Kill me if you dare ≫ P. Walker ✔

6. Skrytka numer 1276

Cześć mordeczki. :D Zauważyliście, że poprzedni rozdział ma tytuł "Nowa Nadzieja" a na gifie jest nie kto inny jak Han Solo? XD To było całkowicie przypadkowe i niezamierzone. Gwiezdne Wojny opanowały mój mózg.

Rozdział trochę długi, więc jak dotrwacie do końca, to dajcie znać. :D

______________________________

- Eddie, potrzebuję to wiedzieć na wczoraj.

- Ale niby jakim cudem ja mam to zrobić?!

Brian i Michael znajdowali się w przybytku Eddiego i jego kumpli. Chcieli, aby hakerzy znaleźli wszystkie skrytki pieniężne Abruzziego w mieście.

- Stary, przecież jesteś królem hakerów! - Mike nie ustępował. Musieli zdobyć te informacje, a ani on, ani Brian nie znali się na komputerach nawet w połowie tak dobrze, jak ta banda geeków.

- Nie, królem, a właściwie królową jest Felicity Smoak, ale wy pewnie i tak nie wiecie kto to... - Eddie jak zwykle miotał się po całym pomieszczeniu, od jednego stanowiska, do drugiego. - Spróbuję, ale Abruzzi tez ma swoich ludzi od zabezpieczeń i nie wydaje mi się, żeby takie dane były dostępne na publicznych serwerach.

Brian bawił się znalezioną kostką Rubika.

- Zawsze wydawało mi się, że hakerzy są właśnie od wynajdywania tych niedostępnych informacji - powiedział, usiłując ułożyć czerwoną ściankę.

Informatyk zdjął okulary i zaczął pocierać nasadę nosa kciukiem i palcem wskazującym.

- Owszem, ale to nie wygląda tak jak na tych wszystkich filmach, że bierzesz klawiaturę, wpisujesz kilka linijek kodu i bang! niszczysz serwery pentagonu. Jeśli ci od mafiosa wykryją atak na ich sieć mogą napuścić na nas wyjątkowo paskudnego wirusa, lub też nas zlokalizować, przyjść tu i wszystkich pozabijać. Żadna z tych wizji nie jest specjalnie optymistyczna.

Michael miał ochotę udusić Eddiego. Powstrzymał się największym wysiłkiem woli.

- Po prostu rób to, co umiesz najlepiej. Spuszczanie łomotu zostaw nam.

Chłopak po raz ostatni popatrzył na Afroamerykanina, zastanawiając się, dlaczego właściwie się z nim przyjaźni, po czym zrezygnowany usiadł do komputera. Splótł dłonie i strzelił stawami, a następnie zabrał się do roboty. Jego palce zaczęły śmigać po klawiaturze, wzrok utkwił w monitorze. Brian i Mike stanęli za nim, obserwując poczynania młodego informatyka.

- Rozpraszacie mnie - fuknął na nich Eddie.

Po chwili na ekranie pojawiły się pola, w których należało wpisać hasła zabezpieczające.

- Łamanie kodów zajmie mi chwilę, w tym czasie możecie się zająć czymś innym niż wgapianie się i irytowanie mnie.

Brian i Mike spojrzeli po sobie, wzięli głębokie oddechy i zaczęli swój występ.

"Dog goes woof

Cat goes meow
Bird goes tweet
and mouse goes squeek

Cow goes moo
Frog goes croak
and the elephant goes toot"  

- Dobra, dobra! Dosyć! Nie znoszę was - warknął Eddie, kręcąc głową.

Partnerzy przybili piątki i ponownie zajrzeli w ekran komputera.

- Mam - oznajmił Eddie, poprawiając spadające okulary. - Widzicie te mrugające punkty? Tam znajdują się największe kwoty, jakie Abruzzi posiada w tym mieście.