Aşk;Kül,Duman

⚜bölüm 11⚜

Yaman'ın kolunu  sıkı sıkı tutan Zeynep ,adamlara doğru ilerlemesine izin vermiyordu.Yaren gözyaşları içinde "Beni onlara vermeyin"diye ağlarken,Zeynep'in içinde bulundukları durumda tek derdi, Yaman'a doğrultulan silahın , rahatsız edici varlığıydı.O tanıdık aksanlı tekinsiz  ses ,yine kulaklarını doldurduğunda, Zeynep Yaman'ı bu işe bulaştırmanın pişmanlığını şu anda tüm ruhu ile iliklerine kadar hissediyordu.
"Kızı bize ver ilkin,sonra seninle olan hesabı kapatalım,ne o sesin çıkmıyor uzun." adamın yüzünü kaplayan arsız gülümsemesi,Zeynep'in midesini bulandırdı.Güvendiği şey elindeki tabancaydı ,aklınca yediği dayağın hesabını böyle soruyordu.
Yaman'ın gerilen bedeni,adamlara ilerlemek için öne doğru hareketlenince ,Zeynep'in , telaşla Yaman'ın önüne geçmesine neden oldu.Kocasına dönüp öfke ile koyulaşmış gözlerine, kendi korku dolu gözlerini kilitledi.Ama Yaman onu görmüyor gibi karşısındaki adamdan bakışlarını çekmiyordu.Ellerini kocasının iki yanağına usulca yerleştirip ona bakmasını sağladı.Titreyen dudakları ile sessizce fısıldadı. "Yaman lütfen gitme,bir şey yapma,lütfen......sana bir şey olmasın."dedi.Yaman korku dolu gözlerle ondan bir cevap bekleyen karısını yatıştırmak için gülümsedi. "Bana güven sıska,sana bir şey olmasına asla izin vermem."     Zeynep'in telaşla açılan gözleri,duygularını açıkça belli ederken ,az önce Yaman'ın yüzünde gezinen elleri ,sanki onun gitmesini  durdurabilirmiş  gibi geniş göğsüne indi.
"Sana bir şey  olmasına izin verme asıl, dikkatli ol,lütfen."
Yaman'ın,arkadan iğrenç tonlaması ile "Kızı bana ver,  sürtüğünle sonra oynaşırsın...."diyen adamın sözlerini anlaması ile,Zeynep'i kenara itip "ULAN......seni gebertirim."diye bağırıp adamın , dahası ona hedeflenmiş namlunun üzerine atlaması saniyeler içinde gerçekleşti.

Ve  duyulan   o uğursuz tek el silah sesi, tüm gecenin sessizliğini kaplarken ,Zeynep'in tiz çığlığı ,az önce Yaren'i aldıkları evdeki insanların telaşla dışarı çıkmasına neden oldu.Çiftliğin kahyası elindeki çifteyle havaya bir el ateş edince ürken adamlar  kaçarken;Zeynep olduğu yere çöktü.Karnına çektiği bacaklarını kolları ile sarıp ,başını koyduğu dizlerini durmadan akan yaşlarla ıslatan kapalı gözleri ile ,"Yaman,Yaman "diye sessizce tekrarlıyordu.

Yaman sol kolunda hissettiği anlık sıcaklık ve yanma hissi ile vurulduğunu anladığında yere düşmemişti, düşemezdi ,tüm şarjörü  üzerine boşaltması gerekiyordu onu yere düşürmesi için ,asla Zeynep'i tehlikeye atmazdı .Zeynep güvende olana kadar ölemezdi bile.Yanına toplanan kalabalıktan bir kaç kişi  ormanlık alana kaçan adamları izlerken,kalanlardan biri,  Yaman'ın yarasına bakıyordu."Çok şükür sıyırıp geçmiş,hastahaneye gidelim,kanaman var."dedi.
"Olmaz"diye itiraz eden Yaman,"Şimdi polis işin içine girmesin,karımın adının böyle bir şeye karışmasını istemiyorum."dediğinde erkekçe bir hisle bunu kabullenmek zorunda kaldılar.

Zeynep hala toprak zemine  oturmuş,gözleri kapalı bir şekilde ,içindeki hezeyanla olduğu yerde, bir ileri bir geri sallanıyor,durmadan kocasının adını sayıklıyordu.Sanki adını söylemeyi bırakırsa ,kötü bir şey olacak gibi hissediyordu.Yaman yaralı sol kolunu diğer eli ile tutup, kanamanın durması için bastırırken,gözleri yerde oturmuş ,bilinçsizce bir ileri bir geri sallanan Zeynep'i buldu.Olabildiğince hızlı bir şekilde yanına yaklaşıp,"Zeynep,"dedi sadece.Hızla başını gömdüğü dizlerinden kaldıran Zeynep'in yaşlı gözleri, Yaman'ı bulunca hemen ayağa kalktı ve kocasının güvenli sıcağına sığındı.Öyle sıkı sarıyordu ki Yaman'ı ,ne onun yarasını acıttığının,  ne de yaralandığının ,farkında bile değildi.Başını kocasının göğsüne dayayıp kalp atışlarını duyduğunda, gözyaşları daha fazla şiddetlendi,"Yaşıyorsun,"dedi fısıltı ile ,"Özür dilerim çok özür dilerim.Benim seni bu işe bulaştırmam hataydı.Sana bir şey olsaydı, ben de ölürdüm."derken ,tüm kalbiyle hissettiği gerçek hislerini dile getirdi .Yaman istemsizce acıdan inleyince, sarılışına bir son veren Zeynep, korku ile Yaman'ın vücudunu gözleri ile taradı, montunun yırtılmış kolunu ve orayı kaplayan ıslaklığı fark etmesi ile elini hızla çarpan kendi kalbinin üzerine bastırıp,"Yaralısın sen.."diyebildi sadece.Yaman acısını belli etmek istemeden ,"Korkma iyiyim ben, sadece küçük bir sıyrık."dese de Zeynep Yaman'ın artık kolundan eline sızmaya başlayan kanı görebiliyordu.