Miracles In The First Love

-6-

Sevdiği kadının, annesi ile birlikte alışverişe gitmesini fırsat bilen Junmyeon işe koyulmuştu. Yanına Baekhyun'u almış ve eve gitmişlerdi.

"Kitap hazır mı?" diye sordu Junmyeon heyecanla.

"Ne kitabı oğlum? Almadık ki."

"Ne? Nasıl?"

"Senin kafan yerinde mi Jun? Direkt buraya geldik, kitabı almadık."

Ellerini saçlarına geçirdi.

"Hadi be."

Kendine gelmek istermiş gibi saçlarını çekti.

"Koş kitabı al."

"Nerede?"

"Şirkette kaldı. Masamın üzerindedir herhalde bak oralara."

Baekhyun koşmaya başladığında "Değerimi bil Jun!" diye bağırmayı da unutmamıştı.

Baekhyun gelene kadar Junmyeon evin içinde dolaşmadık oda bırakmamıştı. En sonunda Duygu'yu aramak aklına gelmişti. İlk aradığında telefon açılmamıştı. Her ne kadar meşgul olduklarını düşünse de tekrar aradı.

"Alo?"

Telefonda annesinin sesini duyduğunda kaşları istemsizce yukarı kalktı.

"Anne?"

"Duygu kıyafet deniyor. Sen sormadan söyleyeyim dedim."

Junmyeon gülümsemesine engel olamadı.

"Eve biraz geç gelin olur mu?"

"Neden?"

"Sadece seni aradığım zaman gelin işte."

"Hmm sürpriz mi yapacaksın?"

Gözlerini devirdi.

"Evet."

"Tamam, ben bir şey çaktırmam."

"Tamam, görüşürüz sonra."

"Görüşürüz."

Hae Jin telefonu kapatıp çaktırmadan Duygu'nun çantasına geri koydu. O sırada Duygu kabinden çıktı ve gülümseyerek onun yanına geldi. Oğlunun bu kızda ne bulduğunu bilmiyordu. Güzeldi, iyi bir kızdı ama yine de oğlunu bu kızdan kıskanıyordu.

"Nasıl olmuşum?" diye sordu Duygu gülümseyerek.

"Çok güzel." dedi Hae Jin gülümsemesine karşılık vererek.

Duygu elbise denemekten nefret ederdi ama bu alışverişe sevdiği adamın annesiyle çıkmıştı bu yüzden sevmese de katlanması gerekiyordu.

"Jun seni aradı. Telefonun ısrarla çalınca açtım. Bir sorun olmaz değil mi?"

"Hayır, olmaz."

Kabine gidip tekrar kendi giysilerini giydi. Daha fazla kıyafet denemek istemiyordu. Kabinden çıktıktan sonra Hae Jin'in yanına gitti.

"Acıktınız mı?" diye sordu Duygu. Kendisi fazlasıyla acıkmıştı.

"Evet. Hadi bir şeyler yiyelim."

Hae Jin, beğendiği kıyafetleri alıp kasaya gitti. Madem oğlu bugün Duygu'ya sürpriz yapacaktı, bu kıyafetlerin hepsini ona almalıydı. Parayı öderken Duygu itiraz etti. Sanki kendi ödeyebilirmiş gibi bir kısmını kendisi ödemek istemişti. Bu elbiseler çok pahalıydı. Neredeyse Duygu'nun üç aylık maaşı kadardı.