Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 11ο

Χαιρετίσαμε τον Jake με ένα νέψιμο κι ανταπέδωσε. Βολεύτηκα ξανά στην θέση μου και κοίταξα το μαύρο τραπεζομάντηλο.

"Πολύ προσγειωμένος για διάσημος" είπε ο Χρίστος.

"Το έχουν οι Έλληνες αυτό" σχολίασα.

Συζητήσαμε ανάλαφρα για αρκετή ώρα, μέχρι που ήρθε και το φαγητό. Ο Χρίστος με κοιτούσε χαμογελαστός και δεν παρέλειπε να μου υπενθυμίζει το πόσο όμορφη είμαι και το πόσο ευτυχισμένος ένιωθε που είμασταν μαζί και θα παντρευόμασταν σε λίγες μέρες.

Λίγες στιγμές αργότερα, οι μουσικοί με τα βιολιά και το πιάνο άρχισαν να δημιουργούν μια αργή, ρομαντική μελωδία που γέμιζε τον χώρο.

Ήταν μια από αυτές τις μελωδίες που έφερνες στο μυαλό σου κάθε φορά που άκουγες για ένα ρομαντικό βαλς στο οποίο το ζευγάρι είχε σκοπό να εκφράσει υποσχέσεις και όρκους αιώνιας αγάπης.

"Θες να χορέψουμε;" με ρώτησε ο Χρίστος.

Τον κοίταξα και χαμογέλασα ελαφρά.

"Φυσικά" απάντησα.

Σηκώθηκε πρώτος και πήρε το χέρι μου τραβώντας την καρέκλα μου. Με οδήγησε στην μέση του χώρου, όπου και αρχίσαμε να στροβιλιζόμαστε σε ένα αργό χορό.

Έγυρα το κεφάλι στο στέρνο του με ευκολία αφού ήταν αρκετά εκατοστά πιο ψηλός από εμένα. Έκλεισα τα μάτια, σκεπτόμενη τον γάμο, τον Χρίστο...τον Jake.

Όλα μια μπάλα σύγχυσης.

"Χρίστο;" ρώτησα κοιτώντας τον στα μάτια.

"Ναι;"

Του χαμογέλασα.

"Νιώθω πολύ τυχερή που σε έχω δίπλα μου"

Η βραδιά προχώρισε με 'μας να τρώμε επιδόρπιο, αν και δεν είχα και τόση όρεξη γι' αυτό.

"Αυτό είναι για εσάς" μας είπε ένας σερβιτόρος λίγο αργότερα, αφήνοντας ένα μπουκάλι ακριβό κρασί.

"Από ποιον;" ρώτησε ο Χρίστος.

Από ποιον... Λες και δεν ξέρεις.

"Από τον κύριο εκεί" αποκρίθηκε, δείχνοντας μας το τραπέζι του Jake.

Γυρίσαμε να τον κοιτάξουμε. Φόραγε το σακάκι του, έτοιμος να φύγει. Μας χαμογέλασε κι ένεψε καταφατικά ως απάντηση στο υψωμένο ποτήρι του Χρίστου προς το μέρος του.

"Καλή σας νύχτα" μας είπε και από κοντά καθώς βάδιζε προς την πόρτα.

"Καλό βράδυ" απάντησε ο Χρίστος.