Aşk;Kül,Duman

⚜bölüm 12⚜

Az önceki faciadan sonra,odadakilerin görüş alanından çıkınca ,Yaman'ın yanından kaçan Zeynep, hızlı adımlarla onun odasına doğru ilerlerken, sessizce kendi kendine söyleniyordu.
"İşe mi gelmiş fingirdeşmeye mi belli değil,adam belki evli,belki sevgilisi var.Yok bir geceye bile hayır demezmiş,hayır işte HAYIR zor bulursun sen o geceyi......" Zeynep kızgın kızgın söylenerek,onun odasına girerken, Yaman ardından gülümseyerek kızgın halinin tatlılığını izliyordu.İkisinin de garip davranmasına anlam veremeyen Azra,Zeynep odaya girince,"Efendim,bir sorun mu oldu."diye sorarken,tedirgindi.Gayet keyifli olan Yaman,"Bir sorun yok.Biz Zeynep'le biraz sonra dışarı çıkacağız.Program ayarlamasını halledersin sen."dedi ve içeriye girip kapıyı kapattı.İçeride bir aşağı bir yukarı söylenerek volta atan Zeynep'i kapıya yaslanıp izleyen Yaman gördüğü kıskanç kadını sevmişti.".......taşmış yok kaya kafana düşsün o taş,çarpık bacaklı,çakma sarışın...."Yaman'ın keyifli halini fark eden Zeynep daha fazla sinirlendi ve tüm öfkesini bu kez ona yöneltti.
"Sen ne sırıtıyorsun orada acaba ,hoşuna gitti tabii,hem sen inşaat sektöründe iş yapmıyormusun,neyin reklamı bu anlamadım.Bak o üçünün derdi çalışmak malışmak değil.Amaç belli hem sen ne diye iş görüşmesi yapıyorsun ki.O Emre ne işe yarıyor,kekelemekten başka...."Nefes nefese kalmış, öfkeden yeşil gözleri bahar gibi parlayan karısına sakince,"Bitti mi?"dedi Yaman.Zeynep onu yanlış anlayıp "Hayır daha bitmedi ,o kızlardan birini bile işe al ,asıl o zaman bitecek." dedi ve meydan okurcasına kocasının bir nefes yakınına kadar sokuldu .Ve onun gözlerinde gördüğü muzip parıltılar sayesinde, aniden kendine geldi.Az önce söylediği sözlerin hepsi bir anda beynine üşüşünce, yüzünü elleri ile kapatıp,"Hepsini sesli söyledim di mi ,içimden değil," Güzel yüzünü gizlediği ellerine dokunan Yaman ,ellerini yüzünden aşağı çekse de,Zeynep hala kapalı olan göz kapaklarını ısrarla açmadan karşısında öylece duruyordu.Yaman bu kız hayatına girdiği andan itibaren değiştiğini kabul ediyordu..Şu an o kadar masum görünüyordu ki onu sarıp sarmalama hissi ile dolan kalbi, aşka olan direncini kırıyordu.Gülmemek için zar zor toparlanan Yaman"Şimdi sen gözlerini kapattığın için ben seni görmemiş mi oluyorum."derken keyfi yerindeydi.
