Zamarłam, a moje serce zaczeło bić jak szalone. Czy on..? Myślenie przerwał mi Stew, który wyciągnął malutkie pudełeczko, a otwierając je ukazał mi się śliczny pierścionek. - Zostaniesz moją królową? Spytał biorąc pierścionek pomiędzy dwa palce. Nie mogłam nic poradzić na łzy, które spłyneły mi po policzkach ze szczęścia. - Tak! Krzyknęłam, a Stew wsunął pierścionek na mój palec, po czym wstał a ja złączyłam nasze usta, a wszyscy wokół nas zaczeli bić brawo.
Czułam się taka szczęśliwa.
***
>>Dwa miesiące później.<<
- Bru, nie dźwigaj, wiesz że ci nie wolno. Powiedział Stew gdy próbowałam podnieść pudło z ciuchami dziecka. - To nie jest ciężkie, po prostu mam zbyt duży brzuch który utrudnia mi cokolwiek chcę zrobić. - I bardzo dobrze. Powiedział po czym poddałam się. - Możesz już iść do góry otworzyć drzwi i nalać nam czegoś do picia. Dziś jest cholernie gorąco. Powiedział Brad, a Troy, Stew i Adrian się z nim zgodzili. - To my pójdziemy z nią. Powiedziała Madison, podchodząc do mnie z Weronicą.
Weszłyśmy do windy a Mad nacisnęła guzik z numerem 37.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Weszłyśmy do mieszkania, i wszystkie trzy zamilkłyśmy. Widok z 37 piętra był zdumiewający. - Szczęściara. Powiedziała Mad a Weronica dodała. - Zakładam że będzie znakomicie uprawiać seks z takim widokiem. Na co wszystkie zaczęłyśmy chichotać. - Dziewczyny, z tym brzuchem nic nie jest możliwe, po za tym, czuje się mniej atrakcyjna odkąt przytyłam.. 15 kilo. - Bru ogarnij się. Moja mama przytyła 21 kilo będąc w ciąży ze mną, a Stew kocha cię taką jaką jesteś. Powiedziała Madison, po czym usłyszałyśy wchodzących do domu, zdyszałych chłopaków. Wszyscy z nich wtargali jakieś pudła.
Weszłam do kuchni i nalałam im zimnej wody z kranu do plastikowych kubeczków, gdyż jeszcze nie mamy lodówki, a kubki są w którymś z tych pudeł.
- Niech ci bozia w dzieciach wynagrodzi. Zaśmiał sie Brad gdy podawałam im picie, na co wszyscy zaczęli się śmiać.
***
- To chłopczyk. Powiedziała pielęgniarka, gdy ja z ulgą odetchnęłam.
Gdy było po wszystkim, a ja już leżałam na sali, drzwi się otworzyły a w nich stanął Stew, Troy, tata, Madison, Brad, Adrian i Weronica która trzymała balony. Zaczęli mi gratulować, a Stew stał obok i dumnie się mi przyglądał.
- Znaleźliście już dla niego imię? Spytał Troy i po chwili szybko dodał. - Bo nie będę miał nic przeciwko, jeśli byście go nazwali Troy. Zaśmiał się. - Wybacz, to mały Kris. Zaśmiałam się gdy Troy zrobił smutną minę.
Gdy już wszyscy wyszli, Stew podszedł i uklęknął obok. - Kocham cię księżniczko. Powiedział.
>>Pół roku pózniej<<
- Wreszcie. Westchnął Stew gdy udało mu się uśpić Krisa. Podszedł do łóżka, a na jego twarzy pojawił się łobuziarski uśmieszek.
- Co? Zapytałam. - Zróbmy sobie jeszcze Madison. Po czym wszedł na łóżko i zaczął mnie namiętnie całować. - Już do końca zwariowałeś. Powiedziałam w jego usta.
>> 9 miesięcy później <<
- To para bliźniaków! Krzyknęła pielęgniarka, gdy już myślałam że piekło się skończyło.
***
- To chłopczyk i dziewczynka. Powiedziały pielęgniarki podając mi już umyte dzieci.
***
Drzwi się otworzyły a do sali weszli; Stew, Troy jego nowy chłopak Jack, ciężarna Madison z Bradem, Weronica i Adrian oraz tata. - Oooh! Stew, widzę że strzeliłeś podwójnego gola! Zaśmiał się Adrian, na co wszyscy zaczęli się śmiać.
- Macie już imiona? Spytała Madison. - Megan i Troy. Powiedziałam łapiąc kontakt wzrokowy ze Stewem, który się do mnie uśmiechał. - Brad to wszystko twoja wina! Zaśmiałam się, ale nikt z nich nie zrozumiał o co mi chodziło więc kontynuowałam. - Jak mówiłeś, bozia wynagrodziła mi w dzieciach. Powiedziałam, a wszyscy wybuchli śmiechem.
________________________________________________
Happy End (> *o* <) Hahha mam nadzieję że się wam podobała ta historia <3
