Aşk;Kül,Duman

⚜son söz⚜

Yaman'ın küçük dairesinde yan yana oturmuş,Nil hanımın onların bu kararını eleştirmesini dinliyorlardı.

"Çocuklar başka bir yer bakalım burası çok küçük,eşyada almıyorsunuz,olmaz böyle......"

O sözlerine sitemle devam ederken ;Yaman  Zeynep'in kulağına yaklaşıp fısıltı ile;

"Sana kapıyı açmayalım demiştim."

"Şişşt duyacak..."

"Ona evin önemli olmadığını,yatağımızın yeteri kadar sağlam ve büyük olduğunu söylemeliyim...."

"Hayır söylememelisin,Sen utanmaz bir adam oldun."

İyice yaklaştı Yaman Zeynep'e,boynuna küçük bir öpücük bıraktı ve kokusunu içine çekti.Bu bile içindeki arzunun şahlanmasına yetmişti.

"Çok güzel kokuyorsun....hımmm özledim..."

Zeynep hayretle ona aşık ve arzulu gözlerle bakan  Yaman'a baktı....

"Sen ne doymak bilmez bir adamsın,ne özlemesi, annen bizi yataktan kaldırdı....az önce..."

Yaman kızın beline elini yerleştirip iyice kendi bedenine  yasladı ve alaycı bir ciddiyetle tekrar fısıldadı;

"Kapıyı açmayalım demiştim.."

Zeynep kıkırdarken onların bu halini gören Nil hanım  sahte bir kızgınlık hali takınıp ellerini beline yerleştirdi;

"Beni dinlemiyorsunuz siz, o zaman sıkı yönetim ilan ediyorum.Zeynep düğüne kadar bizde kalacak, sen ise burada Yaman bey.."

Yaman telaşla ayaklanıp annesine yaklaştı ve çok ciddiydi;

"Söz konusu bile olamaz,karım benimle kalacak...."

"Daha düğün olmadı..."

"Ama nikahımız kıyıldı ve kıyılmasaydı bile söz konusu olamazdı,ayrıca düğünü sen istedin anne, Zeynep benimle kalacak.."

Kazanan Nil hanım olmuştu.Zeynep düğüne kadar kalmak için Nil hanımlara gelmişti.Kendince oğlunu cezalandırdığını düşünen annenin bilmediği, Yaman'ın her gece gizlice gelip,karısının huzur veren kokusuyla sarmalandığı gerçeği idi.

Günler hızla ilerlerken Zeynepin düğün telaşı nihayet sona eriyordu.Bu hafta sonu düğünleri vardı.Balayında da ayrı kaldıkları dönemde Yaman'ın aylarca yaşadığı dağ evine gideceklerdi, burayı Yaman seçmişti, sebebi ise çok açıktı.Ne internet ne telefon çekiyordu orada,böylece rahatsız edilmemeyi garantilemişti.Günlerdir kendi baba evine hırsız gibi girip çıkıyordu zaten.Annesi resmen Zeynep'i ondan kaçırıyordu.Neymiş Zeynep'i yoldan çıkarıyormuş.Neyseki şu davetiye işi araya girmişti de karısını bugün gönlünce görebilecekti.

Zeynep Nefes'in davetiyesini bizzat vermek istemişti ve aylar önce Yaman'ın zorla girmeye çalıştığı kapı bu gün Zeynep ile elele girdiği bir dost kapısına dönüşmüştü.Elinde tuttuğu zarif davetiyeyi bırakmadan koşarak sarıldı Nefes'e Zeynep,sonra da Esmaya...
Üçüde bu buluşmadan memnun bir şekilde gülümserken;eşleri onlara biraz özel zaman vermek adına bahçeyi dolaşmayı tercih  etti.

"Mutlusun..."dedi Nefes Zeynep'e gülümseyerek..

Onu onaylarken gözleri parlıyordu Zeynep'in...

"Çok mutluyum,ben inanamıyorum bazen, geceleri uyandığımda onu yanımda bulunca, derin bir oh çekiyorum rüya değilmiş diye.Ben çok aşığım ve sen haklıydın Nefes,gerçek aşk her zaman kazanıyor."
Lafa giren Esma ;