Aşk;Kül,Duman

⚜bölüm 19⚜

"Karahan bey ,Yaman Tezcan sizin ile görüşmek için ısrar ediyor.Ben evinize davetsiz misafirleri kabul etmediğinizi kendisine anlatmaya çalıştım fakat pek laftan anlamıyor kendileri.Ne yapmamızı emredersiniz?"

Karahan, oğlu ile birlikte kanepede uzanmış animasyon  film izleyen karısına telefonda güvenlik şefinin söylediklerini söylemek yerine çapkınca göz kırpıp,dudaklarını sessizce sorun yok,hemen geliyorum demek için kullandı.Ailesi ile keyifli bir an geçirirken kapıya dayanan bu hıyarı boğmak istese de uzun zamandır bu işleri kaba kuvvet yerine akılla çözmek zorunda kalıyordu.Kendisi önüne gelen her belaya atlayıp işine geleni benzeten karısı sıra Karahan'a gelince şiddet karşıtı bir anne olup çıkıyordu.

"Oğlumuza iyi örnek olmalısın Karahan,her önüne geleni döven bir baba kötü bir rol model, eğer ikinci çocuk ısrarını devam ettirmekte kararlıysan kavga yok ."demişti ve lanet olsun ki o da kabul etmişti.Resmen günlerdir sabır taşı olmuştu.Dün trafikte ona küfür eden adamın bir kaç uzvunu kırmayış nedeni de tam olarak bu sebepleydi.Nefesine benzeyen bir kız çocuğu istiyordu ve köprüyü geçene kadar da biraz fedakarlık yapabilirdi.

Dışarı çıktığında korumalara eliyle uzaklaşmalarını işaret edip bu kadar korumaya rağmen gayet rahat bir şekilde arabasına yaslanmış onu bekleyen adama doğru ilerledi.

"Hoş geldin demek isterdim tabii ki hoş gelseydin,ne istiyorsun?"dedi kızgın çıkan sesi ile...

En az kendi kadar içinde bulundukları bu durumdan haz etmediği açıkça belli olan Yaman, aynı gergin ses tonuyla Karahan'a karşılık verirken artı olarak sabırsızlığını da saklamıyordu...

"Karımla görüşmen gerek...."

"Eski karım demek istedin herhalde, hani şu anlamadan dinlemeden sokağa attığın..."

"Zeynep ile görüşmem gerek burada ise çağır gelsin."

Kendine zor hakim olan Karahan eğer evinin önünde olmasaydı, karısına verdiği söze rağmen bu herifin en azından bir yerini kırmadan onu bırakmazdı.Ukala neyine güveniyordu da ona bu kadar adamın içinde diklenme cesaretini gösteriyordu.

"Bak aslanım Zeyno burada değil ki olsa bile o istemediği sürece onu göremezsin, anladığım kadarı ile de seni görmek istemiyor, dün gece beni aradı ve ofisini taşımamı istedi, döndüğü zaman TezYapı'dan ofisi tamamıyla taşınmış olacak."

Yaman aldığı bu yeni haber ile bir adım daha Zeynep'ten uzaklaştığını hissetti.Zeynep ondan vazgeçiyordu, belki çoktan geçmişti bile.Ama şu an ki mesele başkaydı.Annesi ısrarla Zeynep'i istiyordu.Kimse ile konuşmuyor,kalbine yapılması gereken  operasyonu bile red ediyordu.Bu ısrarın nedenini açıklamak bir tarafa, babası dahil hiç kimse   ile her hangi bir iletişim kurmuyor,  bu olanlar da zaten kötü olan sağlığının daha da kötüleşmesine sebep oluyordu .

"Dinle, rahatsız etmek istemedim, seni de aileni de ama Zeynep'e ulaşmam lazım.Çok önemli."

Karşısındaki adamı şüphe ile süzen Karahan,açıkçası ondan bu sakin ve uzlaşmacı tutumu beklemiyordu.

"Burada değil,hafta sonuna kadar da gelmez sanırım.Yeğenimin doğum günü var ancak ona gelirler."

Yaman gizleyemediği şaşkın hali ile Karahan'a bakıp,
"Gelirler derken ,kimi kast ettin."

Ve arkadan gelen ses iki adamın konuşmasını böldüğü gibi ilgiyi tamamıyla sesin sahibine yöneltti.

"Karahan misafirimiz olduğunu bana neden söylemedin."derken sesindeki kızgınlığı hisseden kocası onu biraz yatıştırmak için elini Nefes'in beline nazikçe yerleştirip,kendi bedenine yasladı ve;