Door het vuur

H23.

Wolfs

Boos liep ik het bureau uit en werd op de voet gevolgd door Eva. Ze sloot zich naast me aan en in stilte liepen we naar de auto. 'Bols is een klootzak.' Mompelde ze in zichzelf nadat we ingestapt waren. Ik knikte enkel. Ik had er al genoeg worden aan vuil gemaakt.
'Wat wil je doen. Die Youri maar oppakken en kijken wat hij te zeggen heeft?' 'Ja prima.' Knikte ik. Blij dat Eva het er verder bij liet zitten. Al werkte de bezorgde blik waarmee ze me aankeek op mijn zenuwen. Ik zuchtte.
'Het gaat weer. Geloof me. Maak je nou geen zorgen.' Pakte ik haar hand en kneep er zachtjes in. Ze glimlachte flauw en verplaatste haar ogen naar het stuur.

Volgens de vertaling van het tweede gevonden briefje had Freja daadwerkelijk nog die avond met Youri afgesproken. Om half drie stond de afspraak. Het Zweedse rapport had ons een nieuwe inzicht in de zaak gegeven. Ineens was alles duidelijk. De onbekende getallen waren bedragen en hoeveelheden. Freja zou het geld meenemen. Youri de kilo's wiet.
Dat de deal nooit heeft plaatsgevonden is duidelijk. Freja is immers dood. Waarom precies en hoe het gegaan zou moeten zijn, was nog de vraag. Eentje die onze hoofdverdachte weigerde te antwoorden.

Ik zette mijn handpalmen met een klap op tafel. Het geluid galmde enkele seconden nog na door de ruimte en zelfs de lamp boven de tafel leek even te trillen. Youri keek mij verbaasd aan. Eerder onder de indruk dan geschrokken.
'Heb jij Freja Sørendsen vermoord?' Stelde ik de vraag die al 3 keer eerder gesteld was, zonder veel succes. Weer schudde hij zijn hoofd.
'Nee, hoe vaak moet ik dat nou nog zeggen?' Ik haalde mijn handen van tafel en sloeg mijn armen over elkaar. Ik hoorde hoe Eva naast me kwam staan en onderdrukte de nijging om opzij te kijken. Ze trok een van de plastic stoelen naar achter en ging erop zitten. Het dossier dat dicht op de hoek van de tafel lag, werd naar haar toe getrokken en opengeslagen.
'Jij had een afspraak. Half drie.' Keek ze hem aan alsof ze hem er aan moest helpen herinneren. 'Je auto is ook rond twee uur gespot op de E25, en je naam is tot twee keer toe genoemd.' Ze zweeg even en liet een korte rust in het verhoor vallen.
'Ik snap het wel hoor.' Ging ze even later weer verder. Z'n meisje, helemaal alleen in het bos. Met een hoop geld op zak ook. Hoeveel euro zou je ook al weer voor die bestelling krijgen?' Vragend keek ze hem aan en liet het kleine originele papiertje door haar handen gaan. '5000. Toch?' Hield ze het omhoog. Youri snoof.
'Luister jongen. Je kunt wel blijven zwijgen maar dit is genoeg bewijs om je voor moord te veroordelen. Niet slim van je, Ik had je wel verstandiger in geschat.' viel ik er weer tussen. Zuchtend schoof de jongen zijn stoel naar achter en sloeg zijn armen over elkaar. Kort keek Eva me aan. Ik negeerde het, en hield mijn ogen strak op onze verdachte gericht.
