Pieprzony Bad-Boy

#21

Czułam się tak trochę nie swojo. Luke tzn ja u niego w domu . On w samych bokserkach a kilka dni wczesnej się całowaliśmy. Luke gdy mnie zobaczył uśmiechnął się do mnie . Zniknął na chwile ale zaraz pojawił się , ale tym razem w spodniach. Ale dalej bez koszulki .

Wstałam nie chciałam z nim się widzieć. Nic nie zrobił nie było tutaj jego żadnej winy , cala wina leży na mnie . Ale gdy patrzę na niego . Nie mogę pozwolić aby go stracić . Chociaż i tak go pewnie straciłam .

Szłam do wyjścia . Wzięłam juz telefon i miałam wychodzić , ale poczułam na swoim nadgarstku jego rękę. Odwróciłam się do niego , ale wzrok skierowałam na dół. Nie mogłam , nie potrafiłam na niego spojrzeć.

- dlaczego wychodzisz ?-pyta smutny ?
-nie potrafię
- czego nie potrafisz ?- pyta zaskoczony
- nie potrafię przejść obojętne kolo tego wszystkiego . Nie mogę wymazać z pamięci tamtej imprezy u mnie w domu . Tego jak kiedyś było . Nie chce do tamtego wrac . - mowie i czuje łzy .
- nie wiem co mam ci powiedzieć
- a ja wiem . Wiem ze cholernie .....- nie mogłam luke powiedzieć prawdy . Nie chce aby pomyślał że guwniara się zakochała . A tak nie jest !!! Kogo Ja oszukuje , jest tak . -nie ważne , muszę już iść - mowie zazenowana.
- dokończ , Marcela - mówi , a ja wyrywam rękę .
- nie mogę - wychodzę z domu . Znikam z jego życia .

Idę przed siebie . Idę , idę , idę . Nie zadzwonię do Angeliki bo ona jest zajęta. Jestem sama . Nie mam nikogo .
Idę na plażę siedzę na mojej ulubionej stronie jeziora gdzie nikogo prawie nie ma . Usiadłam na piachu i siedziałam bezczynnie . Poczułam rękę na moim ramieniu i ten ktoś usiadł kolo mnie.

Nie chciałam z nim rozmawiać , dlatego nawet nie patrzyłam na niego . Odwróciłam głowę w przeciwną stronę. Ale ten nie dawał za wygrane

- możesz chociaż ze mną porozmawiać , od ostatniego spotkania nie rozmawialiśmy - powiedział

- a myślisz ze mamy o CZYM ?-odpowiedziałam oschle

Dziękuję za wszytko . Z Km się spotkała Marcela ??