What if ThomAra happened?

Thick and Thin [1]

It was another toxic day in the office. Another day goes by. With tired eyes I traveled my way out of my work place. Time check it is already one in the morning.

Sakto naman pagkalabas ko ng elevator ay nagtext na saakin yung grabb driver ko na nasa labas na sya ng building. Good thing kasi I don't think I have enough energy to keep my eyes open for a long period of time.

There I saw a car on the side of the car at sumakay na ako dun without questioning kung sya talaga ang nabooked kong grabb driver. Well, wala namang ibang sasakyan sa labas kung hindi ito lang and tama naman yung huling number sa nabanggit nyang plate number saakin. Oh well! Fuck it I could be in some real danger dahil sa katamaran, I'll take note of that!

"Good morning po mam"

It can't be! I uttered at the back of my mind. Slowly I opened my eyes to see the driver who just greeted me. Those pair of eyes! I saw how shocked also he is but, I recovered first.

"Good morning din. Start drive na tayo"

'I'm proud of you, you go girl!' my inner goddess said as she tap my shoulders

Wala ng nagawa si Thomas at binigyan nalang ako ng ngiti pero kitang kita ko sa mata nya ang urong sulong na nangyayare sa kanyang isipan.

Kahit na medyo pormal ako sa kanya kanina ay hindi nawala ang tensyon sa paligid namin, tensyon na nagpapalipat lipat sa oo at hindi.

Nahinto kami sa stop light at sobrang nakakailang na ang katahimikan. Kung kanina gusto ko ng ipikit ang aking mga mata ay ngayon naman ay naglaho ang lahat ng yun.

"Kamusta naman?"

I almost jumped on my seat when he talked but I compose myself, don't let your defense down now.

"I'm good. Ikaw?" I uttered as casual as I could. Nag patuloy pa ang kwentuhan namin at nasagot ko naman sya ng kasyuwal pero kung gaano kakalma ang tono ng aking pananalita ay kabaliktaran naman iyon ng mga kaganap sa loob ko.

Matapos ng ilang taon ngayon ko lang sya nakita. Hindi ko alam kung ano ang tamang galaw o salita ang kailangan kong bigkasin sa kanya. Oo, apektado ako sa presensya nya dahil hindi ko inaasang makita sya sa ganitong oras at pagkakataon.

"If you don't mind, may I ask bakit ka nag grabb driver?" nagtama naman ang tingin sa salamin nya na kaagad ko namang iniwasan.

Ano ba Ara, stupid!! Well nakakacurious naman kasi. Kilala ang pamilya ni Thomas sa pagiging marangya kaya nagulat ako kung bat ngayon nandito sya.

"I'm sorry you don't have to answer that." Sabi ko at itinuon ko nalang ang tingin ko sa labas ng bintana. I can't help to wonder kung bat sya nandito at dahil dun may mga bagay akong dapat hindi na naalala pa. May unting luha ang dumudungaw sa mga mata ko dahil sa mga bagay na iyon.

Ano ba Ara! Tumigil ka na nga! Sisimulan mo tapos iiyak ka!

"Well I'm living independently now, Ara and ito yung source of income ko" He said my name so dearly parang nung mag kasintahan pa kami but that doesn't linger on my ear but the statement that he now lives independently.

WHY? I want to say out loud but I opted not to, usisera lang?

"I continued my Med school, you know nagcleclerkship na ako." I smile a bit hearing him, same old conyo Thomas I've known from before.

"That's good to hear na hanggang ngayon inaabot mo parin ang pangarap mo kahit you are now living independently."

"Alam mo naman that I stop until I accomplish my dreams right." I was stopped on what he said. Talaga ba Thomas?

"Tama" I said with a hinder of sarcasm on my voice. Paano naman yung mga pangarap na sabay namin binuo? Bakit tinutupad namin yun ng magkahiwalay?

There is a long silence reign upon us. Naubusan na siguro kami ng paguusapan or pagod na kaming maging pormal sa isa't isa lalo na't alam namin na hindi naman dapat talaga maging ganoon ang pakikitungo namin sa isa't isa.