"Aslına bakarsan tam da öyle olmasını umuyorum,ben yavaşça kaçsam,sen de beni görmemiş gibi yapsan,söylediklerimi unutsan,sonra ben kendimi sahile atsam denize doğru salak Zeynep diye bağırsam,çok mu şey talep etmiş olurum,"Yaman yüzünü kaplayan gülümsemesi ile Zeynep'in çenesine eli ile nazikçe dokundu,baş parmağı ile tenini okşarken,Zeynep'in gözleri tüm güzelliği ile aniden açıldı.Yaman tarazlı sesi ile daha da yaklaştığı Zeynep'e "Nasıl yapıyorsun bilmiyorum,işin tuhafı sen bile bunu bana yaptığının farkında değilken ,yavaş yavaş ruhuma sızıyorsun,sana alışıyorum."Zeynep heyecandan kısık çıkan sesi ile ,"Bu kötü bir şey mi?Yani senin için,bana alışmak."Yaman karısının tereddütle sorduğu soruya cevap vermek için farklı bir yöntem seçti.Çenesinde gezinen eli ,yavaşça ensesine kaydı önce.Sonra kendi bedenine yasladı Zeynep'i.Saçlarında burnunu gezdirip kokusunu iyice içine çekti."Bilmiyorum ,"dedi, dürüstçe."Sadece yanımda ol istiyorum." Bu itiraf Zeynep'in kalbine umut tohumunu ekmişti bile.Kollarını Yaman'ın beline sıkıca sarıp,başını çenesinin altına iyice gömdü."Ben de yanında olmak istiyorum.Ben akşam çok korktum, sana bir şey olsaydı...." Şiiiişşt", dedi Yaman."Korkma,ben yanında olduğum sürece korkma,sana bir şey olmasına asla izin vermem." Zeynep; "Biliyorum" dedi."Sana güveniyorum." Sonra telaşla Yaman'ın güvenli sıcağından sıyrılıp "Unuttuk,aşıyı unuttuk,bir de pansuman yaptıracaktık,hep senin yüzünden işte, o kızlar olmasaydı bende sinirlenmeyecektim böyle," Yaman kuşku ile gözlerini kısarak "Zeynep,sen beni mi kıskanıyorsun yoksa ."derken sesi neşeli bir muziplik taşıyordu.Gözlerini irice açan Zeynep yüzündeki şaşkın ifade ile kalakaldı.Sonra fısıltı ile söylediği sözler Yaman'a cevap vermekten çok kendini sorgulamak içindi sanki."Kıskandım mı ki ben, daha önce hiç bir erkeği başka bir kadından kıskanmadım ,bu nasıl bir his bilmiyorum.Sadece senin için öyle şeyler söylediklerinde, söylemesinler istedim,böyle kalbimi bir şey sıkıştırmaya başladı,sen sadece benim ol istedim. Sanırım,o attığımız imzanın böyle yan etkileri oluyor anlaşılan ,bir de gözüme sokma da ne yaparsan yap demiştim sana,anlaşmada olsa evliyiz, ben fazla kaptırdım kendimi sanırım,özür dile....." "Sakın"dedi Yaman sesindeki ciddi tonlamayla "......sakın o cümleyi tamamlama,anlaşma falan yok,biz gerçekten evliyiz,sen benim karımsım,sen artık benimsin...."derken Zeynep öyle mutluydu ki yüzünü kaplayan gülümseme tek yanağında varolan gamzesini ortaya çıkarmış ,gözleri ışıl ışıl kocasına bakıyordu.Cesur olmalıydı, yıllardır kalbinde büyüttüğü imkansız aşkı için cesur olmalıydı."Peki....sen de benim misin?"dedi alacağı cevaptan korkarak.Yaman bu kararı ne zaman aldı,Zeynep'i ne ara kalbine yerleştirdi düşündü.Sen küçük Zeynepken diyemedi.Ama gerçeğe en yakın olan bir neden sundu Zeynep'e."O sabah bayıldığında,seni kucağıma almıştım.Kendine geldiğinde kollarımdan çıkmadın ,aksine daha da sıkı sıkı sarıldın bana ,ben o andan beri zaten seninim."dedi.
Zeynep olanlara inanamıyordu.Kalbinin tek dileğiydi Yaman.Gerçek mi olmuştu?Kapı çalınıp içeriye Emre girmese belki de bu büyülü an bütün bilinmezleri ortadan kaldıracaktı.
