What if ThomAra happened?

One Last Time

"And now let's all welcome our guest speaker for this evening, The pride of the Lasallian community and last year's batch summa cum laude, around of applause for Ms.Victonara S. Galang" Nung binanggit ng speaker ang pangalan nya ay automatikong kumalabog ang puso ko at agad namang hinanap ng mata ko ang mukha nya.

And there she walks with her dazzling green dress and a lovely smile plastered in her face. She's girly but at the same time she kept her swag on.

Throughout her speech ay nakatingin lang ako sa kanya and thinking about all the endless what if's with my heart aching at the same time beating for her. Pero the sad part is natapos ang speech nya na hindi man lang lumilingon sa direction ko, maybe I've hurt her that much na kahit isang tingin o ngiti ay hindi nya maibigay saakin.

"Thomas, ito ba, Ito ba ang kapalit ng pagmamahal ko sa'yo?" Tinapon nya sa harapan ko ang larawan namin ni Arra kagabi sa bar, kissing

"What's wrong with that? Pagmamahal, what a word"

"Really, Thomas? E anong tawag dun sa mga effort na ipinakita mo saakin, Anong tawag mo sa relasyong meron saatin?"

"You can't be serious here, Galang. That just all sweet nothings, Trip ko lang ang lahat ng iyun" I end my sentence with a little laugh as I see little tears forming in her eyes

"Enough Thom, ayusin nalang natin 'to" she said wiping the tears that merely roll through her cheeks

"Pwede ba Ara, tama na! Wala tayong aayusin dito. Sorry to tell you pero wala tayo sa isang teleserye na napagbabago nung babae yung lalake, that was pathetic" and with that I left her at the coffee shop

After that fateful night ay hindi na kami nag-uusap, syempre sino ba ang tanga na nageexpect na everything would be normal after that heated moment. Well sa totoo lang, ako yun, tanga na siguro akong umaasa na sasalubungin nya ako kinabukasan sa may Razon after ng training namin ng 'tang 'na Thom, ang drama natin kagabi hahahahaha' at sasagutin ko din sya ng 'Oo nga e, ano bang tinira mo kagabi?' sabay batok sa kanya, pero walang ganun ang nangyare sa araw na iyun at sa mga susunod pa.

Dumating ang season namin na wala ako sa kondisyon, kaya natanggal ako sa first five na line up ni coach, marahil narin siguro kakagaling ko lang sa trangkaso kaya nanghihina ang katawan ko.

Kakatapos lang ng first game namin this season against FEU and sadly we lose in a 2 point game kaya tahimik ang buong dorm dahil sa sobrang pagod, pero ako ito nag scroscroll sa twitter.

VSGalang: Talo ngayon,Bawi tayo sa next game, Idol :D

Ilang minuto kung tinitigan ang tweet na 'yun ni Ara at ginawa ko pang wallpaper sa cellphone ko. Simula noon ay lagi ko yung tinitignan bago at matapos magtraining.

Dumating ang sabado, game namin against NU na una mejo tambak kami sa first quarter pero nung pinasok ako ni coach ay nakabawi kami. Hindi sa pagmamalaki pero binuhat ko ang team namin sa game na iyon.

"And here goes our gatorade player of the game, Thomas Torres with 30 points , 5 excellent assist and 2 blocks"

"So Thomas it's really a shock na ikaw ang player of the game ngayon knowing na halos binangko ka lang ni Coach for the last 4 games, Ano ang naging mindset mo ngayong game"

"Well I always say to myself na kailangan kong bumawi and prove myself to coach na I'm fully recovered from trangkaso"

"Dahil ikaw ang player of the game may gusto ka bang sabihin?"

"Hi to my family sa Taguig, sa coaching staff, sa lahat ng sumusupporta sa team maraming salamat at sa idol ko, yun lang"

simula nuon ay nagsimula na ang sunod sunod na panalo namin at natapos ang season na champion kami at kabilang ako sa mythical five.