Malapit na kami sa building ng condo unit ko ng nagkalakas ako ng loob na muli syang kausapin. It's now or never.

"Thomas bakit mo tinaggap yung grabb book ko?" tanong ko sakanya at buong tapang nakipag tinginan sa kanya sa salamin.

Ilang segundo pa syang nakipag titigan saakin sa salamin, inoobserbahan kung saan patutungo ang usapan namin na ito. Kahit hindi ko nakikita ang mga labi nya ay alam kong ngumiti sya dahil kitang kita iyon sa mga mata nya.

"Dahil ikaw yun. Hahayaan pa ba kitang mapunta sa iba kung nasa harapan na kita?" Napairap naman ako sa naging tugon nya. Bakit ko ba tinanong yun? He is affecting me in a level that I shouldn't be and it shows.

Pinag krus ko nalang ang aking mga braso sa aking dibdib at muling tumingin sa labas ng salamin.

"Ako naman ang magtatanong, bakit hindi mo kinancel yung booked mo kahit nakita mo na ako yung grabb driver?" Matalim ko syang tinignan sa salamin at kitang kita ang ngisi nya duon.

Diba Ara you should just have kept your mouth shut, kita mo nangyayare!

"Wow. To tell you honestly I am to tired to care kung sino ang nabooked ko na driver" sabi ko at halatang halata na iritado ako sa pambabaliktad nya ng sitwasyon.

"Chill, It's like you are going to bite me already. Tinatanong lang kita" Sabi nya pa ng may pang aasar. Muli ko syang inirapan at tumikhim na ako sa kinauupuan ko, lalo naman syang ngumisi hanggang sa humigikgik na sya ng kaonti.

"Same old Ara, pikunin. You never changed after all these years" sabi nya in a low voice, carefully not to cross any bridge.

Kahit mahina ay malinaw na malinaw saakin ang binanggit nya na nagpatahimik saakin. Ilang minute pa ay dumating na kami sa labas ng lobby ng building ng tinitirhan kong condominium.

Binigay ko na kay Thomas yung bayad ko, nung una ay hindi nya ito tinatanggap pero dahil tinaasan ko sya ng kilay ay tinanggap nya na ito.

Sinukbit ko na ang bag ko sa aking balikat umusog patungo sa kabilang pintuan ng tawagin nya ako.

"Ara" sa tono ng kanyang boses ay mararamdaman mo ang kanyang pagsusumamo.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko pa magawang buksan ang pinto at umalis, bakit tila nag hihintay ako sa mga sasabihin nya.

"Ikaw ang dahilan kung bakit wala ako sa puder ng mga magulang ko. Ara, ginagawa ko ang lahat para patunayan sa kanila na hindi lang sa materyal na bagay umiikot ang mundo nating dalawa. Handa na kitang ipaglaban sa kanila, kaya sana hindi pa huli ang lahat." Alam kong nakatingin na sya saakin ngayon ngunit nanatili parin nasa bukasan ng pinto ang tingin ko. Tumulo na yung mga luha ko na kanina pa nagbabadya.

"Bakit ngayon lang?" Gusto kong isigaw sa kanya pero walang salita ang lumabas sa labi ko.

"Ara?" Nanginginig ang kanyang boses, mariin naman akong pumikit at nagbuntong hininga.

Sa wakas ay nagkaroon ako ng lakas para buksan ang pintuan ng sasakyan.

"Goodnight, Thomas" sabi ko bago tuluyang lisanin ang kanyang sasakyan. Maingat kong sinarado ang pintuan at mabagal na naglakad patungo sa loob ng lobby.

2048 021519

Okay I'm back lezz gow HAHHAHAHA

Grabe na miss ko magsulat for ThomAra huhu grabe kayo 2019 na kayo parin Main ship ko!

Sa nakakabasa nito may nagmamahal sa'yo at sa pinagdadaanan mo lilipas din yan!

Love, Johanna