Aşk;Kül,Duman

⚜bölüm 22⚜

"Ne oldu Erhan çalışmıyor mu?"

"Maalesef efendim,ben buraya en yakın servisle bir görüşeyim biliyorsunuz ki herhangi bir tamirci bu arabalardan anlayamaz."

Yaman şirketinin yaptığı bir otel inşaatını denetlemek için geldiği İzmir'de ,arabanın bozulması ile resmen dağın başında kalmıştı.Oysa onu bekleyen bir helikopter vardı ve normal zamanlamada şu an  İstanbul'a dönmek için ona binmiş olmalıydı.Telefonunu yan koltuktan aldı,aramak istediği  numarıyı hemen buldu ,çünkü son konuştuğu numaraydı.

"Kalkış için beni beklemeyin sen misafirleri götür."dedi.

Karşı taraftan bir cevap gelmesini beklemeden telefonu kapattı.Zaten otelin sahibi olacak herife uyuz olmuştu.Her konuda bir fikri vardı.Sürekli onay alınan projeyi  değiştirmek istiyor, yeni  eklemeler talep ediyordu.Her zaman anlaşacağı insanlarla çalışmak nasip olmuyordu tabii ki insana.Sonra ilk yaptığı işlerden biri olan otel ve sahibi olan dostu Selim  geldi aklına.Yıllardır görüşmüyorlardı.Bu bahaneyle hem küçük bir tatil yapar hem de iş stresinden biraz uzaklaşabilirdi.Şoförü hala dışarıda muhtemelen bir yetkili servis ararken ,o da arabadan indi.Aradığı arkadaşı Selim uzun uzun aramanın sonucunda tam kapatmak üzere iken telefonu açtı ve her zaman neşeli olan sesindeki hafif şaşkınlıkla;

"Oooo Yaman bey siz beni ararmıydınız?"dedi.

"Sanada merhaba Selim,İzmirdeyim,şu yeni proje var ya duymuşsunuzdur,onun için,"

"Duydum dostum duymazmıyın.Resmen bana rakip otel yapıyorsun,tüm sektör çalkalanıyor."

"Ağlama hemen ,senin otelin konsepti ile onunkinin ilgisi bile yok.Sen huzur satıyorsun,adam eğlence ve lüks  satacak rahat ol yani."

"Şimdi çok rahatladım(!)sorma.Görüşelim dostum,neredesin,gel otele istersen,kafa dinlersin bir kaç gün."

"Ben de tam olarak o yüzden seni aradım.Araba ilginç bir şekilde yolda kaldı.Pek gelen geçen de  yok.Sana yakınım hani şu şehire çıkan son  dönemeç  var ya orada bir yerdeyim işte."

"Tamam hemen geliyorum,koskoca Yaman Tezcan yolda kalmış,"

"Ne cıvık adamsın sen oğlum, bir dakika ciddi ol vazgeçeceğim şimdi ha.."

"Tamam kızma, hemen  geliyorum."

Telefonu kapatan Yaman şoföre ,

"Ne oldu Erhan."

"Çekiciyle geliyorlar,efendim.İstersek araba da gönderebileceklerini söylediler."

"Gerek yok sen onlarla  git,ben ararım seni.Bu akşam içinde bir yere yerleş.

"Tamam efendim,"dedi Erhan.

Manzaranın güzelliği Yaman'ı bir süre oyalasa da,uzun zamandır işleri dışında başka bir şeye ilgi duymuyordu.
Zor bir dönem atlatmıştı, aslında tam olarak atlatamasa da atlatmış gibi görünmeyi iyi başarıyordu.
Bunlara neden olan kız kardeşi ise yaptığı herşeyin bedelini acı çekerek ödüyordu.Nişanlısından ayrıldığından beri yaşayan bir ölü gibiydi.Yaşattığı herşeyi şimdi o yaşıyordu.Yaman yine de onun için Bulut ile görüşse de Bulut Nehir ile artık olmak istemiyordu.Vicdadını kendi abisine en yakın arkadaşına kapatan bir kadına güvenemem demişti Yaman'a.Yalın bir proje için yurt dışına gitmişti ,işlerin tüm sorumluluğu Yaman'a bırakılmıştı ki bu iyiydi.Boş vakti olmayınca hiç değilse daha az düşünüyordu.Kendini hiç affetmeyecekti.Zeynep'in de onu affetmeyeceğini biliyordu.Zaten o bile kendini affedemezken bunu ondan bekleyemezdi.Ama uzaktan da olsa onu görmek isterdi.Maalesef bu şansıda ona vermemişti Zeynep.Payaslılarla tüm ilgisini kesmişti.İtalyaya da dönmemişti.Buradaki ofisin başına Nefes Payaslı geçmişti ki Zeynep ile ilgili bilgi vermeyi bırak, hala Yaman'a onu öldürecekmiş gibi bakmayı sürdürmekte ısrarcıydı.