Aşk;Kül,Duman

⚜bölüm 10⚜

"Arabayı durdur."
Zeynep'in sinirli seslenişine kayıtsız kalan Yaman yüzünden ,sözlerini tekrar etmek zorunda kaldı  Zeynep.
"Sana arabayı durdur dedim."
Yaman'ın yine sessizliğini bozmayışı ile iyice sinirlenen Zeynep, elini kapının açma düğmesine getirip hareket halindeki arabanın kapısını  açınca ,panik içinde frene bastı Yaman.Zeynep hemen aşağıya inip arkasına bile bakmadan yürümek isterken, hızla kolundan tutulup geriye çekildi.Yaman'ın öfkeli yüzü ,şu an en az onun kadar öfkeli olan Zeynep'i ,bu kez korkutamadı.Dişlerini sıktığı için tıslarcasına çıkan sesi ile,
"Delirdin mi sen, ölmek mi istiyorsun,o hızla giderken arabanın kapısı  açılır mı,salak mısın sen?"
Zeynep şu an Yaman'dan korkmayacak kadar sinirliydi ve bu kez susmayacaktı.
"Sen beni nasıl öpersin,ne hakla,"
"Öyle gerekti öptüm,izin mi alacaktım."
dedi Yaman buna sonuna kadar inandığını belli eden ses tonu ile.Zeynep hayal kırıklığı ile yüzünü buruşturdu.Kolunu tutan Yaman'ın sert tutuşundan  kurtulup sahile doğru yürümeye başladı.Yaman yolu tıkayan arabası yüzünden, kilitlenen trafiği açmak zorunda idi.Çalan kornalar,söylenen sürücüler.
"Lanet olsun."dedi arabayı ilerletip, park edecek bir yer ararken, Zeynep'i gözden kaçırmıştı.Geriye dönüp onu ararken, soğuk havaya rağmen yürüyüş yapan bir kaç kişi dışında etrafta kimseler yoktu.Neredeydi bu kız.
Ve denizden esen soğuk rüzgara rağmen , yüzünü o tarafa dönmüş ,uçuşan uzun gece rengi saçları ile şu an eğer çok kızgın olmasaydı, Zeynep'in görüntüsü onu gördüğü anda Yaman'ın kalbini cız ettirebilirdi.
"Çocuk musun sen,"dedi bağırarak. Yaman kollarını iki yana kaldırıp,"Şu halimize bak,kovalamaca oynuyoruz." Zeynep'e yaklaşıp aralarındaki mesafeyi iyice kapattığında onu azarlamaya devam etmeyi düşünüyordu ki.Yavaşça ona dönen Zeynep'in gözlerinden akan yaşları görünce söyleyeceği sözler yarıda kaldı.Ağlamasından hoşlanmamıştı.
"Dokunmayacağına söz vermiştin ,neden yaptın." dedi Zeynep kırık çıkan sesi ile.Aslında üzüntüsü Yaman anlaşmaya uymadığı için değildi. Zeynep ilk kez öpülüyordu ,hem de unuttuğuna inandığı  ilk aşkı ,şu anda da nikahlı kocası tarafından.Üzüldüğü şey Yaman'ın bunu gazetecileri kandırmak için yaptığını bilmesiydi.Zeynep'in kalbini kıran buydu.Çünkü Yaman'ın büyüsüne tekrar kapılmaktan korkuyordu.Bu  ilk kez başına gelen bir şeydi ve özel olmasını  isterdi.Tüm kalbi ile onu seven adamın olmalıydı ilk öpücüğü.
"Beni iyi dinle sıska,bir anlaşma ile evlendik,az önceki olan bir öpüşme bile değildi ki ve bunun tekrarı yine  olacak ,inandırıcı olmak için .Ayrıca ilk kez başına gelmiyor herhalde,bu kadar dramatize etmene gerek yok,ağlamana ise hiç gerek yok."
Zeynep göğüs kafesinin hızla inip kalkmasına engel olamıyordu ,çünkü çok öfkeliydi.Kendi söylememişmiydi     el değmemişsin diye ,erkek arkadaşı olmadığını da biliyordu.Ne yani önüne gelenle öpüşecek hali yoktu ya.Kolunu kaldırıp işaret parmağını Yaman'ın tam kalbinin üstüne vura vura konuşmaya başladı.
"Sen duygusuz,kaba,bencil bir adamsın.Kalpsizsin,burada atan sadece kan pompalayan bir organ.Senin kalbin yok."Sonra elini çekip akan  göz yaşlarını sildi.Ardından da rüzgarda uçuşup yüzüne yapışan saçlarını yüzünden çekti.Yaşlarla parlayan bahar gözlerini, tamda Yaman'ın öfkeli kahvelerine kilitledi.
"Ben aşık olacağım adamı bekledim,senin o öpüşme bile değil dediğin temas için bile tüm kalbimle seveceğim adamı bekledim.Yani sandığının aksine her önüme gelenle  öpüşmedim."

Yaman'ın kalbi tekledi bir an ,böyle bakan bir kadın yalan söylemezdi, ilk öpücüğünü mü almıştı.İstemsizce kalbi bunun mutluluğunu yaşadı.Çektiği acılardan sonra ,gerçekten bu kadar masum bir kız mı çıkmıştı karşısına.Keşke Zeynep'in sevdiğim dediği adam o olabilseydi.Belki bu kadar masum bir kadın, onu severse ,kararmış kalbi, onun aşkı ile temizlenirdi.Belki o zaman inanırdı aşka.
"Eve gitmek istiyorum."dedi Zeynep ,ağladığı için pürüzlü çıkan sesi ile.Yaman'ın yanından  geçip ilerleyecekken , kolunu yakalayıp durdurdu üzgün  karısını ,bunu yıllardır yapmamıştı, açıkçası yapacağını da hiç düşünmezdi.Sadece,"Özür dilerim."dedi Yaman ve arkasından şaşkın şaşkın bakan Zeynep'i geride bırakıp arabaya doğru ilerlerken, kızın gelmediğini fark etmesi ile tekrar geri döndü.Zeynep'in şaşkın hali komik olsa da , Yaman uğraştığı şey için kızgındı.Az önce ,onu öptüğü için karısından özür dilemişti, bir örneği daha varmıydı bu yaşadığının acaba.İstediği tek şey bu saçma durumdan sıyrılıp bir an önce eve gitmekti.
Söylene söylene Zeynep'in yanına ilerledi."Tam bir baş belasısın."Montunun kapüşonunu kızın başına geçirip,"Daha dün hastahanedeydik. 40derece ateşin vardı, kendine bak biraz ,bu rüzgarda denizin  karşısında dikilmekte ne oluyor,çocuksun sen."dedi.
Kızın soğuk elini kendi avucuna hapsedip ilerlerken ,Zeynep'i de çekiştiriyordu.Zeynep ondan özür dilemesinin şaşkınlığını üzerinden atınca, uzatmamaya karar verdi , belki de o kadar da kalpsiz değildi,kocası.