'Wat deed ze. Waarom moest ze dood?' de jongen zweeg. 'Hield ze zich niet aan haar deal. Of had ze je te weinig gegeven soms?' Blufte ik maar wat. Zwijgend bleef Youri naar de grond staren. Zeker niet van plan te antwoorden. Ik ging naast Eva zitten, vouwde mijn handen op tafel samen en keek opzij. Eva zat gespannen op haar stoel. Het mapje lag weer gesloten op de hoek van de tafel met al het bewijsmateriaal er weer in opgeborgen. Alles wat we hadden leidde naar Youri. Maar ergens klopte er iets niet. Het was te makkelijk. Te doorzichtig. Het kon hem haast niet zijn. Hij was wel slimmer.
Ik trok een flauwe glimlach. Vragend keek Eva me aan.
'Moord. Drugsdealing.' Knikte ik. 'Ik geloof ook dat we er nog wel smokkel aan vast kunnen knopen ook. Dat zijn aardig wat jaartjes jongen.' Ook Eva glimlachte eventjes. Haar lach verborgen voor onze verdachte die nog steeds naar de grond staarde.
'Volgens mij ben jij wel slimmer... Toch?' Keek ik hem vragend aan. 'Je schiet niet zomaar je zakenpartner dood, en laat hem, of haar in dit geval, al helemaal niet zomaar liggen.' Voegde ik nog toe.
'Nee. Jij weet wel wat je doet toch. Jij bent niet zo dom.' De jongen snoof weer, keek op en liet zijn blik over ons beiden gaan. Afwachtend keken we hem aan.
'Wie neem jij in bescherming? Neem jij iemand in bescherming?' Ging Eva verder.Geen antwoord. Kort keken Eva en ik elkaar aan. Ik kon de frustratie in haar ogen zien en het ongeduld in haar houding. Ze trilde zenuwachtig met haar benen op de vloer en keek meerdere malen op haar horloge. Ze was onrustig. Wilde dat de verdachte ging praten, en snel ook. Echter, toen haar blik de mijne ving, viel ze stil. Haar been stopte met het zenuwachtig getril en haar blik werd zacht. Té zacht. Het was een liefdevolle blik. Eentje die ze alleen rond haar gezicht had staan wanneer we alleen waren. Wanneer er niemand in de buurt was en wanneer het kon. Ze verloor haar concentratie. De muur om haar heen leek te zakken en het masker verloor zijn sterkte. Het ergste was nog dat ze het niet eens doorhad. Ze staarde mij dromerig en verleidelijk aan.
Ik schraapte mijn keel en gaf een klein schopje onder de tafel. Haar pupillen stelde zich scherp en geschrokken keek ze op.
'Nou vertel. Wie neem jij in bescherming?' Voortzette ik het verhoor. De aandacht weg trekkend van Eva.
'Is het je baas. Het moet je baas wel zijn toch?' Weer geen antwoord. Ik knikte wat, klakte met mijn tong en keek van de verdachte naar Eva en weer naar de verdachte. 'Als jij niets zegt. Dan zoeken we het zelf uit. Dat bestekend dat we rond moeten vragen. Bij je maatjes, Je klanten. Je baas. Wil je dat? Ik weet dat de kans groot is dat we dan wat vinden. Wil je ons echt daar toe een aanleiding geven?'
'Niels.' Verzuchtte Youri. Ik trok mijn wenkbrauwen op en mond hoeken krulden omhoog. Een naam. Eindelijk.

