Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 30ο

"Έλα μέσα" είπε ο Steve βάζοντας κάτι φακέλους στο ράφι πίσω του.

Η Πάολα δεν μπορούσε να έρθει μαζί μου σήμερα, αφού ήταν λίγο άρρωστη και προτίμησε να μείνει στο σπίτι για να ξεκουραστεί.

Έκλεισα την πόρτα προσεκτικά.

Πέρασε μια βδομάδα από την επίθεση. Ο Jake κατάφερε να έρθει σπίτι και παρά τα τραύματα του μπορούσε να κινηθεί σχετικά εύκολα.

Η αστυνομία δεν κατάφερε να βρει τους ένοχους, αν και οι έρευνες συνεχίζονταν κανονικά.

"Καλημέρα" του είπα.

Ήταν η πρώτη φυσιοθεραπεία που έκανα μετά τα γεγονότα. Ακόμη δεν είχα πει σε κανένα πως κατάφερα να σταθώ όρθια, να κάνω ελάχιστα βήματα ή πως ακόμη μπορούσα να κινήσω τα πόδια μου.

Έστω κι ελάχιστο.

"Είσαι έτοιμη για την σημερινή ρουτίνα;" ρώτησε. "Έχεις μέρες να ασκηθείς, μπορεί να σκούριασες λίγο"

"Βασικά..." άρχισα διστακτικά.

Σιγουρεύτηκα πως δεν ήταν κανείς άλλος στο δωμάτιο.

"Στάθηκα όρθια" αναφώνησα, νιώθοντας ένα βάρος να πέφτει από πάνω μου που επιτέλους το είπα σε κάποιον.

Έφτυσε τον καφέ που έπινε, γουρλώνοντας τα μάτια.

"Τι;! Με δουλεύεις;" είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα του απότομα.

Γέλασα ένοχα και τον κοίταξα.

"Κοίτα" του είπα.

Έστρεψα το βλέμμα στα πόδια μου. Έβαλα αρκετό πείσμα και κίνησα το πόδι μου.

Κάθε φορά που το έκανα, ένιωθα ακόμη πιο περήφανη και γεμάτη κουράγιο. Γύρισα και κοίταξα τον Steve.

"Πόσο καιρό γίνεται αυτό;" ρώτησε.

Άρπαξε τον φάκελο μου και διάβασε βιαστικά κάποια έγγραφα. Σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε ανυπόμονος περιμένοντας μια απάντηση.

"Την μέρα που έπεσαν οι πυροβολισμοί στα MDA" εξήγησα. "Όταν με βρίκατε στο πάτωμα, είχα σταθεί όρθια κι έκανα 2 βήματα πριν πέσω" 

"Δεν μπορούσες να το πεις πιο νωρίς;" ρώτησε ανοίγοντας ένα βιβλίο βιαστικά.

Τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Γιατί αντιδράς έτσι;" ρώτησα.

Με κοίταξε.

"Αυτό μπορεί να σημαίνει πως δεν θα χρειαστείς καν την επέμβαση!" αναφώνησε.

Γούρλωσα τα μάτια και έπνιξα μια κραυγή χαράς που ήταν έτοιμη να χυθεί στον χώρο.

Ο Steve το ίδιο ενθουσιασμένος συνέχισε να διαβάζει κάτι που βρήκε στο βιβλίο του. Με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, ένα χαμόγελο δημιουργόταν στο πρόσωπο του.

Τελικά ένεψε καταφατικά.

"Μπορείς να το κινήσεις ξανά;" με ρώτησε.

Ένεψα καταφατικά. Το έκανα. Ο Steve γέλασε ξανά.

"Νομίζω πως βρισκόμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο" αναφώνησε ξανά.

"Το έχεις πει στον Jake;" συνέχισε.

Ένεψα αρνητικά.

"Θέλω να του κάνω έκπληξη" απάντησα χαμογελώντας. "Το ίδιο και στην Πάολα"

Χαχάνισε κι ένεψε καταφατικά.

"Νιώθεις καθόλου όταν σε αγγίζουν στα κάτω άκρα;" με ρώτησε.

Ένεψα αρνητικά για μια ακόμη φορά.

"Όχι ακόμη" απάντησα. "Μπορώ όμως μερικές φορές να καταλάβω αν το νερό στην μπανιέρα είναι κρύο ή ζεστό"

"Ok" απάντησε κι έγραψε κάποια άλλα πράγματα στον φάκελο μου.

Όταν τελείωσε έκανε ένα τηλεφώνημα στον Δρ Graves ο οποίος εξακολουθούσε να είναι υπεύθυνος της υπόθεσης μου.

Μιλούσαν εκνευριστικά πολύ, περίμενα με ανυπομονεσία να τελειώσουν.

"Λοιπόν;" ρώτησα με την ψυχή στο στόμα μόλις έκλεισε το τηλέφωνο o Steve.

"Λέει πως θα έρθει το συντομότερο δυνατόν για να σε εξετάσει"

"Του είπες πως ο Jake δεν πρέπει να μάθει τίποτα, έτσι;"

"Ναι, γι' αυτό δεν θα ειδοποιήσει όταν έρθει"

Ένεψα καταφατικά.

"Τώρα, υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να λάβουμε υπόψην"

"Τι;" ρώτησα τρομαγμένη.

"Πώς θα το κρύψεις απ' τον Jake όταν αρχίσεις να νιώθεις εντελώς;"

Μόνο στο άκουσμα των λέξεων 'νιώθεις εντελώς' ένιωσα ένα φτερούγισμα στην καρδιά μου. Μετά από τόσους πολλούς μήνες θα μπορούσα να περπατήσω ξανά.

Δεν πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί όμως. Πρέπει να δουλέψω σκληρά. Το ότι άρχισα να νιώθω δεν σημαίνει αυτόματα πως έγινα καλά. Καλύτερο θα ήταν να περιμένω την επίσημη διάγνωση του Δρ Graves.

"Δεν ξέρω, μα δεν πρέπει να μάθει τίποτα"

"Ποιος δεν πρέπει να μάθει τίποτα;" ακούστηκε η φωνή του Jake, ξαφνιάζοντας με. "Και για πιο πράγμα;"

Γεια σας!! Μικρούλι το κεφάλαιο σήμερα!! (Δεν φταίω εγώ, η Χημεία!!)

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να σας βρήκα καλά!

Με μια σύντομη πρόβλεψη, νομίζω πως σε 5 κεφάλαια πάνω κάτω τελειώνει η ιστορία μας! :0 :0 :0

Αφήστε μου τα σχόλια σας και ψηφίστε αν σας άρεσε!!

Τα λέμε στο επόμενο!!