I dedicate this chap to:
@PremroseEsquilona
Hi!! Hello!! Kaway kaway! Ano kamusta ka na? Ok ka lang ba? Ako ayos lang naman. Hehe
Oh? Sinong ka date mo ngayong Feb 14?? Uuyyyy....meron ano?? BUTI KA PA!! Haha
Well, of course thank you sa pagbabasa ng story ko. Sa inyong lahat din syempre! Sa compliment mo. Sooobrang thank you!!
Take care! Sa inyong lahat din!! Lablats guys!!
Enjoy!
MIKURA'S POV
(flashback of chap 52 the tv scene)
Tssh! Nakakainis naman si Tanda eh! Ang dami daming paraan para mamatay kunwari si Missa sa ganitong paraan pa ang naisip niya!
Oo. Tama kayo ng basa. Kailangang mamatay ni Missa. Bakit? Kasi daw nagulo ang mga plano.
Una. Si Jun. Naka alala si Jun agad kesa sa inaasahan. Kaya pala siya kinausap ni Tanda at kaya niya inamin kay Jun na asawa niya ang babaeng kumupkop dito na pinaghihiganti niya ay para pigilan ito sa mga balak kay Missa.
Si Devon. Ang kapatid ni Jane. Yep! Alam na nating lahat yan hindi ba? Kinausap niya si Devon dahil kung hindi magkakamali ng taong lalapitan sina Missa. Iyong detective.
Kaya heto... Nakaisip si Tanda ng isang paraan para maayos ang mga plano niya ulit. Ang patayin si Missa at itago syenpre katulong ni si Jun.
At alam naman nating nasa Seoul pa sila Missa kaya heto ako. Ako ang nagpanggap na siya at dumalo sa party na ito. Tssh. Hindi ko mainyindihan ang mga tao kumg bakit gustong gusto nila ang mga ganitong party. Alam ninyo iyon? Puro business ang naririnig ko. Isa lang naman ang gusto nilang lahat eh. Ang mas dumami ang kanilang mga pera at mas lumawak ang kanilang koneksyon para mas maging makapangyarihan sila.
Tssh. Kung ako sila. Pinagpapatay ko na lang iyong mga taong sagabal sa mga gusto ko. Less talk. Less stress. Less effort. At syempre more blood! Wiiii!!!
"Mikura. On your position."
Haist!! Sa wakas! Ang kanina ko pang hinhintay na signal ni Tanda mula sa earpiece na suot ko.
Oops! Pano ako mamamatay? Este si Missa kunwari? Syempre sa tulong ng aking pinakamamahal. Si Vincent.
*Bang!*
Oh! This is my moment na gusy! Ayan na malapit ng tumama sa akin ung bala.
Wait! Should I say "Ugh!" you kbow para mas dramatic ung acting ko. Tssh. Wag na. Baka sumikat ako lalo. Hahaha!
Naramdaman ko iyong pagbaon ng bala sa bandang taas ng puso ko. Kung titignan ito ng iba parang sa puso ko ito tumama pero hindi naman tanga si Vincent ko para patayin ako diba? Though pwede pa naman akong buhayin ulit.
Binagsak ko ang katawan ko sa semento. Waw. I really love my body. Kapag nasasaktan ako hindi katulad ng sa tao na malala. May sakit pero kapagsobra na. Hindi katulad ng sa tao na kaunting hiwa lang ay masakit na.
May dugong lumabas na sa katawan ko. Tssh. Sayang. Pumikit na lang ako para di ako maduling sa mga taong nagsilapitan sa akin. Naririnig ko ang boses ng mga magulang ni Missa na nagkukunwari ring umiiyak. Pati si Raijin ay nandito. May nagutos para hanapin ang taong bumaril at meron namang tumawag ng ambulance.
Ilang segundo lang ang hinintay ko at narandaman ko na ang pag angat ng katawan ko. Wahaha bilis ng ambulance no? Or should i say ang bilis nila Dave na puntahan ako at magpanggap bilang paramedics.
Naririnig ko ang siren ng ambulance na palakas ng palakas habang nandito ako sa strecher na tulak tulak ni Dave. Tssh! Mabatukan nga ito mamaya di man lang magdahan dahan!
Ipinasok na nila ako sa loob ng ambulance at ng marinig ko ang pagkakasara noong pinto ay mumulat na sana ako kaso. Hihihi!
*tsup!*
"Wake up, my sleeping beauty." masuyong bulong sa akin ni Vincent pagkatapos niya akong halikan sa labi.
Aaahhh... Kung lagi ba naman ganito ako magmumulat. Lagi akong pipikit!! Wahahah
AUTHOR'S POV
(1 week later after the scheme of Missa's death)
"Sir, wala po kaming bangkay na nahukay sa libingan."
Napangisi si King habang nakapangalumbaba sa kanyang lamesa sa sinabing iyon ng isa sa mga alagad niya.
"Of course. Someone like wouldn't die just like that. She's even faster than a bullet. So wahta are scheming now huh?"
"So, you're right, King. She's not yet dead. What's your next plan, then?" tanong ni Vermouth.
Pinaalis muna ni King ang mga alagad niya bago niya sinagot ang tanong na iyon ni Vermouth.
"I'm going to watch. Besides, ako ang lamang ngayon. Kilala ko sila. Hindi nila ako kilala. Isang galaw ko lang at mauubos ko sila."
Napakunot noo si Vermouth. Hindi niya maintindihan talaga si King. Ayun na nga eh. Matagal na nitong kilala ang mga kalaban nila pero bakit hindi pa nito sila tinatapos? Ano pang hinihintay nito?
"Bakit hindi pa ngayon? Bakit hindi ko pa sila hanapin at patayin?!" hindi na naitago ni Vermouth ang inis niya sa tanong niyang iyon kay King.
"You can't beat them. I can't beat them. Not now." sabi ni King.para pakalmahin si Vermouth.
Hindi siya nagagalit o naiinis kahit tumaas ang boses ni Vermouth sa kanya kanina. Dahil iba ito sa lahat. Ibang iba.
At totoo kaya hindi pa makakilos si King ay dahil sa hinihintay niyang gamot. Gamot na makakapatay sa anak ng mga Cross at sa ina nito.
Matagal na niyang kilala ang mga ito. At matagal na niyang alam ang galing sa pakikipaglaban ng dalawa lalo na kapag naging halimaw na ang dalawa. Hindi basta bala ng baril ang makakatapos sa buhay ng mga ito. Isama pa ang mga malalakas at magagaling din sa pakikipaglaban na mga taong nakapalibot sa kanila.
Pero hindi niya iyon masasabi kay Vermouth ngayon. Hindi nito iyon maiintindihan hanggat hindi nito nakikita at nalalaman kung anong klaseng halimaw ang mag ina.
"Pinatay niya ang nanay Kuya!" galit na galit na sigaw ni Vermouth kay King.
Nakakuyom ng mahigpit ang dalawa nitong kamao at namumula ang mukha sa galit. Nagtutubig din ang mga mata nito dahil hanggang ngayon nasasaktan pa rin ito. Tulad ni King. Nasasaktan pa rin sila sa pagkamatay ng kanilang ina dahil kay Missa. Iyon ang dahilan kung bakit sila gumaganti.
"Alam ko. Kaya gusto kong lumapit ka sa kanila. Maghintay ka. Makakaganti rin tayo."
******************************
Haha ayan na!!! Tapos na ang flashbacks! Ano di niyo nagets? Haha ok lang yan guys. Basa lang guys at malilinawan din tayo sa huli. Hehe peace!!