Na het uitspreken van Niels zijn naam, had Youri zijn kakken stijf op elkaar gehouden. Eva en ik lieten het even zoals het was en waren de straat op gegaan. We vonden onze nieuwe verdachte in zijn hotel kamer. Bezig met het inpakken voor de terugreis naar Utrecht.
Na hem de rest van de middag verhoord te hebben waren we nog niet veel wijzer. Beide jongens hadden het grootste gedeelte van het verhoor gezwegen en al onze theorieën ontkend.

Het ging gewoon niet vandaag. Het concentreren op de zaak ging niet en het verhoor liep niet lekker. We waren afgeleid en hadden andere dingen aan ons hoofd. Ik zat nog steeds met Fleur's problemen in mijn kop. Terwijl Eva's verlangens groter en groter leken te worden.
Ik was met het eten bezig toen Eva op dat moment de keuken binnen kwam. Ik keek op, glimlachte vriendelijk naar haar en zag hoe ze recht op me af kwam lopen. Ik legde de spatel op het aanrecht en draaide naar haar toe. Eva sloeg haar armen om me heen en drukte haar mond vol op de mijne. Het was een schreeuw om aandacht. Het soort aandacht dat ik haar vandaag niet had kunnen geven. De lust en verlangens die zich hebben opgestapeld, leken zich nu in één keer te uiten. Gretig zoende ze me. En gretig zoende ik haar terug. Mijn tong liet ik in haar mond naar binnen glijden. Het elastiekje trok ik uit haar haren. Eva trok het overhemd uit mijn broek en liet haar handen er onderdoor glijden. Haar warme handen streken over mijn buik en gleden over mijn borst omhoog. Toen het overhemd niet meer mee gaf bromde ze iets onverstaanbaars en begon gehaast aan het los maken van de knoopjes. Ik glimlachte met haar lippen nog tegen de mijne aan en lege mijn handen op haar heupen. Het borrelen van het kokende water bracht me weer terug naar de werkelijkheid.
'Eva...' De rest van de woorden kon ik niet meer zeggen. Haar lippen had ze al weer op de mijne geplant. 'Eva.' Probeerde ik weer. Eva kreunde iets protesterend maar liet me toch maar los.
'Het eten.' Verklaarde ik. Eva's ogen schoten van mij naar de pannen op het vuur. Met een grote grijns draaide ze het gas uit en keek me liefdevol aan. Elegant zette ze een stap dichterbij, boog voorover en bracht haar mond naar mijn oor. 'Ik heb helemaal geen trek in eten. Ik wil jou.' Fluisterde ze uitdagend. Haar woorden verwarmde me vanbinnen. Grijnzend keek ik haar aan. Ze lachte. Het warme geluid van haar lach klonk als muziek in de oren. Haar twinkelde ogen die ze daarbij had maakte het plaatje af. Ze is prachtig. De mooiste vrouw van de hele wereld. En het allerbeste was, was dat ze van mij was. Ik was de enige die haar aan mocht raken. Haar mocht kussen. Alleen mij liet me toe. Ze vond het goed en wilde mij. Ik voelde me wel de gelukkigste man op aarde.
Ik plaatste mijn handen op haar heupen, draaide onszelf een kwartslag en drukte haar tegen het aanrecht aan. Mijn voorkant duwde ik tegen haar haar aan, en mijn handen liet ik naar haar billen glijden. Een zachte kreun verliet haar mond. Willend drukte ze zichzelf nog steviger tegen me aan en sloeg haar benen om mijn heupen. Ik plaatste mijn handen op haar billen en tilde haar op. Met Eva aan me vast geklemd vond ik de weg naar boven. Hoe we veilig boven waren aangekomen aangekomen waren, was een raadsel. Passioneel zoende we elkaar tot we mijn slaapkamer bereikten. Pas hier stopte we de zoen en had ik tijd om mijn overhemd en elkaars andere kledingstukken uit te trekken. Met Eva weer aan mijn lippen, liep ik achteruit tot ik de bedrand tegen mijn kuiten voelde. Voorzichtig liet ik me achterover vallen en trok Eva met me mee. Het bed kraakte en de plof was harder dan verwacht. We lachten als een stel melige pubers. Zoende voluit, en streelde elke plekje van elkaars lichaam. Zij lag onder mij. Ik half over haar heen. Onze benen met elkaar verstrengelt en onze handen op elkaars lichamen.
'Weet je het zeker?' vroeg ik toch maar. Ik wilde niet te ver gaan als ze er zelf nog niet klaar voor was. Ik wilde best voor haar wachten ook al hoopte ik vurig dat ze ja zou zeggen.
Eva keek op van de zoen. Haar mond stond een beetje open en haar haren zaten door de war. De blik in haar ogen was verwilderd en straalde een en al lust uit. Ze knikte ze kort en nog nahijgend van de zoen, kroop ze over me heen om haar lippen weer naar de mijne te brengen.
'Ja.' fluisterde ze, liet zich opzij op het matras vallen en trok mij met zich mee.
'Wolfs.' kreunde ze. 'Hmm' humde ik, verwikkeld in weer een zoen. 'Heb je een...' Tijd om haar zin af te maken had ze niet. Mijn hand bereikte bereikte de rand van haar slipje en gleed naar binnen. Geschrokken van de aanraking, viel ze stil. Ze zei dan wel niets maar ik wist wat ze bedoelde.
'Je bent toch aan de pil?' Meende ik. Eva schudde haar hoofd. 'Nee al heel lang niet meer.' Verbaasd keek ik op. 'Sinds frank en ik... Ik was gestopt en had het slikken niet meer opgepakt.' Ik knikte begrijpend en bezorg keek ik haar aan. Bang dat ik met mijn vraag een een gevoelige snaar had geraakt. Echter bleek het wel mee te vallen. Eva lachte zenuwachtig en liet haar hand door mijn haar gaan. 'Dus heb je condooms?' Vroeg ze. 'Umh.' Humde ik. 'Dan moet ik die weer zoeken enzo. En bovendien zonder is...' 'Riskant.' Onderbrak ze me lachend, kroop onder mij vandaan en rolde naar het nachtkastje toe.

'Kijk eens.' Kreeg ik even later een pakje toe gegooid. 'Eef.' Zuchtte ik met tegenzin maar maakte toch het doosje open. 'Grote jongen.' Grijnsde Eva nadat ik hem om had gedaan. Ik rolde lachend met mijn ogen, gooide het pakje op de grond en kroop vervolgens weer boven op haar.