Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 8ο

Άνοιξα τα μάτια, κι αντίκρυσα το πρόσωπο του Χρίστου δίπλα μου.

Κοιμόταν.

Χαμογέλασα με το πόσο όμορφος και ξέγνοιαστος φάνταζε όταν κοιμόταν.

Όταν θυμήθηκα πως ο γάμος ήταν σε 15 μόλις μέρες, το χαμόγελο μου σβήστηκε.

Ξαφνικά όλα είχαν αλλάξει.

Τις σκέψεις μου διέκοψε το χτύπημα του κινητού μου. Το απάντησα αμέσως για να μην ξυπνήσει τον Χρίστο.

"Ναι;"

"Μου χρωστάς μια αξήγηση κοπελιά!" ακούστηκε η φωνή της Πάολας.

"Καλά, στον ύπνο σου με έβλεπες;" ρώτησα.

"Μην μου αλλάζεις θέμα! Στο σπίτι μου σε μισή ώρα"

"Μα μόλις ξύπνησα, στο κρεβάτι είμαι ακόμη!" παραπονέθηκα.

"Δεν πειράζει, ξαπλώνεις σπίτι μου"

Πριν προλάβω να απαντήσω, το είχε κλείσει. Έβαλα το κινητό στο κομοδίνο κι έπεσα με φόρα στα μαξιλάρια.

Έκλεισα τα μάτια και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Τις τελευταίες μέρες η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα κι ένιωθα ένα κόμπο στο στομάχι, χωρίς λόγο.

Γύρισα το κεφάλι και κοίταξα τον Χρίστο.

Χαμογέλασα ξανά.

Μπορεί να μην είμαι παράφορα ερωτευμένη μαζί του, μα τον αγαπούσα και τον θεωρούσα υπέροχο άνθρωπο.

Αυτά είναι παραπάνω από αρκετά για να ζήσει κάποιος μια ευτυχισμένη ζωή.

Χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, σηκώθηκα από το ζεστό μας κρεβάτι και περπάτησα μέχρι το μπάνιο.

Μέσα σε 30 λεπτά, κατάφερα να ετοιμαστώ για να πάω στην Πάολα.

Πριν φύγω απ' το σπίτι, έβαλα καφέ στην καφετιέρα. Μέχρι να ζεσταθεί, ανέβηκα τις σκάλες βιαστικά και επέστρεψα στο υπνοδωμάτιο.

"Χρίστο..." ψιθύρισα

"Μμμ" ακούστηκε.

"Θα πάω στης Πάολα" συνέχισα ψιθυριστά. "Μην με ψάχνεις όταν ξυπνήσεις"

"Μα μείνε λίγο μαζί μου" ψιθύρισε με την αγουροξυπνημένη του φωνή.

Με μια κίνηση με τράβηξε πάνω του. Χαμογελούσε χωρίς να ανοίξει τα μάτια του. Γέλασα τσιριχτά και προσπάθησα να ελευθερωθώ.

"Θα με φάει η Πάολα από την μουρμούρα της" παραπονέθηκα.

"Κι εγώ να σε φάω θέλω" αναφώνησε και με φίλησε στα χείλη.