Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 17ο

Άνοιξα τα μάτια μου.

Ο φωτισμός ήταν τόσο έντονος που με έκανε να τα ξανακλείσω αμέσως.

Έφερα αργά το χέρι μου στο ύψος των ματιών και τα άνοιξα ξανά, σιγά σιγά.

Τα ανοιγόκλεισα λίγες φορές και κοίταξα γύρω μου, συνηθίζοντας τον φωτισμό.

Ένα λευκό δωμάτιο.

Μηχανήματα.

Τότε τα μάτια μου έπεσαν στο μόνο οικείο πράγμα που υπήρχε στον χώρο.

Το κεφάλι του ήταν πεσμένο στην δεξιά του παλάμη.

Η άλλη ήταν δεμένη, όπως και το υπόλοιπο χέρι.

"Jake;" ακούστηκε η φωνή μου τρεμάμενη.

Μόλις με άκουσε έστρεψε το βλέμμα κατά πάνω μου.

Βλέποντας πως ήμουν ξύπνια, έτρεξε κουτσά στο πλάι μου.

"Εύα μου;" ρώτησε ανακουφισμένος. "Επιτέλους ξύπνησες. Είσαι καλά;" συνέχισε να με βομβαρδίζει με ερωτήσεις.

"Τι έγινε; Που είμαστε;" ρώτησα κι εγώ με την σειρά μου, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι γίνεται.

"Ηρέμησε" είπε και μου χάιδεψε το κεφάλι. "Είχαμε ένα ατύχημα με την μηχανή"

"Τι;" ρώτησα έκπληκτη.

Τον κοίταξα καλύτερα. Είχε τα χάλια του.

Το δεξί του πόδι ήταν σε νάρθηκα μέχρι το γόνατο και το αριστερό του χέρι στον γύψο.

"Ο οδηγός μιας νταλίκας είχε πάθει έμφραγμα και δεν είχε τις αισθήσεις του όταν ερχόταν κατά πάνω μας"

Τον κοίταξα. Ήταν θλιμμένος.

"Η μόνη φορά που ξέχασα να σου φέρω το κράνος σου..." μονολόγισε.

"Δεν φταις εσύ" του είπα χαϊδεύοντας το χέρι του.

"Έβαλα την ζωή σου σε κίνδυνο" αποκρίθηκε.

Φαινόταν τόσο απογοητευμένος απ' τον εαυτό του. Σήκωσα το χέρι και τον χάιδεψα στο μάγουλο. Με κοίταξε ένοχα μα τελικά έσκυψε και άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλη μου.

Τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο γιατρός μέσα. Με κοίταξε και γέλασε τυπικά.

"Ξυπνήσαμε βλέπω" σχολίασε και μας πλησίασε.

Μιλούσε Αγγλικά. Γύρισα και κοίταξα τον Jake.

"Αν το ατύχημα δεν σε σκότωσε, θα το κάνω εγώ" έτριξα στα Ελληνικά. "Γεια σας" είπα στον γιατρό στα Αγγλικά τώρα.