Multimedia:ARYA DARIKAN
ŞARKI:Neon Jungle~Louder
Korku tüm benliğimi yavaş yavaş ele geçirmeye başlamıştı. Bir türlü sonuca varamadığım ve çözümleyemediğim olaylar beni bir köşeye sıkıştırmışken, onlarla nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum. Son zamanlarda yaşadıklarım dudak uçuklatacak türdendi. Bünyem bundan daha fazla olay kaldırır mı inanın hiç bir fikrim yok, tek bildiğim eğer bir daha düşersem elimden tutup kaldıracak bir kişinin bile olmayacağıydı.
'Poyraz'dan uzak duracaksın!' beynim dün akşam olanları tekrar gün yüzüne çıkarırken ,yüzümü ellerim arasına aldım ve başımı iki yana salladım. Böyle bir şey istemiyordum, Poyraz'dan uzak olmak istemiyordum. 'Onun için bunu yapman gerek, bencil olma!' küçük çocuklar gibi mızmızlanırken oturduğum parkede biraz daha doğruldum. Poyraz sızdıktan hemen sonra kolları arasından çıkmış ve kendimi saatlerdir burada düşüncelerime boğmuştum.
"Poyraz'dan önceki Arya olacağım." başımı hızla yukarı aşağı salladım ve verdiğim ani karara memnuniyetle gülümsedim. Kesinlikle böylece daha az üzülen insan olacaktı. "Bundan sonra Poyraz yok! Aşk yok! Mutlu olmakta yok!" kararlılıkla yerden kalkıp Elif'in kaldığı odaya ilerledim. Kapıyı sessizce aralayıp odaya kısaca göz gezdirdim, akşam karanlıkta pek fırsatım olmamıştı malum.
Odanın bir duvarı tamamen beyaz bir dolapla kaplı iken hemen yan tarafında küçük bir makyaj masası vardı. İki kişilik beyaz çiçekli çarşafıyla resmen bir kız odasına benziyordu. Yatak başlığının olduğu duvar tatlı bir mor rengindeyken, tam yatak başlığının üzerindeki değişik bir resim odanın daha da çekici kılmıştı.
Yatağa ilerlerken duvarda gözüme iliştirdiğim saate baktığımda yedi olduğunu gördüğümde eğilip Elif'i yavaşça dürttüm. Uyanmadı. Daha sert bir şekilde sarsarken "Anne üstümü giyiniyorum!" diye bağırdığında korkuyla sıçradım.
"Uyansana kızım!" diye kızmam ile yavaşça yattığı yerde esneyerek gözlerini araladı, uyku sersemliğiyle aptal aptal yüzüme baktıktan sonra sırıttı ve "Günaydın." derken saçma sapan bir şekilde yatakta kollarını açmış esniyordu.
"Nasıl oldun?" omuz silktim. Yalandan kim ölmüştü ki ben ölecektim.
"İyiyim. Hadi hazırlan okula geç kalacaksın." okula gitmemek için mızmızlanmıştı ama ısrarım üzerine okula gitmeyi kabul etmişti. Elif yüzünü yıkmak için odadan çıktıktan hemen sonra aynanın önüne gidip bir birine girmiş saçlarımı düzeltip üzerime çeki düzen vermiştim.
"Cidden okula gitmek istemiyorum." arkamdan gelen homurdanmayla aynadan arkamda telefonuyla uğraşan Elif'e baktım. Telefonunu tekrar çantasına atarken, "Cidden çok bencilsin, sen orada sıcacık yatağında fosur fosur uyurken, ben rahatsız bir sıra üzerinde uyuklamak zorunda kalacağım." istemsizce kıkırdarken Elif ise somurtuk suratıyla bana bakıyordu.
"İyi, ama yarın gideceksin okula." gözleri çikolata görmüş gibi irileşir iken kollarını boynuma dolamış ve bir ahtapot misali beni sarmalamıştı. "Biricik kankam, düşünceli arkadaşım, en bestim!" diye bağırmasıyla elimle ağzını kapattım. Sabahın bir köründe uyuyan insanları rahatsız etmeye lüzum yoktu bence.
"Bağırma be, milleti uyandıracaksın."tamam anlamında başını salladı ve odadan çıkıp bir süre sonra geri gelmişti. "Hadi gidelim artık" başımı salladığımda son bir kez daha Poyraz'ı görmek için can atan kalbime söz geçiremedim ve odanın kapısını yavaşça aralayıp, araladığım kapıdan bir süre onu inceledim. Yüz üstü yattığı yatakta üzeri açılmış ve saçları özgürlüğünü ilan etmişcesine darmadağın olmuştu. Küçük bir homurdanmadan sonra başını diğer tarafa çevirdi ve eliyle yanını yokladığında dudağımı istemsizce dişlemiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopatla Anlaşma
Humor"Ben siyahım. Sevmeyi bilmem hisslerim yoktur. Kimseye acımam." Kız ruhsuzca güldü. Haklıydı o acıma duygusunu olmayan koca bir manyaktı. "Kendini bilmen iyi bir şey bay ego yığını." bu lafı üzrine çocuğun suratında varla yok ara...
