Beni de sever misin?

11 bölüm

Şu cahillikten kalma düşüncelerin zaman geçtikçe yok olduğunu sanıyordum. Gerçektende insanoğlunun ne yaparsa yapsın bazı düşüncelerden hiçbir zaman vazgeçmediğinide her geçen gün görüyordum.

Görmek ister miydim... Kesinlikle hayır. Bana hiçbir şey sorulmadığı gibi buda sorulmamıştı. Cevabını bilebilmediğim sorular benden önce cevaplanmış, görmek istemediklerim gözüme sokarcasına gösterilmişti.

Ben onların gözünde neydim köle mi? Oyuncak kukla mı? Ya da en kötüsü değersiz biri mi? Ben gerçekten neydim? Artık yapamıyordum.İsyan değildi benimkisi. Sadece onlarla savaşamadığım, savaşamadığım için içimde kendime karşı biriken öfkeydi. Ben kendimi bile tanıyamıyordum artık.

Bu bu.Ben olamazdım.Söylenenleri duyupta tepkisiz kalan Tuana. Yanlışı görüpte cevap vermeyen, veremeyen Tuana.Evet...Galiba benim ona söylediğim fermuarı ruhum bile duymadan ağzıma çekilmişti.İstediği zaman da açıp kapaya biliyordu.

Tamı tamına 1 hafta geçmişti olanların üstünden.Ve ben her gün Gül hanımın dediklerini düşünüyordum.Bana cevap verme zahmetine bile girmeden o şempanze görünümlü kas yığını hödük beni odama göndermişti.Kovmuştu desem yeriydi.Ama ben Tuanayım beni değiştirmelerine asla ama asla izin vermeyecektim.Bunun hesabını muhakkak soracaktım.

Ya evladın kızı erkeği olur mu.Bu nasıl bir gerikafalılıktır anlamıyorum.

Hadi Tuana seni en çok sinirlendiren Buğranın buna hiçbir tepki vermemesi.Ve onun da bunu onaylaması değil mi?

Sen eksiktin oda oldu.Hem bana ne o adamdan.Okumuş, bu kadar mal mülk sahibi olmuş ama cahil kalmışsa bana ne yani? Hem Buğra değil Buğra bey.

Benden mi kıskandın? O şempanzeni?

Neden kıskanacakmışım? Saçmasapan konuşupta sinirlerime sinir katma. İkinciside ona ancak ben şempanze derim.

Tuana sen kafayımı yedin ben zaten sen değil miyim? Sen bu adamdan bas baya hoşlanıyorsun.

Tam iç sesime cevap verecektim ki kapının tıklatılma sesi kulaklarıma doldu.Kim gelmiştiki? Hizmetliler hiçbir zaman kapıyı tıklatmazlardı.Buğra ve annesi zaten gelmez. Ben böyle tahminler yürütürken. Kapı yeniden tıklatıldı. Kendime çekidüzen verip. Yatakta oturur pozisyona geldikten sonra.

- Girin.

Dedim. İlk önce kapı ağır çekimde açıldı ve bedeninden önce kafasını uzatan Gülru'yu görmemle yüzümde içten bir gülümseme oluştu.

Bu 1 haftada okul iş ailem ve şimdiki ev arasında mekik dokuduğum için hiçkimseyi ne görmüş nede konuşmuştum.En sevindiğim şeylerden biriside Buğra beyin beni odasına çağırmamasıydı. Biraz merak etmiş olabilirim ama. Sadece biraz yani. Benim yerimde kim olsa merak ederdi. Bu kadar şey yap sonra hiçbir şey yokmuş gibi davran. Buda benim için bu 1 hafta içinde en güzel şeylerdendi.

- Heyyy... Yenge beni duyuyor musun?

Birdenbire irkildiğimde. Gülru'nun karşımda durup benden cevap beklercesine baktığını gördüm.

- korkuttum mu seni? Özür dilerim.

- Ya asıl sen kusuruma bakma Gülru dalmışım.

Deyip ayağa kalktım. Beklemediğim biranda bana sarıldığında bende düşünmeden karşılık verdim. Bu kızı ilk gördüğümden sevmiş benimsemiştim. Onu gördüğümde miniğim aklıma geliyordu.

- Ben sıkıldım. Ve senin yanına gelmek istedim bilmiyorum ister misin beni?

- O kadar sevindim ki. Ama annen ya abin seni burda görürlerse kızmasın sana?