατήρησα για λίγο το παράθυρο.

Ο ήλιος έμπαινε στο δωμάτιο φωτίζοντας τα πάντα. Ήταν μια απίστευτα ηλιόλουστη μέρα.

Είχα να ακούσω νέα του Jake εδώ και τρεις μέρες.

Εδώ που τα λέμε, είχα διαβάσει κάτι για αυτόν σε μια ιστοσελίδα χτες το βράδυ.

Ήταν λέει σε ένα μεγάλο πάρτυ διάσημου ηθοποιού και τα έπινε με τις χορεύτριες.

Τι να πω.. Τα πράγματα είναι πρίεργα.

Δεν πρόλαβα να καταλάβω πότε τον βρήκα και πότε τον έχασα.

Αλλά υποθέτω πως όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα θα μπορέσουμε να μιλήσουμε σαν άνθρωποι.

"Μαμά;" ρώτησα την μαμά που έπλενε πιάτα.

"Ναι Εύα μου;"

"Σήμερα που είναι καλός ο καιρός, πιστεύεις πως μπορώ να μείνω για λίγο στο εξωχικό μας;"

"Έχω πολλή δουλειά σήμερα, δεν θα μπορέσω να λείψω από το σπίτι"

"Βασικά.." ξεκίνησα. "Σκεφτόμουν να πάω μόνη"

"Τι; Μόνη στο εξωχικό;" ρώτησε. "Ούτε που να το σκέφτεσαι"

Αναστέναξα απογοητευμένη.

"Ξέρεις πως είμαι προσεκτική"

"Όχι, αποκλείεται να μείνεις μόνη" επέμεινε. "Αν είναι ρώτα την Πάολα αν μπορεί να μείνει μαζί σου"

"Θέλω να μείνω για λίγο μόνη..."

"Άσ' την να πάει" μπήκε ο πατέρας στην συζήτηση. "Καλό θα της κάνει. Εξάλλου αν γίνει κάτι θα μας πάρει τηλέφωνο"

Τον κοίταξα χαμογελαστή. Από μικρό κορίτσι τον θυμάμαι να παίρνει το μέρος μου όταν η μητέρα δεν με άφηνε να κάνω κάτι.

Μου έκλεισε το μάτι και συνέχισε να διαβάζει την εφημερίδα του.

"Κι άμα χτυπήσει;" ρώτησε η μητέρα. "Το εξωχικό είναι μια ώρα δρόμος από εδώ"

"Είμαι σίγουρος πως το να μείνει μόνη για λίγο θα της κάνει καλό" συνέχισε.

"Έχε της και λίγη εμπιστοσύνη"

Λίγο τα λόγια του μπαμπά, λίγο εγώ που της έκανα τα γλυκά μάτια, δέχτηκε.

Ευτυχώς, ένιωθα πάντα πολύ ωραία στο εξωχικό μας, κοντά στην θάλασσα. Αναμφίβολα θα μου έκανε καλό.

Έτσι, μπήκαμε στο αμάξι με τον μπαμπά κι αρχίσαμε να πορευόμαστε προς το εξωχικό. Στην διαδρομή μιλούσαμε για την Αμερική.