Sıramda oturmuş,boş gözlerle düşüncelere dalmış gibi bir noktayı süzüyordum.Aslında bir şey düşünmüyordum.Düşündüğüm kısa bir konu geçmişti aklımdan,o kadar...O da,Giray'ın Görkem ile ne gibi bir derdi olduğuydu?Yakup ve Giray'ın arasında yaşananları yaşamışlar mıydı acaba? Görkem,Yakup kadar tehlikeli değildi...Ne kadar az tanısam da onun Yakup psikopatı gibi tehlikeli ve korkunç biri olacağına hayatta inanmazdım.Görkem eski okulumda burslu olarak okuyan öğrencilerden biriydi.Dış görünüşü ve kendinden emin,egolu yürüyüşü bile aynıydı.Şuan kesin olarak hatırlamasam da annemle babamı kaybettiğim zamanlar baş sağlığı dileyenlerden biri olabilirdi.Büyük ihtimalle ziyaretime bile gelmiştir.Melis ile arkadaşlıklarının benden daha yakın olduğunu düşünürsek,ziyaretime gelme ihtimali Melis ile beraber gelebileceği seçeneğiyle dahada artıyordu.
"Neyi düşünüyorsun bu kadar fıstık?" Batu'nun sesiyle irkilip yan tarafıma döndüm.Ben az önce hiçbir şey düşünmüyorum demiştim değil mi? Koca.bir.yalan. Elimi ensemde ki saçlarımın arasına götürdüm ve hafif çekiştirerek yanımda oturan Batu'ya cevap verdim."İlk iş günüm nasıl olacak diye düşünüyordum herhalde..." Herhalde mi? İnsan ne düşündüğünü nasıl bilemez?Neyse ki Batu bozuntuya vermeden cevap verdi,belki de bozmak istememişti.
"İlk iş gününde yanında olacağım desem,derste cam kenarına oturmama izin verir misin?" Kısa bir kahkaha attım ve gülümsememi buse olarak dudaklarımda bırakıp cevapladım."Benimle gelmene gerek yok,zaten ben sonradan geldim,istediğin yerde oturabilirsin." Dediklerim hakkında bir şey demek yerine ayağa kalktı ve ön sırayla bacaklarım arasında ki yerden sürtünerek geçtikten sonra camın kalın kısmına poposunu dayadı.Sağ elinin işaret parmağını kaldırıp,burnumun ucuna dokunduğunda gözlerim şaşkınlıkla parmağını takip etmişti,haliyle de gözlerim aynı noktaya odaklanmıştı.Batu gür bir sesle kahkaha attı.Ama ikimizde bir şey demedik.Ben diğer tarafa ayağa kalkmadan kayarken,o da cebinden telefonunu alıp meşgul olmaya başladı.
ikimizde eşit ağırlık bölümündeydik fakat Batu edebiyat dersinden nefret ediyordu.İlk iki derste edebiyat olduğundan cam kenarına geçmiş bütün ders saatleri boyunca uyuyup,arada da telefonuyla ilgilenmişti.Edebiyat dersinin verdiği mayhoşluk ile Batu,sadece benim duyabileceğim bir sesle bir şeyler söylediğinde kıkırdayarak yanıtladım.Kursta ki gibi sınıflara dağılmıştık.Yeni gelen Görkem hangi sınıftaydı merak etmiyorum dersem yalan olurdu çünkü,Giray'la denk gelip gelmediklerini merak ediyorum...
Çıkış zili çalalı-hatta okulda ki bütün insanlar dağılalı yarım saati geçiyordu...Ben hala çalışacağım kafenin yoluna gitmemiş,bahçenin önünde bekliyorum çünkü;Emre beni okuldan alıp iş yerine bırakmak için neredeyse yalvarmıştı.Yürümeyi sevmediğim için bu teklifini-çok ısrar ettiğinde-kabul ettim.Ama pişman oldum bile!Telefonumun saatine otuzuncu kez baktıktan sonra kollarımı birbirine bağlayıp tek ayağımla ritim tutarak beklemeye devam ettim.İsmimi duyduğumda kafamı arkaya doğru çevirdim,Arzu'nun sesiydi bu.Giray ile yan yana geliyorlardı.Kısacık eteği gözüme çarptığında bakışlarımı yukarı kaldırmadan hemen önce yana kaydırıp Giray'ın ceplerine soktuğu ellerinden itibaren yukarı doğru çıktım.Geniş omuzlarından sonra güzel yapılı çenesi ve son olarak toprak rengi,kaşlarını çattığı için kısılmış gözlerinde durdu gözlerim.Aklımda şimşek misali çakan görüntüler,geçen gün bizde tek kaldığımızda kurduğumuz göz teması ve onun ilk defa fark ettiğim muhteşem yüzü görüntüleri ile olduğum yerde küçük bir sıçrama tepkisi gösterdim.Daha sonra konuşan Arzu'ya döndürdüm bakışlarımı.Dediklerinden çoğunu duymamıştım bile...
"Evet Arzu,işe gideceğim.Arkadaşımı bekliyorum." Anında tek kaşını kaldırıp benim gibi kollarını önünde birleştirdi."Abimin haberi var mı?" Amacı aramızın açılmasını sağlamak diye düşünmeden edemesem de bu ihtimalin gerçek olma düşüncesi bile saçma geliyordu.Daha fazla bekletmeden cevap verdim."Aradı,az önce konuştuk.Çıkışa gelemeyecekmiş onu söyledi." Arzu ağzını açmıştı ki,Giray'ın sert ve bir o kadar doymuş sesi kulaklarımı,kulaklarımdan mideme kadar olan bölgeyi uyuşturdu."Tek mi olacaksın?" Tam bu sırada ne cevap vereceğimi düşünmeme gerek kalmadan önümüze 'ben zengin çocuğun,pahalı zengin işi arabasıyım' diye bağıran Range Rover yanaştı.Hala değiştirmemiş arabısını diye düşünmekten kendimi alıkoyamadım ve yanıma yaklaşan Emre'ye içimden gelmeyerek gülümsedim.
