Aşk yüreğimdeki bir kelebek oradan çıksa ve senin omzuna konsa biliyorum tek gün bile yaşatmazsın onu.Bu yüzden hapsettim onu en kuytularıma senin aşkın için senden bile çok uzaklara.......
Akşam yemeği için hazırlanan ikiliden Yaren ,Zeynep'ten azıcık laf kopartmaya çalışsa da hiç başarılı olamamıştı.O da sonunda en iyi yaptığı şeyi yapmaya karar verdi ve açıkça sordu;
"Ooofff şiştim resmen,barıştınız mı?Barıştık de, lütfen Zeynep çok çok güzel görünüyordunuz bu gün."
"Öyle bir şey değil Yaren,barışmadık"
"Hayda e..... niye öpüştünüz o zaman..."
"Yuh bizi mi izledin sen?"
"Halka açık alandı bir kere, sadece ne yapıyorsunuz diye şöyle bir göz ucuyla bakarken....azıcık görmüş ola bilirim."
Elindeki göz kalemini makyaj masasına bırakıp yatağa oturdu Zeynep.Birisi ile konuşmalıydı artık.Yüreğini sıkıştıran bu suskunluktan kurtulmalıydı.
"Ona aşığım bu bir sır değil zaten ,ama affedemiyorum.Hem nefret ediyorum ,hem de onsuz olamıyorum.Kalbimi kırdı ama sadece o dokununca hızla atıyor benim kalbim ,onu görünce yaşadığımı hissediyorum.O benim kara sevdam Yaren.Onunla olamam ama hayata tutunmam için onunla ilgili güzel anılar biriktirmek istiyorum.Sadece bir kaç gün herşeyi unutacağım...."
Yaren biraz hayal kırıklığına uğrasa da;
"Eh.....Bu da bir şeydir en azından o Arda züppesi artık sülük gibi yapışmaz sana."demekle yetindi.
Aşağıya indiklerinde akşam yemeği servisi başlamıştı bile.Selim oturduğu masada telefonunu kurcalarken Yaren'i görünce hızla ayağa kalktı ve onu hemen kollarının arasına aldı.Saçlarında yüzünü yavaşça gezdirip kokusunu içine çekti.Kulağına eğilip;
"Özledim."dedi.
Zeynep ise büyük bir hayal kırıklığıyla başbaşa kalmıştı o an.Yaman yoktu.Belki de gitmişti.Sonuçta birbirlerine bir söz vermemişlerdi.Kalbini sıkıştıran o his giderek artarken,Yaren'e sarılmayı bırakan Selim ,Zeynep'e ;
"Yenge(!).....Yaman seni kumsalda bekliyor."dedi kinaye ile.
Zeynep'in yüzünden hemen silinen hayal kırıklığının yerini bu kez merak ve heyecan doldurdu. Sonra bir an düşündü ve;
"Yenge mi...(!)Selim sen var ya çok kötüsün,aklınca benden intikam alıyorsun di mi enişte(!)"
Selim gülen yüzüyle :
"Git hadi, adam ağaç oldu resmen."
Zeynep otelin kumsalını severdi.Akşamları tek tük insan olduğu için; kendisi de sürekli o Arda yapışığından kaçmak zorunda olduğundan, sadece kalabalıkken buraya gelebiliyordu.Kumsala geldiğinde yüzüne yayılan kocaman gülümsemeye engel olamadı.Yakılan meşaleler,mumlar kurulan masa herşey rüya gibiydi.Tabi yüzündeki o muhteşem gülümsemesi ile Yaman, orada ona böyle bakarken zaman durabilirdi.Herşey durabilirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