"Yaman bey ben mülakat sırasında ve referanslarından dolayı boş pozisyon için , Serpil hanımı uygun buldum."deyip elindeki dosyayı patronuna uzattı.Yaman göz ucuyla Zeynep'e bakarak dosyanın kapağını açtığında,karşılaştığı öz geçmişteki fotoğraf,az önce Zeynep'in üstüne yürüdüğü kıza aitti.Zeynep'te hafifçe yana eğilip kaçamak bakışlarla dosyaya baktığında gördüğü fotoğraf üzerine"Asla olmaz,mümkün değil."dedi pat diye .Hata yaptığını düşünen Emre ,"Zeynep hanım ben en iyi olanı seçtim."diye kendini savunmaya geçtiği esnada ,Yaman küçük karısının samimi kıskançlığını çok şeker bulmakla meşguldü."Emre hanımlara teşekkür edip,uğurlayın lütfen,bu pozisyon için daha farklı özelliklerde birini istiyorum."dediğinde patronu "Ama efendim zaten eleme ile en iyi üçe inmiştik,pozisyon için en uygun seçenek bu üç aday ,ekstra hangi özellikleri aradığınızı söylerseniz....." Yaman ağzını açamadan lafa atlayan Zeynep,"Kesinlikle erkek bir aday," derdemez iki eliyle kendi ağzını kapatıp,kızarmaya başladı.Salak Zeynep salak Zeynep.Emre'nin şaşkınlığı,Yaman'ın ise keyifli neşesi Zeynep'i daha da utandırdı. "Tamam Emre dediğim gibi,toplantıya kadar yokum,şimdi çıkabilirsin."dedi Yaman bastırmaya çalıştığı gülümsemesi ile.Emre ikisini yalnız bıraktığında, Zeynep'e dönen Yaman,gülümserken,Zeynep "Gülme bak çok fena olur...."diye onu tehdit edip, çalan telefonu sebebi ile  çantasına yöneldi.Arayan Pınardı.Tabi ya ona haber vermemişti bu gün vakfa uğrayamayacağını.
"Alo Pınar pardon canım ya, ben gelemeyeğim bu gün."
"Yok ondan aramadım ben,bir bağışçı geldi.Adı Fırat Çalık.Ciddi bir miktar bağış yapacakmış ,ama önce seninle görüşmek istiyor.Bir de kocanın gönderdiği adamlar geldi.Harıl harıl dosyaları inceliyorlar.Aramızda kalsın biri çok tatlı adı Selimmiş."
"Fırat Çalık ne alaka Pınar gitti mi?"
"Evet canım gitti,yarın için randevu talep etti ben de ayarladım."
"Keşke sen görüşseydin.Neyse bu gün idare edersin beni ,yarın görüşürüz."dedi ve telefonu kapatıp çantasına yerleştirdikten sonra ,Yaman'a döndüğünde yaptığı görüşmeyi dinlediğini anladı da ,neden kendisine kuşku ile baktığını anlayamadı.
Yaman yanlış duyduğunu umarak Zeynep'e az önceki keyifli hali yerine durgun bir ifade ile."Senin o adamla ne işin var."dedi.Zeynep,
"Bilmiyorum ben de ilk kez vakfı aldığımız gün gördüm işte senin yanında, bağış yapmak istiyormuş"
"Sen de buna inandın mı?"derken kızgındı Yaman.
"Ne demek istiyorsun sen,gelmiş randevu talep etmiş,haberim bile yok gelir yapar bağışını işler hayrını gider,"
"İstediği sensin."
Zeynep şaşkınlığı açıkça belli olan yüz ifadesi ile,"Abartma istersen ne alakası var."
derken,Sonradan farkına vardığı gerçekle biraz neşelendi.Az önce onunla eğlenen adam şu an ondan da beter davranıyordu."Sen beni kıskanıyormusun ,yoksa."dedi Zeynep gülümseyerek.Yaman bu soruyu kendine sorduğunda   hemen cevabını buldu."Sen benimsin ve ben benim olana gözünü dikeni  yaşatmam bile."
Zeynep gerilen Yaman'ın bu konuda ciddi olduğunu biliyordu.Onu biraz sakinleştirmek, az önce kurdukları yakınlığı kaybetmemek için , yaklaşıp ellerini Yaman'ın gerilen yüzüne nazikçe yerleştirdi.Sadece "seninim"dedi.Tek kelimelik bir yemindi bu.Ardında milyonlarca söz barındıran bir dua.